Op de camping
in Frutigen.

Weer kamperen.

Alles is zoals
het moet zijn.

Was afgelopen
week niet zo.

Oom overleden.
Nog een oom overleden.

Nu genoeg tijd
om erover na te denken.

Hoe oud ook,
je wilt niemand missen.

We hebben
gelukkig dichters om onze gevoelens te verwoorden.

…..

De zomerwei des ochtends vroeg.

En op een zuchtje dat hem droeg

vliegt een geel vlindertje voorbij.

Heer, had het hierbij maar gelaten.

Vasalis

Ze trokken God
aan zijn mouw;
‘Dat geschenk van je,
de liefde,
wat was daar de bedoeling van?’

Het regende
en God verzonk in gepeins
(maar eerst rukte hij zich nog los,
hij hield niet van hun manieren)
en al peinzend
waadde hij door leven en door dood,
door waanzin en nalatigheid,
door waarheid en door angst,
zag hoe zij frunnikten aan elkaars jas
en daalde peinzend af
langs de smalle trap van hun rede-

‘Ik heb het geweten,’ mompelde hij. ‘Ik heb het
geweten.’

Toon Tellegen

Weggaan is iets anders

dan het huis uitsluipen

zacht de deur dichttrekken

achter je bestaan en niet

terugkeren. Je blijft

iemand op wie wordt gewacht.

Weggaan kun je beschrijven als

een soort van blijven. Niemand

wacht want je bent er nog.

Niemand neemt afscheid

want je gaat niet weg.

Rutger
Kopland