Jan Geerts

Vanmorgen rustig aan. Moet tenslotte aan het nieuwe leven wennen. Op het gemak de honden uitgelaten, even computer checken. Alles was gisteren al ingepakt. Alles behalve enkele zaken.

Om 11 uur zouden we weg.

Tegen half 11 laatste spullen gepakt. Toen moest ook de hondendeken nog aan de koffer. Laatste spullen in de koffer. Alles vast en klaar. Hondenbakken vergeten. Losmaken. M. wist betere manier van vastmaken. Schoenen aandoen. Vergeten pantoffels in de koffer te doen.

Klaar? Dvd’s vergeten. Snel pakken.

Waar zijn de papieren? Even zoeken. Zitten in de la. Of had ik ze op het bureau gelegd? In een doorzichtmapje, dacht ik. Kan niet vinden. La uit het bureau. Gevonden. Zaten in een envelop.

M. rijdt alvast weg. Ik volg even later met de honden. Om 10 over 11. Zucht.

Bij Groningen heb ik haar ingehaald. Door honden nog uit te laten, kom ik 25 minuten na haar aan.

Rustig op de boot. In de bus 8 mensen.

Huisje is goed. Al twee keer uitgebreid met de honden gelopen. Ook al twee keer een hond kwijtgeweest. Uiteindelijk zijn we weer compleet.

Zo zie je maar. Op reis zonder de leiding van M. gaat me lastig af. De terugreis wordt een ramp. Moet ik alleen. M. gaat komend weekend al weg.

Hier de link naar de prachtige film van C.

http://www.youtube.com/watch?v=CNyk52Uqoek

Veel wolken. In het hoofd. Bij het wandelen komen er soms wat opklaringen langs.

Vanmiddag weer veel geselecteerd van alles wat ik meegekregen heb afgelopen vrijdag. Je gaat toch alles lezen, bekijken, bespreken. Goed dat M. helpt selecteren. Ontroerende briefjes. Mooie cadeaus. Veel kleine stenen. Heel veel drank. Mijn zwager zei dat het nog een hele toer gaat worden om zo niet aan de drank te raken.

We hebben de film van C. weer bekeken. Wat issie goed! Van de band hadden we een cd gekregen. Ook geluisterd. Lekkere muziek.

De hele dag komen flitsen terug. Van de ochtend. Van de lunch. Van de receptie. Van het avondfeest. Veel mooie herinneringen. Die roep ik ook op door de flashmob te bekijken. Is nog steeds een prettig gevoel.

Koffer gepakt. Morgen zal het wezen. Schier.

Rutger Kopland

Weggaan.

Weggaan is iets anders

dan het huis uitsluipen

zacht de deur dichttrekken

achter je bestaan en niet

terugkeren. Je blijft

iemand op wie wordt gewacht.

Weggaan kun je beschrijven als

een soort van blijven. Niemand

wacht want je bent er nog.

Niemand neemt afscheid

want je gaat niet weg.

Wat kan er veel rondgaan in je hoofd tussen vrijdagavond en zaterdagmiddag.

Wat een ontzettend mooie dag! Ik heb van alle elementen genoten! Het ophalen ’s morgens, de ontvangst van alle kinderen op het plein, het draaiorgel, het lied. In de klassen. Iedere groep had iets origineels bedacht. Fijn dicht bij de kinderen zijn. De puzzelstukjes niet op hun plek krijgen, de fantastische flashmob. Het Jan Geertsplein. De verrekijker.

Tussen de middag lunch met alle collega’s. Laatste keer samen. Iedereen had wat gemaakt. Mooi collega-boek gekregen. Het prachtige e-book! Heel erg mooi beeld. Krijgt ereplek. Goed samen afgesloten. Met filmpje en steen.

De schitterende film. De ludieke toespraken, de tussenacts de hele receptie door, van T-shirts tot sollicitant en bouwvakkersblues, de studenten die hielpen, de waarderende woorden. De vele gasten. Alle mensen die ik er graag bij wou hebben, waren er. ’s Avonds een fantastische band. Leuk spel. Ontzettend goede sfeer. Hartstikke goed geregeld, goed gedaan. Afscheid van mensen waar ik erg veel om geef.

Er is heel goed nagedacht over wat bij mij past. Ik zou niet weten hoe ik iets anders had gewild. Topdag. Wat een werk en inzet! Heel dankbaar.

En dat allemaal en nog veel meer giert door het hoofd.

Hieronder de beelden.

http://player.omroep.nl/?aflID=10553565

http://www.coevordenhuisaanhuis.nl/?n_id=129474&s_id=556

Er was vandaag nog meer op te ruimen dan ik dacht. Met hulp van R. achter de papierversnipperaar zijn er heel wat documenten opgeruimd. Toen ook maar meteen mijn mails opgeruimd. Ik gooi wel veel weg, maar laat het dan in de prullenbak zitten. Je weet nooit. Er zaten toch > 5000 mails in. Allemaal weg. Ook sent items weg. En bewaarde. He, lekker. Kunnen ze straks schoon beginnen.

Heb me goed gerealiseerd dat het mijn laatste min of meer gewone dag op school was. Laatste keer vanmorgen op de fiets. Na schooltijd was iedereen heel druk met het klaarmaken van het Ruim en het Voordek. Op tijd weggegaan. Voelde ook als laatste keer gaan. Tja.

Vanavond receptie. Goede belangstelling, fijn zoveel mensen te zien. Gesprekken zijn dan altijd te kort. Teveel wijn en cadeaus gekregen. Veel hartelijke woorden. Kaarten gelezen. Ga er van blozen. Zoveel gemeende woorden. Ontroerend. Enkele oud-leerlingen gesproken. Vooral leuk dat deze kinderen kwamen. Heb ik een zwak voor. Het Voordek zag er mooi uit. De commissie had er veel werk van gemaakt. Smaakvol ingericht. Alle kinderen hadden een vlaggetje met mijn foto bewerkt. Daar waren slingers van gemaakt. Feestelijk. Aan de Kajuit waren foto’s van mij geplakt. Foto’s van beginnend leerkracht tot nu. Leuk. Confronterend.

Morgenochtend om 8.15 uur klaarstaan. Ik heb nog nooit op paarden gegokt. Ik gok op P544. We gaan er een leuke en mooie dag van maken met veel plezier.

Mijn posters, foto’s, schilderijen, kortom alle eigen spulletjes meegenomen. Thuis in het verwarmingshok gezet. Mijn kamertje ziet er kaal uit. Maar enkele gedichtenposters opgehangen. Lijkt het nog wat.

Ik heb de mol op school nog niet gevonden. Thuis ook niet. Hij heeft al aardig wat hopen gelegd, maar heb nog niet de tijd genomen voor de klemmen. Ik krijg hem nog wel. De mol op school is ook lastig te vinden. Iedereen houdt de kaken stijf op elkaar. Ik had laatst het een en ander gecombineerd, gededuceerd en was tot een duidelijk beeld gekomen. Maar opgebiecht. Leek me wel sportief. Ze bleken totaal niet onder de indruk van mijn speurwerk. Keken er zelfs wat meewarig bij. Haast niet te geloven dat in zo’n groot team niemand iets zegt.

Kinderen wel. Die praten gemakkelijk. Die zeggen dat ze mijn tekening nog niet afhebben. Of dat ze er thuis aan bezig zijn. Vanmiddag kwamen er twee aan de deur met een tekening. Maar verder zeggen ze niets.

Morgen nog enkele zaken afmaken, maar eigenlijk heb ik wel gedaan wat ik wou doen. Voor mijn gevoel begint morgen het afscheid.

Vandaag zat in de kraammand een fotokubus. Zullen we vullen. Ik ga zo schoenen poetsen. Moet tenslotte ook gebeuren. En zo vaak doe ik dat niet.

En dan is ineens de dinsdag voorbij. Leek zo lang te worden. Vanmorgen laatste overleg met BM’s. Stevige agenda afgewerkt. Goed team samen. Altijd bereid om elkaar te vinden in de discussie. Taken voor de komende tijd verdeeld. Inhoud van verschillende taken besproken. BM’s hebben het heel druk. Veel overleg. Ze regelen veel voor mijn afscheid. Gisteren zei een collega dat ze het gevoel had dat het na vrijdag vakantie is. Klopt niet. Voor collega’s. Wel voor mij.

Vanmiddag computer opgeruimd. Mooi leeg bureau. Misverstand met ZM’s. Dachten vanmiddag vergadering te hebben. Blijken verkeerde personeelskalender te hebben gebruikt en correctie niet te hebben gezien. Misschien donderdag nog kort laatste overleg regelen.

Afscheid komt snel dichterbij! Twee dagen! Donderdagavond begint het echt. Dagelijks komen mensen langs om een hand te geven. Kunnen vrijdag niet.

De kraammand had vandaag een cryptogrammenboekje. Mooi voor Schier. Onze jongste kat heeft de mand tot slaapplek gemaakt.

Morgen nog even wat incasseren voor het RZF. Mooi dat organisaties zich voor het fonds inspannen. Op de website van de Margriet staat een wekelijks blog van het RZF. Vandaag heb ik het geschreven. Zie onderstaande link.

http://www.margriet.nl/mijn-margriet?user=cobypasveer

Kinderen. Mad World.

http://www.youtube.com/watch?v=4N3N1MlvVc4

Vanochtend heb ik filmpjes gekopieerd. Is nu echt af. Verder weer dankbaar gebruik gemaakt van de papiervernietiger. Lijstjes gemaakt voor vervangingen.

Vanmiddag kennisgemaakt met T. Was plezierig gesprek. Hebben beiden wortels liggen in Den Haag. Aantal zaken doorgesproken, school laten zien. Komt helemaal goed. Heb er vertrouwen in. Na schooltijd heeft A. hem laten kennismaken met de collega’s: ze is de school rondgegaan. Ook bij collega’s die ik sprak, was de kennismaking positief. Goede keus gemaakt, bac!

Rare week. Ook sommige collega’s lijken dat te vinden. Het lijkt gewoon, maar is dat natuurlijk niet. Dubbel gevoel. Heb de neiging om steeds door te willen werken. Niets vergeten, nog met iedereen even willen praten. Jezelf op afstand zetten is heel lastig als je er zo bovenop zit. Vrijdag wordt een mooie dag!

Na ijverig zoeken op internet geslaagd: Hieronder een foto naar ik dacht van T. Enige tijd geleden genomen. Kan iedereen alvast boven het bed hangen.

Naschrift: De foto bleek te zijn van mijn schoonzus! Ik heb de foto verwijderd. Hieronder zie je M. de weg vragen. Hij kende T. niet.

De voorspelde dooi is niet bij ons gekomen. Vanmorgen lag er een paar centimeter sneeuw bij. Het heeft een heel klein beetje gemiezerd, maar dat zette niet door. De temperatuur bleef net boven nul.

Ons pad naar de weg is glibberig. Het sturen luistert nauw, want als je iets naast het pad stuurt, zak je gelijk wat naar beneden in de rulle sneeuw. We dachten er goed aan te doen om zout te strooien. We hebben 25 kilo zout gekocht (“consumptiegeschikt, kun je ook mee strooien”). Vanmiddag nogal wat op het pad gegooid. Dat is inderdaad gaan dooien, maar de sneeuw- en ijslaag is zo dik dat alleen de toplaag iets verwaterde. Eind van de middag is het gaan vriezen. Het is nu spekglad. Van die dingen, ja.

Agenda bekeken voor deze week. Apart. Toch wel onrustig ook. We laten ons verrassen.

We gaan er deze week een topweek van maken. Geen gedoe. Goed de zaken overdragen. Laatste spullen opruimen. Meenemen naar huis.

Zal mijn toespraakjes nog kritisch bekijken. Inkorten. Zakdoeken erbij kopen.

Aantal keren ben ik gevraagd naar de tekst van het lied van De School. Ooit zong L. dat op een informatieavond. De oorspronkelijke tekst was van Het Dorp, gezongen door Wim Sonneveld. Heb het gevonden.