Ik heb een blauw oog.
En ik heb een glip in de wenkbrauw.
Het leven op het platteland zit vol gevaren.
Ik wil graag enkele bomen omzagen.
Dat mag van M. alleen onder strikte voorwaarden.
Zij moet bijv. thuis zijn.
Als er wat gebeurt, kan ze helpen.
Nou is ze wel doortastend, maar ze heeft geen EHBO.
En dat is wel fijn als er een gewonde is.
Ik heb EHAF. Eerste hulp aan het front.
Weliswaar geruime tijd geleden gehaald, maar toch.
Ik zou natuurlijk wel tips kunnen geven aan M. als ik gewond
ben.
Behalve als ik bewusteloos ben.
Goed, ik mag dus geen bomen omzagen alleen.
Heb ik ook niet gedaan.
Doe ik volgende week.
Deze week heb ik het laatste blad van het gras verwijderd.
Beste klus nog.
En ik heb de afgewaaide takken verwijderd.
Daar ging het bij mis.
Niet op het gras.
Die takken en takjes lieten zich goed verwijderen.
Het ging mis in het weiland.
Wij zijn omringd door weiland.
Daar vallen takken in van onze bomen.
Die moet ik verwijderen.
De honden hielpen me daarbij.
Niet altijd goed, want ze halen ook wel takken terug.
Uit de houtwal die ik zo maak.
Ik was al een best eind gevorderd.
Toen ging het mis.
Ik bukte om een tak te pakken.
Nilsson kwam net voorbij in volle vaart.
Hij ging rakelings langs mijn benen.
Hij raakte mijn hoofd volledig.
Van de zijkant dan.
Bril op de grond, bloed over het gezicht, veel pijn.
Nilsson had niks.
Je kan maar het beste alleen in de tuin werken.
