Jan Geerts

http://www.youtube.com/watch?v=Rr2IY8q687I

http://www.youtube.com/watch?v=Nl9WMIPzd6w

Nilsson hoort een jachthond te zijn.

De Engelse setter is een voor-sta-hond.

Dat betekent dat hij, als hij wild gevonden heeft, de
prooi fixeert door er half boven te gaan staan en indien nodig drukt hij met de
snuit het dier op de grond. Hij bijt niet.

De jager hoort dan te komen, de hond weg te roepen en het
wild te doden met een geweer.

Dat staat in het boekje.

Ik heb geen geweer.

Nilsson kan niet jagen.

Ik kan niet doden.

De combinatie is dus prima.

Er zit nog wel wat oerinstinct in Nilsson.

In het weiland liepen van de week vijf hazen.

Nilsson zag ze niet, hij keek de andere kant op.

Toen ik hem aanwees waar ze liepen, ging hij er met
een noodgang achteraan.

De hazen kozen alle vijf een ander pad.

Na 50 meter was Nilsson ze allemaal kwijt en stond hij
alleen om zich heen te kijken.

Weinig jachtintellect.

Vanmorgen in het bos gewandeld.

Nilsson bleef vlak bij me.

Ineens sprong een reekalf op en huppelde weg.

Een klein kalf.

Nilsson schrok en stak zijn neus in de lucht.

Hij rook direct waar het kalf had gelegen en snuffelde
daar uitgebreid.

Hij deed geen enkele poging om achter het kalfje aan
te gaan.

Nilsson heeft geen jachtgen.

Op de terugweg zag ik in het weiland een koekalf
wankele pogingen doen om te blijven staan. Duidelijk net geboren, de moeder
likte het droog. Een andere koe kwam erbij kijken.

Ik kan daar ontroerd van worden.

Zo’n grote koe die heel voorzichtig met het kalfje
omgaat.

Ik ben geen jager en na vanmorgen even vegetariër.

Dat heb ik vaker en duurt nooit lang.

Maar vandaag wel.

De afvoer van de wastafel in de
badkamer was verstopt.

M. heeft een beperkt arsenaal aan activiteiten die zij uitvoert om een verstopping te
verhelpen.

Ze kan dit zonder mij.

Vindt ze.

De plopper werd gebruikt, daarna
werd er een oplosmiddel in de wasbak gegooid.

Het effect was gering.

De plopper werd uitvoerig
gebruikt.

Toen liep er helemaal geen water
meer weg.

Ik werd ingeschakeld.

Met een opdracht.

Ik moest een goed oplosmiddel
ophalen bij de loodgieterszaak.

M. weet overtuigend te brengen wat
ik moet doen.

Ik ben eerst de afvoerbuizen gaan
controleren.

De afvoer van de wasbak komt op
dezelfde buis uit als de afvoer van de cv-ketel.

Ik heb die afvoer losgedraaid.

Daarin bleken veel kalkresten te
zitten.

Door het ploppen was alles vast
gaan zitten.

Ik kon het er niet allemaal
uitkrijgen.

Op naar de loodgieter.

M. zei dat het verstandig van mij
was dat ik naar de loodgieter ging.

Ze weet haar zin taktisch door te
drijven.

Volgens de deskundigen kon het
goed met kokend water.

Dat moest ik rechtstreeks in de
buis gieten.

Dat zou lastig worden.

Ik kon nauwelijks bij de
afvoerbuis komen en had bij de cv-ketel geen kokend water.

De deskundigen zeiden dat ik dan
maar hun industriële middel moest gebruiken.

Een zeer agressief middel.

Ik had maar zeer weinig nodig.

Het moest direct in de afvoerbuis
gegoten worden en dan moest ik gelijk enkele meters afstand bewaren omdat de
lucht die eraf kwam erg giftig was.

Ik zei dat het hokje van de
cv-ketel heel klein was en dat ik daarin geen meter achteruit kon.

Nou ja, ze hadden me gewaarschuwd.

Ik moest ook handschoenen aan.

En de buis goed naspoelen met koud
water.

Thuis handschoenen aangedaan, het
industriële middel in de buis gedaan, uit het hokje gelopen en gewacht.

Er gebeurde helemaal niets.

Nog een keer.

Nu meer van het professionele
middel.

Ineens broeste het in de
afvoerpijp.

Het spul spetterde uit de pijp, er
kwamen rookdampen en ik deed snel de dop op de fles, mijn handschoenen uit
omdat ze onder het oplosmiddel zaten, hield mijn adem in en liep weg.

Veel handelingen tegelijk voor
mij.

Ik heb in de douche mijn handen
afgespoeld.

In de wasbak kon niet, want de
afvoer lag open.

Na enige minuten heb ik gekeken
hoe het stond met de afvoer.

Het liep goed door.

Ik heb de overgelopen rotzooi opgeruimd, alle afvoeren vastgemaakt en mijn handen uitvoerig gewassen.

Mijn handschoenen vertoonden vele
gaten.

Weggegooid.

Er waren ook wat druppels op mijn
broek en T-shirt gekomen, die kon ik er gemakkelijk afvegen.

De afvoer gecontroleerd: als een
zonnetje! Het liep uitstekend door.

Gevaarlijk oplosmiddel goed
opgeborgen in de schuur. Komt nog wel een keer van pas.

M. was trots op mij.

Terecht.

‘s Avonds zat er ineens een gat in
mijn broek.

Aan het eind van de avond had ik
meerdere gaten in mijn broek.

Ook in mijn T-shirt, mijn mooie
T-shirt van Nieuw Zeeland, vielen gaten.

Heel veel eigenlijk.

Volgende keer doe ik werkkleding
aan.

Ik denk dat ik een omen heb
gekregen.

Ik moet een nieuw T-shirt ophalen.

Ik weet wel waar.

Nou M. nog overtuigen.

We hebben vorig weekend de jaarlijkse familiereünie
gehad.

Met de familie van M.

De keuze was gevallen op Mierlo.

Dat hadden enkelen uitgezocht.

Mierlo is een eind weg.

Wij vertrokken vrijdagmiddag om kwart voor vier en we
waren er ruim drie uren later.

We pasten met z’n allen in de groepsaccommodatie.

Sommigen sliepen beneden, anderen sliepen boven.

Wij sliepen boven.

Mierlo’ ers zijn achterdochtig.

Denken wij.

Ze hadden de bedden met kettingen vastgemaakt aan de
muren.

Eenpersoonsbedden.

Wij hadden een tweepersoonsdekbed bij ons.

En de hond.

Maar dat doet er niet toe.

We hebben matrassen op de grond gelegd, de hond zijn
eigen hondendeken gegeven en zo konden we goed slapen.

Nilsson vond het reuzegezellig met ons op zijn niveau.

Het weer was normaal voor deze tijd van het jaar.

Vlak bij de groepsaccommodatie hadden ze een
autosnelweg aangelegd.

Dat gaf de Brabantse rust een aparte dimensie.

Binnen brandde de kachel en was het gezellig.

Wij bestaan uit de vijf kinderen van de oudste
generatie en hun partners.

Ik hoor bij deze generatie, M. ook.

De volgende generatie bestaat uit twaalf kinderen. Die
hebben vaak ook een partner.

Deze generatie heeft ook alweer kinderen
voortgebracht.

Het is te zien wat de kerncompetentie van de familie
is.

Samen maakte dit 34 personen.

Sommige personen waren nog maar een half jaar.

Maar wel gelijk bij de reünie.

Het is mooi om te zien welke rollen de verschillende
deelnemers allemaal hebben.

Verschillende personen vervulden meerdere rollen.

Zo zijn er de verantwoordelijken. Zorgen dat alles
goed loopt. Hebben direct in de gaten als er bemiddeld moet worden. Blijven
altijd op de achtergrond. Onmisbaar.

De regelaars. Doen niets liever dan regelen dat het
allemaal goed komt. Maken zich zorgen als het niet geregeld wordt. Bespreken
graag op tijd wat gegeten gaat worden, welke boodschappen gehaald moeten
worden. Onmisbaar.

De helpers. Zorgen dat het eten en drinken op tijd op
tafel staat. Dat de tafels gedekt worden. Op tijd afgewassen wordt. Koffie en
thee gezet wordt. Onmisbaar.

De slapers. Gaan vroeg naar bed of staan heel laat op.
Zijn heel oud of horen tot de categorie 18+ zonder kinderen.

De lezers. Lezen het hele weekend. In de E-reader, een
boek, de krant of een tijdschrift. Genieten in stilte.

De praters. Praten geregeld met een ander familielid.
Zijn aan het eind van het weekend voorzien van alle nieuwtjes en
bijzonderheden.

De drinkers. Zorgen dat op tijd begonnen wordt met de
borrel. En de zoutjes. Ieder jaar wordt deze groep groter. En beginnen ze
eerder.

De wandelaars. Wandelen graag met een groep. Dit jaar
langs de snelweg. Praten ook graag.

De voetballiefhebbers. Kijken op zaterdagavond, de
enige avond in het weekend dat iedereen bij elkaar zit, naar de
voetbalwedstrijd. Roepen enige ergernis op bij anderen. Hebben het samen wel
gezellig.

De hondenuitlaters. Kleine groep. Eén hond. Eén
uitlater. Niemand maakt zich er druk om waar hij is. Is vaak aan het wandelen.
Hond is bekaf na het weekend.

De babyzitters. Groep wordt jaarlijks uitgebreid.
Bestaat uit eerste en tweede generatie. Brabbelen soms. Apart taalgebruik.
Zorgen dat meestal op tijd luiers verwisseld worden.

De opruimers. Zorgen dat alles aan kant is voor we weg
gaan. Vegen het huis schoon. Onmisbaar.

De Weerwolvenspelers. Grote groep, 17 personen. Vaste
groep. Veel geschreeuw. Wordt door fanatiekelingen al voorgespeeld op Whatsapp.
Beginnen pas na elf uur met spelen. Gaan rustig door tot een uur of twee. Zijn
aan het eind van het weekend hees.

Er zijn nog meer rollen. Denk ik. Maar ik zie niet
alles. Hond uitlaten.

Op de heenweg krijg ik altijd een update. Wie is dit
jaar met wie, wie zijn er bijgekomen, waar ik niks over mag zeggen en welke
grappen ik niet mag maken.

In de evaluatie die ik altijd krijg op de terugweg,
wordt besproken wat ik goed deed en wat ik beter niet meer kan doen. En wie ik
beter even een briefje kan schrijven of bellen dat ik het anders had bedoeld.

Het was weer een inspirerend en leerzaam weekend.

Ik kreeg een zeven.

Dat is weleens minder geweest.

Er is altijd veel te lezen als we na een vakantie
thuiskomen.

Ik lees graag kranten.

Alle kranten worden bewaard en keurig op een stapel
gelegd door onze huis-en dierenoppassers tijdens onze vakantie.

We hebben een abonnement op twee kranten: De Volkskrant
en Het Dagblad van het Noorden.

Daarnaast komen de regionale kranten gratis in de bus.
En de Lelie.

Dat werk ik systematisch door.

Ik keer eerst de stapels om en begin met de oudste Volkskrant
en lees daarna van dezelfde dag het Dagblad.

Ik blijf zo op de hoogte van het landelijke en
regionale nieuws.

Ik lees ook altijd een aantal columns.

Arnon Grunberg. Jan Mulder. Daniel Lohues. Rosa
Timmer. Rene Diekstra. Youp. Bas Heijne. Paulien Cornelisse. Jean-Pierre
Geelen. Rob Zijlstra. Marga Kool.

Sommigen schrijven in de NRC. Die lees ik op de iPad.

Ook belangrijk om bij te houden.

Naast nieuws, achtergronden en weetjes lees ik ook
altijd de overlijdensadvertenties.

Nu kan dat nog.

Als ik er zelf bijsta, is het gebeurd met het lezen.

In Zwitserland lees ik ook de krant. Meestal de Berner
Oberlaender. Ook daarin lees ik de overlijdensadvertenties. En zo.

Rare gewoonte.

Er zijn veel verschillen tussen de advertenties.

In Zwitserland is het vaak afstandelijk en formeel.

In de Volkskrant is het menigmaal alternatief of
origineel.

In het Dagblad is het eenvoudig. Veel dezelfde
teksten.

Ik vind het mooi als er een goede foto bij staat.

En een bijzondere, liefst persoonlijke tekst.

Ik hoop altijd dat de overledene heel oud is geworden.

Ik reken altijd uit hoe oud. Is goed voor het
hoofdrekenen.

Het lezen van alle kranten vergt meerdere dagen.

Daarna komen nog enkele tijdschriften: De Kampioen,
Consumentengids. En voor M. nog de Libelles, Linda’s, Roots en Landlevens.

De mentale rust treedt daarna pas in.

Dan wordt het tijd voor huis- en tuinonderhoud.

Wassen. Caravan schoonmaken.

Wij zijn altijd hartstikke druk na een vakantie.

We hebben te weinig vrije tijd.

We zitten
helemaal in het ritme.

’s Morgens rond
negen uur opstaan. Nilsson geeft tot die tijd geen kik.

Wassen,
aankleden. Koffie, eten voor Nilsson, wandelen met Nilsson.

Rugzak op,
boodschappen halen.

Lekker
wandelingetje naar het dorp, ongeveer 15 minuten.

Bij de Coop doen
we de inkopen.

Hier ook dus een
Coop.

Is vertrouwd.

Avondeten, fris,
wijn, hondenvoer, brood, kaas, krant (Berner Oberlaender)

Bij caravan
ontbijten. Liefst buiten, anders in de voortent.

Kopje koffie,
kopje thee, krant lezen.

M. moet
boerderij bijwerken (HayDay).

Mail en FB checken.

Weerbericht
lezen.

En de vraag der
vragen aan elkaar stellen: Wat zullen we gaan doen?

We doen altijd
wat.

Vandaag gaan we
wandelen in het Suldtal.

Lekkere
wandeling langs een riviertje.

Als we terug
zijn, drinken we een glaasje wijn.

Dan koken.
Simpel koken. Doe ik dus. Meestal.

Afwassen. Doet
M. Altijd.

Wandelen met
Nilsson. Doe ik. Altijd.

Lezen. Koffie
drinken.

Dvd’tje kijken.

We hebben al een
serie uit.

Deel drie van
Borgen.

Kijken nu deel
vijf van Mad Men.

Dan lezen en
slapen.

Mooi ritme.

Vandaag werd het
even verstoord.

Ineens schoot me
wat te binnen.

Er zijn ook
mensen die nu werken.

Dat is sneu.
Heel sneu.

Gedachte hield
niet lang aan.

Ging vanzelf
weer over naar het vakantieritme.

Mooi ritme.

Op de camping
in Frutigen.

Weer kamperen.

Alles is zoals
het moet zijn.

Was afgelopen
week niet zo.

Oom overleden.
Nog een oom overleden.

Nu genoeg tijd
om erover na te denken.

Hoe oud ook,
je wilt niemand missen.

We hebben
gelukkig dichters om onze gevoelens te verwoorden.

…..

De zomerwei des ochtends vroeg.

En op een zuchtje dat hem droeg

vliegt een geel vlindertje voorbij.

Heer, had het hierbij maar gelaten.

Vasalis

Ze trokken God
aan zijn mouw;
‘Dat geschenk van je,
de liefde,
wat was daar de bedoeling van?’

Het regende
en God verzonk in gepeins
(maar eerst rukte hij zich nog los,
hij hield niet van hun manieren)
en al peinzend
waadde hij door leven en door dood,
door waanzin en nalatigheid,
door waarheid en door angst,
zag hoe zij frunnikten aan elkaars jas
en daalde peinzend af
langs de smalle trap van hun rede-

‘Ik heb het geweten,’ mompelde hij. ‘Ik heb het
geweten.’

Toon Tellegen

Weggaan is iets anders

dan het huis uitsluipen

zacht de deur dichttrekken

achter je bestaan en niet

terugkeren. Je blijft

iemand op wie wordt gewacht.

Weggaan kun je beschrijven als

een soort van blijven. Niemand

wacht want je bent er nog.

Niemand neemt afscheid

want je gaat niet weg.

Rutger
Kopland

Onze Max is dood.

De buurvrouw had hem langs de weg gevonden.
Doodgereden.

Hij is maar twee jaar geworden.

Max was grote vriend van Nilsson. Sliep bij hem in de
mand.

Als Max bij ons op schoot lag en Nilsson meldde zich
in de kamer, ging hij direct naar hem toe om bij hem te liggen.

Kampioen muizenvanger. En mollen. Ratten.

We hebben weinig last van ongedierte.

Ook vogels pakte hij. Dat was minder, maar maak dat de
kat eens wijs.

Hij at bijna alles op wat hij ving. Soms liet hij een
staartje liggen.

Hij liet zich geregeld een nachtje opsluiten in de
schuur. Maakte hij de schuur even muisvrij.

Hij kwam vaak luid miauwend binnen. At naast wat hij
ving alleen brokjes en ‘s morgens samen met Nilsson enkele plakjes kipfilet.

Hij ging zijn eigen gang.

Vooral in het voorjaar was hij hele dagen in het
weiland te vinden. Hij liep ook over de weg om daar in het weiland te jagen.

Dat is hem dus noodlottig geworden.

Sneu.

De eerste dagen na het overlijden van Max liep Nilsson
vaker naar buiten en hij liep dan steeds om het huis en in de tuin.

Ik dicht hem maar toe dat hij Max zocht.

Mijn schoonvader vroeg zich altijd af wat zich toch in
de kop van onze hond afspeelde.

Geen idee.

Ik denk dat hij primair reageert en alles neemt zoals
het is.

Goed voorbeeld voor ons.

We hebben nu nog een poes en een hond.

Lang geleden dat we zo’n kleine bezetting hadden.

Onze poes Pip is ook gek op Nilsson.

Pip is deze week geopereerd.

Bijna alle kiezen zijn verwijderd. Hij had last van
stevige ontstekingen.

Dat eruit halen van kiezen schijnt nog een heel werk
te zijn, gezien de nota van de dierenarts.

Binnenkort krijgt ze een kunstgebitje.

Ach ja, je moet wat als je dieren hebt.