Vandaag gingen we op verjaardagsvisite in Voorschoten.
Dat doen wij niet zo vaak.
Alleen hoogtijverjaardagen.
Vandaag was zo’n dag.
Schoonzus werd 60 jaar.
Dat is heel wat.
Ze ziet er een stuk jonger uit.
Ik wil goede maatjes blijven.
Als verrassing gingen wij op bezoek.
Om tien uur weg, we zouden er om twaalf uur zijn.
M. had mooie lamp laten figuurzagen.
Honden mee.
Het regende nogal straf.
De navigator wees ons de weg goed.
Bij Amsterdam raakte hij de weg kwijt.
Op de A1.
Hij, de navigator, dacht dat we in een weiland reden.
Was niet zo.
M. nam fluks de kaart erbij en loodste ons via de A9 naar de
A4.
Er zat ook nog een stukje A10 tussen.
Navigator herkende ineens de weg weer.
Vond dat we van de weg af moesten.
Deden we natuurlijk niet.
We zijn niet gek.
We reden gewoon door.
Richting Zaanstad.
Dat was verkeerd.
We moesten ineens afslaan.
Reden plotseling op de busbaan tussen twee bussen.
Was een beetje apart.
Kwamen vlakbij het Olympisch Stadion in Amsterdam.
Was mooi, maar niet de bedoeling.
Reden een klein stukje tegen het verkeer in, namen wat
vlotte bochten en ineens zaten we goed.
We hadden geen idee wat we goed deden.
Amsterdam is te groot voor ons.
Drie kwartier te laat kwamen we aan.
Was heel verrassend voor schoonzus.
Leuk om er een poosje te zijn.
Gezellig.
Toen moesten we terug.
M. nam de kaart voor zich en duldde geen tegenspraak meer
van de navigator.
Mooie tocht gemaakt langs De Lammebrug, Zwammerdam en Bodegraven en nog veel
meer.
Kwamen uiteindelijk goed thuis.
Fijn dat het niet sneeuwde.
Het regende wel.
En het was heel druk op de weg.
Maar wel gezellig.
Althans het grootste deel in de auto.
Was een fijne verjaardagsvisite.
