Het zit erop.
Het dak.
Dat was nog een beste klus.
Eerst het isolatiemateriaal tussen de latten op de spanten doen.
Daarna de dakplaten.
Twaalf stuks.
De dakplaten zijn 1 meter en 22 centimeter hoog en 2 meter
en 44 centimeter breed.
En heel zwaar.
In m’n eentje heb ik ze op het dak gelegd en vastgespijkerd.
Met gevaar voor eigen leven.
Wiebelend op de ladder, soms klimmend op het dak.
Ben twee keer gevallen.
Eerste keer schoot de ladder weg, viel ik achterover en
moest de naar beneden komende dakplaat ontwijken.
Tweede keer viel ik over onhandig geplaatste ladder.
Veel pijn en grote blauwe plekken aan armen en benen.
Klutsknieën. Zere handen.
Nadat de dakplaten waren bevestigd, moest de dakbedekking
bevestigd worden.
Pas veel later gaan de dakpannen erop.
Maar nu moet het waterdicht zijn, dus dakrollen geplaatst.
Dat spul scheurt gemakkelijk en is onhandig in het
verwerken.
Ik moest haast maken, omdat het aan het eind van de dag zou
gaan regenen.
Haast en werken met onhandelbaar materiaal is geen goede
combinatie.
Mijn taaluitingen waren meerdere keren niet juist. Het ging
ook te hard.
Maar goed dat onze buren op grote afstand wonen.
Uiteindelijk zat het er allemaal op en kon ik droge kleren
aandoen.
En warm worden.
Gisteren stormde het.
Een deel van de dakbedekking heeft losgelaten.
In de storm en de regen ben ik het dak opgeklommen om het te
repareren.
Nu zit het allemaal goed vast.
Mijn M. controleert dagelijks mijn verwondingen.
Volgens haar valt het reuze mee.
Ze is gelukkig hersteld van haar griepaanvallen.
Heeft echter nog te weinig empathie op dit moment.
Heb behoefte aan een vrouw.
Die heel meelevend is. En troostend.
Dat helpt.
Denk ik.
Maar waar vind je die.
Gelukkig zit het dak erop.
Kan ik even rustig aandoen.
Fysiek en mentaal herstellen.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Lieve Jan,
Net je boek in een ruk uitgelezen. Heerlijk! Had hem eigenlijk cadeau willen geven aan Astrid voor haar verjaardag maar ze had hem natuurlijk al. Geen probleem, wilde hem zelf ook!! Wat een topprestatie, zo’n schuurtje bouwen. Respect! Wat zullen jullie straks genieten als het klaar is. Tegen die tijd hoop ik dat M. ook weer een beetje is opgeknapt. Lang niet gesproken maar blijf op de hoogte via Astrid en blog, denk nog vaak aan je. Je hebt me veel geleerd, misschien kun je ook een cursus “schuurtje bouwen” gaan geven??
Groetjes en succes met de afronding!!!
Sandra
Kan niet nalaten te reageren. Voel met je mee. Zelf notoire schuurtjesbouwer. Werk aanzienlijk rommeliger, maar val minder van de ladder.
Wat de troost betreft: M. kan ook wel wat troost gebruiken. Kan je allebei muziek aanraden. Zat net naar Nils Lofgren te luisteren: Like a Hurricane, de lange uitvoering met solo. Een aanrader.
Wens M. veel beterschap,
Groet WW te DH
Ziet er goed uit. Uitzicht naar achteren lijkt me minstens even leuk dan naar voren.
Welke sites gebruik jij bij dat bouwen? Eerst het dak en dan pas de muren? Misschien tip:
http://www.zoekprof.nl/achtergronden/betrouwbaarheid-informatie.html
🙂