Het zijn barre tijden.
Emotioneel gezien.
Dat komt door familie.
Ik ben gek op familie.
Maar dan wel in tijd beperkt.
Ik vind het hartstikke leuk om familie te ontmoeten.
Met ze te praten. Wandelen.
Tja, wat kan je nog meer doen.
Een halve dag, maximaal een hele dag is voldoende.
Voor mij dan.
Anderen denken daar anders over.
Wij gaan al heel veel jaren op familieweekend.
Voor mij is de naam al verkeerd.
Familiedag zou mooier zijn.
Het gaat om de familie van mijn verloofde.
Aardige mensen. Leuke mensen.
In de loop der jaren zijn er steeds meer familieleden
bijgekomen.
Alle broers en zussen kregen kinderen.
Die kinderen krijgen nu ook weer kinderen.
We begonnen oorspronkelijk met vader, moeder, 5
kinderen en aanhang.
Nu hebben we de grens van 30 gepasseerd.
Dat is veel.
Ik oefen voor het weekend alle namen. Vooral van de
nieuwe kinderen.
Of van de nieuwe verkeringen.
Ik krijg van tevoren van mijn verloofde ook adviezen.
Wat ik wel of niet mag zeggen. Waarvoor ik moet opletten.
Het zijn best veel adviezen. Meer instructies
eigenlijk.
Ik sta alleen met mijn wens van een familiedag.
Ze komen mij wel tegemoet. Vinden ze.
We gaan soms een kort weekend. Van vrijdag tot
zondag.
Dat wordt afgewisseld met een lang weekend.
Komend weekend wordt lang.
Begint al op donderdag.
Gaat door tot maandag.
Ik heb dispensatie voor de donderdag.
En ik mag tussendoor even naar huis.
Kippen voeren.
Dit jaar is extra belastend.
Mijn verloofde bereikt een kroonleeftijd.
Op eerste paasdag.
Mijn verloofde leek het leuk als we dat in het
familieweekend vieren.
Mij is op het hart gedrukt dat er niets aan gedaan
mag worden.
Tja.
Vind ik niet logisch gedacht.
Een lang weekend en een vrouw op leeftijd.
Het is een barre tijd.
