Jan Geerts

Ik ben al bijna uit de grond.

De contouren van het tuinhuisje zijn
zichtbaar.

Op de grond dan.

Ik heb zand, grind en cement besteld.

Ook heb ik een betonmolen gehuurd.

Het zand en grind (een kuub) en de
cement zou op de bouwplaats worden afgeleverd.

Daar hadden ze een speciale kraan voor.

Vrijdagmorgen werd het bezorgd.

De bezorger kon met zijn kraan niet bij
de bouwplaats komen, want de ondergrond was te zacht.

Ik heb enige uren besteed aan het
verplaatsen van dit bouwmateriaal naar de goede plek.

Dat was zwaar werk.

Vrijdagavond de betonmolen opgehaald en
zaterdag beton bestort.

Het voelde wel alsof ik een echte
bouwvakker was.

Het zand en grind in de betonmolen
scheppen, mengen met cement, water erbij en dan storten.

Om half zes was het klaar.

Dat was zeer zwaar werk. Voor mij.

Heerlijk geslapen.

Nu komt de volgende fase.

Ik moet een klein laagje metselen.

Nog nooit gedaan.

Maar ik moet nu de lucht in.

Nu ben ik echt begonnen.

Het tuinhuisje.

De plek was bekend.

De vorm nog niet.

We hebben overlegd.

Na een tijdje waren we het eens.

In grote lijnen.

Heb het werk eerst met paaltjes en touw uitgezet.

De hond en de kat dartelden naar hartenlust om mij
heen.

En door het touw.

Ben nu heel bedreven in het uitzetten.

Daarna wat bomen gerooid, struiken verwijderd en
gegraven.

Dat is veel werk.

Heb eerst een spa diep gegraven.

Heel, heel veel wortels in de grond

Na 2 uren spitten was ik klaar en moe.

M dacht dat we het anders hadden afgesproken.

Na ampele overwegingen het gelaten zoals het
was.

Relatiegezien de beste optie.

Toen uitgraven tot op het zand.

Dat is 60 cm.

Dat werk heb ik verdeeld over meerdere dagen.

Ben blij dat we voor een klein huisje hebben gekozen.

Nu beton storten.

Met een betonmolen.

Klinkt heel professioneel.

Ik pak het grondig aan.

Ben al tot op de bodem gegaan.

Ik steek de handen uit de mouwen.

Loopt fijner.

Ik heb twee hondenuitlaatjassen.

Een voor temperaturen boven 15 graden.

En de andere dus.

Ik ben zuinig op mijn jassen.

Ze zijn al oud, maar nog functioneel.

Deze week de jas voor onder de 15 graden aangedaan.

Liep lekker.

Ik kreeg een wondje aan mijn vinger.

Dat bleef een beetje bloeden.

Ik zocht in mijn broekzak naar een papiertje.

Zat alleen een grote zakdoek in. Daar wou ik geen
bloed op.

Gezocht naar papiertje in de jaszak.

Ik vond een envelop.

Ik zag dat de postzegel niet afgestempeld was.

Het handschrift was van mijn schoonvader.

Die is in 2003 overleden.

Ik was vergeten de brief op de bus te doen.

Ik heb de brief geopend.

Was gericht aan vrienden van mijn schoonvader.

Geschreven in 2001.

Heb het eerlijk opgebiecht aan M.

De brief wordt niet meer gepost.

De geadresseerden zijn niet meer onder ons.

Ik loop niet met de handen in de buus.

Het bewijs is wel geleverd.

M. controleert momenteel al mijn jaszakken.

Vorige week bleek de uitlaat van de cabrio lek.

Naar de monteur geweest, die een groot deel van de
uitlaat verving.

Het laatste deel kon nog wel even mee, volgens hem.

Scheelde in de kosten.

Toen ik thuis kwam hoorde ik dat het laatste deel
beter vervangen had kunnen worden.

Zondagmorgen lekker gewandeld in het bos met Nilsson.

We lopen altijd dezelfde route.

Komt altijd goed, want hij verdwaalt niet.

Zondagmiddag zijn we een eindje gaan rijden met de
cabrio.

M. en Nilsson mee.

Heerlijk in de buitenlucht.

Wel veel lawaai onder de auto.

Klein stukje gereden naar Gees.

Voor ijs.

Lange rij tot op de straat, maar mijn M. staat voor
een ijsje graag lang in de rij.

Daarna ontspannen ritje gemaakt door het bos van
Gees.

Niet teveel gas gegeven, want dat klonk zo milieu
verstorend.

Toch maar een eindje gelopen.

Nilsson vond het bos zo aantrekkelijk.

Hij kende dit stuk bos nog niet.

Na 5 minuten waren we hem kwijt.

Veel gefloten en geroepen, maar hij kwam niet.

Hij is behoorlijk doof, maar je wilt toch iets doen.

M. en ik beiden een stuk van het bos gelopen.

Niets.

M. is gebleven op de plek waar we hem kwijtraakten.

Ik met de auto door het bos rijden.

Veel lawaai.

Je zag de mensen denken.

Op een parkeerplaats bleek een echtpaar een witte
hond te hebben gezien.

Twee keer.

Hij liep de rode route.

Mijn hond is doof, ik ben kleurenblind.

Doorgereden.

Veel wegen doorkruist.

Met veel lawaai.

M. kon mij goed horen, zei ze.

Na anderhalf uur belde M.

Ik heb hem!

Thuis lekker gegeten.

Nilsson hoefde niet uit.

Wij zijn heel ontspannen.

Frankrijk gaf veel rust.

De Franse taal is wel moeilijk.

Ik heb 8 jaren Franse les gehad.

M. ook.

Na 4 weken (semaines) Frankrijk vertaal je wel veel
direct (tout de suite) in het Frans.

Bonjour, madame! Bonne journee et au revoir!

Dat haalde veel gestuntel niet weg.

Soms begonnen ze zelf maar in het Engels (anglais).

Dat is een stuk gemakkelijker (comfortable).

We hebben wel volgehouden (continuer).

Geen internet (internet) gaf ook rust.

Dagelijks een Franse krant (Telegramm et Sud-Ouest)
gelezen.

Volgende keer nemen we een woordenboek (livre) mee.

Vorige week lazen we dat er meer dan 100 gifbelten (toxiques)
waren in Bretagne.

Ontdekt door een bank (Dexia)(???).

Bleken slechte leningen te zijn.

Samen (ensemble) kom je ver.

Le en la, un en une was ook lastig.

Heb ik me goed mee gered.

Vroeg dan gewoon deux croissants, s’il vous plait.

En deux baguettes.

Veel brood gegeten in de vakantie.

Grand pays. Veel te zien (beaucoup a voir).

Chateaux. Bastides. Grottes. Plages. Ports.

En het was heel mooi weer (il fait beau).

En nu weer aan het werk (travail).

M. dan.

Ik doe’t hennig an.

Morgen gaan we ontspannen.

Dan zijn we op vakantie.

Nu hebben we de prevakantiespanning.

Noodzakelijke spullen bij elkaar zoeken.

Routebeschrijving. Papieren van de huisjes.
Reispapieren.

Geld wisselen. Vroeger dan.

Camera’s opladen, alle snoertjes mee. Kleding.
Schoenen. Boodschappen.

Auto wassen.

Laatste kleren wassen. Huis poetsen, want familie
komt oppassen.

Gras nog even maaien.

Grasmaaitrekker is vorige week nog naar reparateur
geweest. Messen stuk en zo.

Nu lekke band. Shit.

Gras moet wel gemaaid worden in de vakantie.

Direct gebeld. Vandaag kon wel iemand even langs
komen. Hoera!

Eind ochtend heeft monteur hier de band gerepareerd.

Ging vlot in zijn grote bestelwagen.

Mooi ingericht, van alle gemakken voorzien,
tuintechnisch gezien.

Nilsson kijkt altijd graag mee. Mannetjeshond.
Technisch onderlegd.

Hij staat er met de neus bovenop.

Monteur ging weg.

Verder gegaan met klussen.

Miste de hond. Gezocht, gefloten.

Niks.

Stress.

Hij loopt nooit weg, is altijd bij huis.

Bang vermoeden.

Vond het wat gênant om te bellen.

Toch maar gedaan.

De monteur had nog niet in de auto gekeken.

Hij was aan het eten.

Wou wel even kijken.

Ik hoor hem al blaffen, zei de monteur.

Snel naar de werkplaats gereden.

Hond meegenomen.

Van die dingen.

Prevakantiestress.

Morgen wordt het beter.

Moritz kwam uit het asiel.

Onze oudste dochter nam hem op in haar huis.

Moritz was al wat ouder en was nog nooit buiten
geweest.

Bij M. bleef hij ook in de flat.

Na enkele jaren ging M. verhuizen en Moritz was over.

Ze had geen plaats voor hem.

Ik wou deze volwassen kat er niet bij.

Er werd veel druk op mij uitgeoefend door vrouw en
dochters.

Hij kwam dus bij ons.

Moritz was groot, kater en niet bang.

Hij mepte naar hartenlust om zich heen.

De honden en andere katten hadden veel respect voor
hem.

Moritz kwam met z’n 10 jaren voor het eerst buiten.

Hij leerde heel snel muizen vangen en had de tijd van
zijn leven.

Hij leerde normaal omgaan met de honden.

Ook min of meer met de andere katten.

Hij beschouwde zichzelf wel als politieagent in ons
huis.

Als er gemat werd, kwam hij erbij.

Een jonge kat kwam, Olle.

Moritz gedroeg zich direct als vader.

Vriendelijk, schoonmakend, beschermend.

Hij haalde eerst half dode, later heel levende muizen
op voor de jonge kat.

Dat herhaalde zich toen wij onlangs Max kregen.

Weer directe acceptatie.

Ik leerde hem waarderen.

Moritz was gek op eten.

Hij begon rond 4 uur ’s middags al met blaten.

Als een ander dier te dicht bij zijn eten kwam, sloeg
hij.

Hij kon hard slaan.

Eten en jagen waren zijn core business.

Hij lag graag op schoot bij M.

Als er al een kat lag, wurmde hij zich ernaast.

Hij vermagerde de laatste tijd snel.

At wel veel. Heel veel.

Kreeg veel extraatjes.

Het hielp niet.

Afgelopen zaterdag werd hij zo ziek, dat we hem
hebben laten inslapen.

Hij heeft bij ons vijf mooie jaren gehad.

Onze regelaar is er niet meer.

Dag lieve Moritz.

We hebben een hond.

De andere dieren zijn met meer.

De katten zijn met z’n/haar vieren.

De oudste kat is aan het afbouwen, levenstechnisch
gezien.

De jongste kat heeft besloten dat de hond zijn
grootste vriend is.

De kippen zijn met heel velen.

Te velen.

Wel een haan, zeer oud.

Functioneert nog wel goed, voortplantingstechnisch
gezien.

De hennen zijn met 20.

We willen geen kuikentjes.

Daar denken de hennen anders over.

Om de haverklap zijn er hennen broeds.

Dagelijks haal ik de eieren onder de broedse kippen
vandaan.

Dat kost bij een enkeling veel moeite.

Ik moet dan een stevige jas aan en een handschoen.

Zo’n kip pikt heel hard en mijn armen zagen er al
redelijk getatood uit, zeg maar.

Soms is een kip slim.

Gaat ergens anders broeden.

In de tuin, achter de schuur, in de struiken.

Meestal vind ik de kip wel. Haal dan natuurlijk de
eieren weg.

Deze week bleek ik een kip over het hoofd gezien te
hebben.

Maandag zat een kip met veel kuikens bij de
houtopslag.

M. gesmst: Gefeliciteerd, ongeveer 9x.

Zij smste terug: PVD.

M. heeft moederlijke gevoelens, ook voor kuikens.

Ze gaf direct water en beschuit.

En hoorde in de houtopslag nog een kuiken piepen.

Met zaklantaarn op zoek. Wel geluid, niets te zien.

Nilsson kwam helpen.

Hij vond het kuiken en liep er trots mee in de bek
rond.

Dat mocht niet van M.

Een holpartij rondom het huis.

Nilsson verloor.

Het compleet natte kuiken werd onder de kloek gezet.

Er zijn nu 10 kuikens.

We hebben teveel beesten, vooral kippen.