Vorige week bleek de uitlaat van de cabrio lek.

Naar de monteur geweest, die een groot deel van de
uitlaat verving.

Het laatste deel kon nog wel even mee, volgens hem.

Scheelde in de kosten.

Toen ik thuis kwam hoorde ik dat het laatste deel
beter vervangen had kunnen worden.

Zondagmorgen lekker gewandeld in het bos met Nilsson.

We lopen altijd dezelfde route.

Komt altijd goed, want hij verdwaalt niet.

Zondagmiddag zijn we een eindje gaan rijden met de
cabrio.

M. en Nilsson mee.

Heerlijk in de buitenlucht.

Wel veel lawaai onder de auto.

Klein stukje gereden naar Gees.

Voor ijs.

Lange rij tot op de straat, maar mijn M. staat voor
een ijsje graag lang in de rij.

Daarna ontspannen ritje gemaakt door het bos van
Gees.

Niet teveel gas gegeven, want dat klonk zo milieu
verstorend.

Toch maar een eindje gelopen.

Nilsson vond het bos zo aantrekkelijk.

Hij kende dit stuk bos nog niet.

Na 5 minuten waren we hem kwijt.

Veel gefloten en geroepen, maar hij kwam niet.

Hij is behoorlijk doof, maar je wilt toch iets doen.

M. en ik beiden een stuk van het bos gelopen.

Niets.

M. is gebleven op de plek waar we hem kwijtraakten.

Ik met de auto door het bos rijden.

Veel lawaai.

Je zag de mensen denken.

Op een parkeerplaats bleek een echtpaar een witte
hond te hebben gezien.

Twee keer.

Hij liep de rode route.

Mijn hond is doof, ik ben kleurenblind.

Doorgereden.

Veel wegen doorkruist.

Met veel lawaai.

M. kon mij goed horen, zei ze.

Na anderhalf uur belde M.

Ik heb hem!

Thuis lekker gegeten.

Nilsson hoefde niet uit.