Om de paar jaar moet ik nadenken.
Uitzoeken.
Het is een innerlijke drang.
Niet aan te ontkomen.
Eindeloos zoeken op internet.
Bezoeken afleggen.
Vergelijken.
Testen.
Mijn auto moet ingeruild worden.
Hij heeft best veel gelopen.
En dan gaat het op enig moment kriebelen.
Ik heb nog nooit een auto zo lang gehad als de huidige
Volvo.
Al bijna vier jaar.
Dat is lang voor mij.
Ik heb de inruildrift dus lang tegen gehouden.
Nu moet het echter gebeuren.
Denk ik.
Ik heb ook aan een ander merk gedacht.
Niet zo lang.
Nog geen uur.
Het moet toch echt Zweeds zijn.
Saab kan helaas niet meer.
Dus de zoektocht naar een mooie jonge Volvo is gestart.
Zoeken naar een nieuwe auto is het leukste wat er is.
M. gaat mee.
Zij is de waakhond.
Ik ben geneigd om op schoonheid en emotie af te gaan.
Is volgens M. niet goed.
Zij is van de praktisch kant.
Trekhaak, hondenrek, kleur, bekleding.
De laatste twee zijn het belangrijkste voor M.
En dat hij veilig is en betrouwbaar.
Geen pech onderweg, zeg maar.
Bij Volvo zit ik goed.
Vrijdag gaan we samen een proefrit maken.
Ik rijd en M. zit bij.
Ze kijkt altijd als eerste naar het spiegeltje in de
zonneklep.
En dan of ze wegglijdt van de zitting.
Als alles goed is, gaan we onderhandelen.
Eerst met elkaar, daarna met de verkoper.
Dat mag ik doen.
Daar is M. niet goed in.
Ik ook niet.
Dat wordt het moeilijkste deel van het kopen van de auto.
Als het lukt, hoef ik jaren niet na te denken.
Scheelt een hoop tijd.
