Jan Geerts

Ik sta in de boekenkast.

Nou ja, ik kom in de boekenkast te staan.

Als mijn boek geleverd wordt.

Dat kan iedere dag zijn.

Niet vandaag. En morgen. Nu is het kerst.

Ik hoop wel voor nieuwjaarsdag.

Het was een hele toer om dat boek af te krijgen.

Steeds weer opnieuw nalezen.

Verbeteren, foutjes eruit halen.

Toen M. het laten lezen.

Weer verbeteringen aangebracht.

M. en ik hebben samen gelezen.

Nog weer verbeterd.

En zo blijf je dus aan de gang.

Maar afgelopen week was het dus klaar.

Ik was eigenlijk meer moe dan blij.

Zo vaak herlezen.

Ik denk dat een beetje schrijver daar een redacteur
voor heeft.

Ik ben nog geen beetje schrijver.

Maar nu is het er dus!

Na de komende week is het overal te koop.

De boekhandel moet dan wel het isbn nummer hebben.

Of de titel en de naam van de schrijver.

Het is ook bij mij te bestellen.

Word ik een soort verzendhuis.

Het is ook te bestellen via onderstaande link.
De boekhandel belde deze week.

Er wordt al flink besteld.

Heb veel positieve reacties gehad.

Fijn!

Komende week kom ik dus in de boekenkast.

Moet nog een goede plek vinden.

Voor de I van John Irving.

En de H van Maarten ’t Hart.

Maar na de B van Maarten Biesheuvel.

En de F van Jonathan Franzen.

Mooi rijtje.

Kon een stuk minder.

http://vermeer.mijnbestseller.nl/magento/alleen-de-aankoopbon-graag-het-wordt-toch-geruild.html

Ik heb visite gehad.

Soms krijg ik dat.

Dit was heel leuke visite.

Het waren oud-collega’s.

Ze zijn ook al wat ouder en ze werken niet meer.

De meesten zijn ouder dan ik. Geeft niks.

We hadden een afspraak gemaakt en dat ging heel vlot.

Iedereen heeft weinig in de agenda staan.

Alleen bridgen, of pianoles of oppassen op de
kleinkinderen.

Ze hadden ook een verrassing voor mij meegenomen.

Drop en drank.

Ze kennen mij goed.

Het was heel gezellig.

We hebben eerst buiten gekeken naar mijn tuinhuisje
in oprichting.

Ze waren erg onder de indruk, zeiden ze.

Ze wilden wel komen theedrinken als het klaar was.

Daarna hebben we binnen verder gepraat.

Eerst over onze gezondheid.

Een hele tijd later hebben we het nog gehad over wat
we zoal doen overdag en waar we op vakantie naartoe gaan.

Over de kinderen en de kleinkinderen.

En we hebben het onderwijs besproken.

Het onderwijs wordt minder.

Vanuit ons perspectief is dat goed waar te nemen.

Niet dat alles vroeger beter was, maar het onderwijs
wel.

Het was reuze gezellig.

Jammer dat ze al weer weg moesten.

Maar verplichtingen riepen.

Zoals bridgen. Pianoles. Oppassen.

Ik heb nu bouwverlet.

Ik kan niet doorgaan met het maken van het tuinhuisje
vanwege extreme weersomstandigheden.

Zoals regen, hagel, wind. En sneeuw wordt verwacht.

Wel jammer.

Want als het huisje klaar is, komen ze weer.

Verheug ik me nu al op.

De feestdagen leiden af.

Het werk aan het tuinhuisje vordert maar langzaam.

Deels komt dat door het weer. Regen.

Maar de decembermaand met sint- en kerstfeest leidt
ook tot vertragingen.

Maandag sintfeest gehad.

Met z’n 2en.

We hadden ons niet verkleed.

Was wel heel gezellig.

Veel cadeautjes.

Ook voor Nilsson.

Hij kan zijn pakje heel voorzichtig met zijn
voortanden openmaken.

Hij kijkt even wat het is en duikt dan de zak in om
te kijken of er nog meer is voor hem.

Net een kind, zeg maar.

Aan het eind van ons sinterklaasfeest heb ik de
aankoopbon gegeven aan M.

Kan ze het grote cadeau gaan ruilen.

Ze vond het een heel mooi cadeau. Goed uitgezocht.

Het paste bijna helemaal.

Deze week de kerstboom uitgezocht.

Staat nu in de schuur.

Nilsson dacht vanmorgen even dat hij in de schuur
werd uitgelaten.

Hij tilde de poot op tegen de boom.

Dat mag niet.

Weet hij nu.

Komende week boom
plaatsen en kerstverlichting aanbrengen.

Binnen en buiten.

M doet de rest.

Daarna weer klussen.

Ik heb enkele droge dagen achter elkaar nodig.

Ik kan dan al het voorbewerkte hout vlot in elkaar
zetten en zorgen dat het huisje onderdak komt.

Dan kan ik mooi doorwerken.

Regen en feestdagen werken vertragend.

Mijn M zei dat ze dit jaar geen verlanglijstje voor
Sinterklaas zou maken.

Ik vind met verlanglijstje iets kopen al moeilijk.

Ik heb wel een verlanglijst gemaakt.

Een negatieve.

Geen gereedschap.

M koopt soms handig gereedschap voor mij, liefst een
aanbieding.

Is altijd snel kapot of wordt niet gebruikt.

Koop ik liever zelf.

Ik moet dus voor Sinterklaas nu zelf wat bedenken.

Ice Blue is altijd goed. Een luchtje.

Spannende dvd-series zijn ook leuk. Heb ik zelf ook
wat aan.

M liet doorschemeren dat ze een mooi bewerkt bord erg
mooi vond.

Was te koop in Emmen.

Daar ga ik niet heen. Te druk.

Wij hebben in ons dorp ook wel servies te koop.

Koppies en schöttelties.

Ik heb goed gekeken.

Ze hadden niet een bord dat leek op wat M beschreef.

Ze hebben gelukkig veel meer in de winkel.

Messen. Geweren.

Genoeg keus voor mij.

Ik ben goed geslaagd.

Mijn cadeau is een grote verrassing.

Zal goed inslaan!

Heb wel de aankoopbon bewaard.

Ik ken mijn kwaliteiten.

Het is soms moeilijk om mijn gedachten te stoppen.

Dan dender ik maar door.

Ik denk te lang na, denk ik.

Zo heb ik een beetje hoogtevrees.

Als wij op gevaarlijke plekken in de bergen liepen,
zag ik voor me hoe onze kinderen uitgleden. Ze dreigden naar beneden te storten
en ik kon nog met een uiterste krachtsinspanning ze grijpen. Moeizaam kon ik ze
omhoog trekken, waarbij de kramp in mijn handen bijna niet te dragen was. Vaak
redde ik het.

Ze zijn nooit uitgegleden.

Ik maak me zorgen om het politieke klimaat.

Ook daarin kan ik veel doordenken.

Ik krijg dan angstige visioenen dat een
ondemocratische partij in ons land het voor het zeggen krijgt. Een partij die
niet tegen kritiek kan. Die mensen tegen elkaar opzet. Mensen met een kort
lontje.

Als dat gebeurt, hoop ik heel erg dat verstandige
mensen in opstand komen.

Net is op het Tahrirplein.

Ik hoop dat het verzet in ons dorp begint.

Ons dorp heeft veel goede inwoners.

Wij pikken het niet dat mensen worden weggezet.

Wij gaan ook een plein bezetten.

Ik weet wel op welk plein dat dan is.

Op het plein bij de school is genoeg ruimte.

Veel tenten, muziek, spandoeken, veel mensen.

Dat zal veel journalisten trekken van over de hele
wereld.

Ze komen allemaal naar het plein.

Ze doen verslag en vragen zich natuurlijk af wie de
naamgever van het plein was.

De ouderen kennen hem nog wel.

Hij woont achteraf, loopt moeilijk maar is nog goed
bij de tijd.

Sommigen weten dat ik ook op het plein ben.

In een caravan. Kleintje.

Van die dingen denk ik soms.

Je kan dus ook teveel denken.

Wat zal er in die kop rondgaan!

Dat vroeg mijn schoonvader zich vroeger vaak af.

Hij wou graag verklaren en doorgronden.

Hij kon zich verbazen over de natuur. Hij wist daar
veel van.

Hoe meer hij wist, hoe meer hij zich verwonderde.

Hij vroeg zich dus ook af wat er in die kop van onze hond rondging.

Ik denk niet zoveel.

Eten, uitgaan, aaien, spelen, slapen. En dat alles
liefst in hetzelfde ritme.

Ik heb geen van onze beesten ooit betrapt op een
originele gedachte.

Mezelf trouwens ook niet zo vaak.

Onze huisdieren kopiëren wel gedrag van elkaar.

Als de kat op de bank mag liggen slapen, doet onze
hond Nilsson dat ook.

Hij probeert het tenminste.

Naast katten en hond hebben wij als huisdieren
kippen.

Nou ja, huisdieren.

De katten en hond beschouwen de kippen wel als erbij horend.

Ze gaan prettig met elkaar om en hond en katten komen
geregeld in het kippenhok.

Nilsson pikt graag een eitje en de katten jagen er op
muizen.

Dit jaar hebben de kippen de onderlinge band
verstevigd.

Ze zijn op tegenbezoek geweest.

In verband met het warme weer stonden de deuren open.

De kloek kwam met de kuikens rustig naar binnen
wandelen.

Toen was het hek van de dam.

Dagelijks kwamen de kuikens binnen als de deur
openstond.

We waren blij dat de herfst kwam. Blijft de deur
dicht.

Ik ben benieuwd of de kippen volgend jaar weer
binnenkomen.

Dan hebben ze een goed geheugen.

Gaat er toch wat in die koppen om.

In Schoonebeek waren de
veiligheidsvoorschriften voor NAM-personeel streng.

Altijd een helm op en
veiligheidsschoenen aan.

Zo zag ik mijn vader en zijn collega’s
naar het werk gaan.

De NAM zorgde goed voor zijn personeel.

Er werden huizen gebouwd, er werd
gezorgd voor recreatie in De Boo.

Dat is nu anders met die vele grote
buizen die het landschap ontsieren.

Maar de veiligheid stond en staat altijd
voorop.

Ik zag mezelf later als NAMmer met helm
en schoenen. En overall natuurlijk.

Ik wilde daar graag bij horen.

Het is anders gelopen.

Onderwijs kent geen
kledingvoorschriften. Als het maar netjes is. En schoon.

Op de bouw zijn de eisen voor de
veiligheid ook groot.

Ik bouw nu.

Ik houd me niet aan de voorschriften.

Nou ben ik nog maar net uit de grond met
het bouwen, dus er kan niks vallen.

Mijn voeten zouden wel beschermd moeten
worden.

De regenlaarzen zijn niet beschermend
en ook ontzettend koud.

Bij het uitlaten van de hond heb ik
last van koude voeten.

Er zijn nu NAMlaarzen te koop.

Met stalen neus. Leer. Waterdicht. Wol
aan de binnenkant.

Ik heb een paar gekocht.

Heerlijk warm. Zien er top uit. Lopen
lekker.

Zijn te mooi om op de bouw te dragen.

Ik moet dus nog iets verzinnen voor de
veiligheid op de bouwplaats. Het bouwplaatsje.

Een helm draag ik ook nog niet. Heb
alleen een motorhelm.

Nu hoor ik met mijn laarzen alsnog bij
de NAMmers.

Dat geeft een goed gevoel als ik met de hond in het
weiland loop.

En dan volgen nu de weerberichten voor
de land- en tuinbouw.

Dat was vroeger iedere dag om half een
’s middags.

Ik weet niet waarom wij daar naar
luisterden, want wij hadden geen land- of tuinbouwbedrijf.

Waarschijnlijk was er maar een
radiozender.

In ieder geval hoorde ik dagelijks deze
weerberichten.

Nu mag ik nog steeds graag het
weerbericht kijken. Op tv.

Afgelopen week heb ik met meer dan
gewone belangstelling de weersvoorspellingen gevolgd.

Als je buiten aan het werk bent, is het
fijn om te weten wat je kunt verwachten.

Deze week heb ik veel gemetseld.

Eigenlijk heb ik de hele week heel veel
gemetseld.

Dagelijks was zonnig weer voorspeld met
temperaturen oplopend tot soms 14 graden.

Daar klopte geen
snars van.

In onze regio dan.

Geen zon gezien, temperatuur hooguit 7
graden.

Zelfs met al dat sjouwen van stenen ,
het maken van metselspecie en het metselen werd ik niet warm.

Afzien dus.

Vrijdag was ik bekaf.

Alles deed zeer.

Toch heb ik vrijdagmiddag nog even
gemetseld.

Toen kwam de zon.

Ik was zo moe dat ik niet eens meer
blij was.

Het is maar goed dat ik met vervroegd
pensioen gegaan ben.

Anders had ik dit nooit kunnen doen.

Ik heb niet de indruk dat ik er sterker
van word.

Wel heel moe.

Ik vind dat bouwvakkers met vervroegd
pensioen moeten.

Het werk in de bouw is echt heel zwaar.

En ik vind dat de weerberichten moeten
kloppen.

En dat de zon veel vaker moet schijnen
als je metselt.