Het regende hard.

Het is fijn als het hard regent en je in je bed ligt.

Dat lag ik.

Maar het was zondag.

Mijn hond is van de tradities.

Op zondagmorgen is de traditie dat we samen een lang stuk
lopen in het bos.

Geen idee hoe hij weet dat het zondag is.

Maar goed.

Afspraak is afspraak.

Grote zilver- met blauwe paraplu meegenomen en gewandeld.

Het bleef regenen.

De paden in het bos waren te vaak omgewoeld doordat er trekkers
overheen waren gereden.

Het bos moet geëxploiteerd worden.

Het is oogsttijd.

Dan mogen de trekkers de paden omwoelen.

Dat liep niet lekker.

Ik heb dan allerlei ideeën hoe ze dat handiger kunnen
aanpakken.

Daar mijmer ik dan op los.

Anderhalf uur lang.

Ik had liever in Zwitserland gelopen.

Mooie paden.

Niks geen trekkers.

Altijd goed weer.

Maar ja.

Caravan verkocht.

M. blij. Ze wil nooit meer kamperen.

Ik nu spijt.

Zou graag in Frutigen in Zwitserland zitten.

Op de camping. Met caravan.

Gisteren was het mooi weer.

We zaten op het gras in de tuin.

Het was mijn weer.

Twintig graden en lekkere wind.

Beetje spelen met de hond.

M.’s gedachten waren voor mij niet te volgen.

Ze had ineens zin om de tent in de tuin op te zetten.

Vond ze heel romantisch.

En daar dan vannacht in slapen.

Ze drong aan.

Ik gaf geen krimp.

Niet toegegeven aan heftige druk.

Ik kende de weersvoorspelling.

Heb gelijk gekregen.

Was blij dat ik vanmorgen in mijn eigen bed lag.

Ook romantisch.

Het regende keihard.