Jan Geerts

Morgen gaan we ontspannen.

Dan zijn we op vakantie.

Nu hebben we de prevakantiespanning.

Noodzakelijke spullen bij elkaar zoeken.

Routebeschrijving. Papieren van de huisjes.
Reispapieren.

Geld wisselen. Vroeger dan.

Camera’s opladen, alle snoertjes mee. Kleding.
Schoenen. Boodschappen.

Auto wassen.

Laatste kleren wassen. Huis poetsen, want familie
komt oppassen.

Gras nog even maaien.

Grasmaaitrekker is vorige week nog naar reparateur
geweest. Messen stuk en zo.

Nu lekke band. Shit.

Gras moet wel gemaaid worden in de vakantie.

Direct gebeld. Vandaag kon wel iemand even langs
komen. Hoera!

Eind ochtend heeft monteur hier de band gerepareerd.

Ging vlot in zijn grote bestelwagen.

Mooi ingericht, van alle gemakken voorzien,
tuintechnisch gezien.

Nilsson kijkt altijd graag mee. Mannetjeshond.
Technisch onderlegd.

Hij staat er met de neus bovenop.

Monteur ging weg.

Verder gegaan met klussen.

Miste de hond. Gezocht, gefloten.

Niks.

Stress.

Hij loopt nooit weg, is altijd bij huis.

Bang vermoeden.

Vond het wat gênant om te bellen.

Toch maar gedaan.

De monteur had nog niet in de auto gekeken.

Hij was aan het eten.

Wou wel even kijken.

Ik hoor hem al blaffen, zei de monteur.

Snel naar de werkplaats gereden.

Hond meegenomen.

Van die dingen.

Prevakantiestress.

Morgen wordt het beter.

Moritz kwam uit het asiel.

Onze oudste dochter nam hem op in haar huis.

Moritz was al wat ouder en was nog nooit buiten
geweest.

Bij M. bleef hij ook in de flat.

Na enkele jaren ging M. verhuizen en Moritz was over.

Ze had geen plaats voor hem.

Ik wou deze volwassen kat er niet bij.

Er werd veel druk op mij uitgeoefend door vrouw en
dochters.

Hij kwam dus bij ons.

Moritz was groot, kater en niet bang.

Hij mepte naar hartenlust om zich heen.

De honden en andere katten hadden veel respect voor
hem.

Moritz kwam met z’n 10 jaren voor het eerst buiten.

Hij leerde heel snel muizen vangen en had de tijd van
zijn leven.

Hij leerde normaal omgaan met de honden.

Ook min of meer met de andere katten.

Hij beschouwde zichzelf wel als politieagent in ons
huis.

Als er gemat werd, kwam hij erbij.

Een jonge kat kwam, Olle.

Moritz gedroeg zich direct als vader.

Vriendelijk, schoonmakend, beschermend.

Hij haalde eerst half dode, later heel levende muizen
op voor de jonge kat.

Dat herhaalde zich toen wij onlangs Max kregen.

Weer directe acceptatie.

Ik leerde hem waarderen.

Moritz was gek op eten.

Hij begon rond 4 uur ’s middags al met blaten.

Als een ander dier te dicht bij zijn eten kwam, sloeg
hij.

Hij kon hard slaan.

Eten en jagen waren zijn core business.

Hij lag graag op schoot bij M.

Als er al een kat lag, wurmde hij zich ernaast.

Hij vermagerde de laatste tijd snel.

At wel veel. Heel veel.

Kreeg veel extraatjes.

Het hielp niet.

Afgelopen zaterdag werd hij zo ziek, dat we hem
hebben laten inslapen.

Hij heeft bij ons vijf mooie jaren gehad.

Onze regelaar is er niet meer.

Dag lieve Moritz.

We hebben een hond.

De andere dieren zijn met meer.

De katten zijn met z’n/haar vieren.

De oudste kat is aan het afbouwen, levenstechnisch
gezien.

De jongste kat heeft besloten dat de hond zijn
grootste vriend is.

De kippen zijn met heel velen.

Te velen.

Wel een haan, zeer oud.

Functioneert nog wel goed, voortplantingstechnisch
gezien.

De hennen zijn met 20.

We willen geen kuikentjes.

Daar denken de hennen anders over.

Om de haverklap zijn er hennen broeds.

Dagelijks haal ik de eieren onder de broedse kippen
vandaan.

Dat kost bij een enkeling veel moeite.

Ik moet dan een stevige jas aan en een handschoen.

Zo’n kip pikt heel hard en mijn armen zagen er al
redelijk getatood uit, zeg maar.

Soms is een kip slim.

Gaat ergens anders broeden.

In de tuin, achter de schuur, in de struiken.

Meestal vind ik de kip wel. Haal dan natuurlijk de
eieren weg.

Deze week bleek ik een kip over het hoofd gezien te
hebben.

Maandag zat een kip met veel kuikens bij de
houtopslag.

M. gesmst: Gefeliciteerd, ongeveer 9x.

Zij smste terug: PVD.

M. heeft moederlijke gevoelens, ook voor kuikens.

Ze gaf direct water en beschuit.

En hoorde in de houtopslag nog een kuiken piepen.

Met zaklantaarn op zoek. Wel geluid, niets te zien.

Nilsson kwam helpen.

Hij vond het kuiken en liep er trots mee in de bek
rond.

Dat mocht niet van M.

Een holpartij rondom het huis.

Nilsson verloor.

Het compleet natte kuiken werd onder de kloek gezet.

Er zijn nu 10 kuikens.

We hebben teveel beesten, vooral kippen.

Wij zijn naar een concert geweest.

Van The Jayhawks. In Hengelo.

Dat is nog een heel geregel.

’s Middags ruim wandelen met de hond in het bos, want
die is de hele avond alleen.

Op tijd eten koken, want M. kwam vroeger thuis.

We moesten op tijd weg.

Wij moesten tijdig aanwezig zijn.

Wij kunnen niet meer lang staan.

En er waren alleen staanplaatsen.

M. heeft gebeld en voor de mensen als wij hebben ze
speciale krukken.

Moest je wel tijdig aanwezig zijn.

Dat lukte.

We meldden ons bij de kassa en werden opgehaald door
een medewerker.

We voelden ons een beetje VIP.

Met de lift werden we naar onze krukken gebracht.

M. loopt moeilijk met haar hernia.

Ik heb ook maar een beetje gestunteld.

We kregen mooie plekken, op het balkon.

Iedereen stond.

Er waren maar een paar andere mensen net als wij.

Krukkengezien, zeg maar.

Het concert begon om 20.00 uur.

Alleen Jayhawk Mark Olson begon met een Noorse
mevrouw.

De Noorse mevrouw kon al wat op de djembe spelen.

En op een harmonium. Met een vinger.

Wij waren niet onder de indruk.

De rest van het publiek ook niet.

Het duurde 45 minuten.

Na een liedje hadden we de alternatieve geluiden van
de folk wel gehoord.

Om half tien begonnen de echte Jayhawks.

Heel mooi. Heel hard ook.

Zo hard dat ik helemaal niets meer verstond van wat
M. zei.

Normaal versta ik haar niet door gebrek aan
concentratie.

Nu was dat dus anders.

Maar een mooi concert.

Ze speelden ook nummers van hun nieuwe cd. Komt in
september uit.

Blind kopen. Zelfde niveau als hun eerste cd’s.

Om 23.30 uur was het afgelopen.

Een uur later waren we thuis.

Nog even bijkomen en toen naar bed.

M. moest er al vroeg uit.

Ik niet. Later. Ben ook ouder. En hoorde de wekker
ook niet meer.

Teveel geluid gehad.

http://www.youtube.com/watch?v=YJGBr0I54UU

Ik maak graag plannen.

Daar ben ik zelfs wel goed in.

Vooral in vakantietijd komen de ideeën bijna vanzelf
naar boven.

Het fijne van plannen maken is dat je je fantasie
voluit kunt laten gaan.

Alles kan en mag.

Er hoeft immers nog niets uitgevoerd te worden.

Nu heb ik een plan voor de tuin.

Ik ga een tuinhuisje maken.

Niet kant en klaar kopen. Zelf doen.

Kun je het helemaal zelf vorm geven.

M. en ik hebben veel ideeën hetzelfde.

We hebben ook veel ideeën niet hetzelfde.

Dat is lastig als je een huisje gaat maken.

Altijd aanpassen. Compromissen.

Mijn uitwerkingen zijn wat realistischer.

Vind ik.

M. heeft plannen die niet uit te voeren zijn. Door
mij.

Het begint met de plek.

Waar moet het huisje staan?

Na veel lopen door de tuin komen we tot de goede
plek.

Dan bespreken hoe het eruit moet zien.

Na veel foto’s bekijken, bij tuinhuisjesverkopers
kijken en overleggen, komen we tot een model.

Dat is dan het plan. In grote lijnen.

Dan moet het uitgevoerd worden.

Dat vind ik het lastigste van de hele operatie.

Ik ben niet zo handig.

Al heel veel jaren maak ik in de vakantie plannen.

Die ga ik later uitvoeren.

De tijd ontbrak dan echter om dat te doen.

Kun je ieder jaar weer nieuwe plannen maken.

Nu heb ik wel tijd.

Kan ik het wel uitvoeren.

Nu nog niet.

Ik moet nog bedenken hoe de constructies moeten.

Hoe het grondwerk het beste gedaan kan worden.

Gelukkig eerst nog verder plannen maken.

Daar ben ik goed in.

Wij hadden gewonnen.

“ Gefeliciteerd!”, vond de mevrouw van het
reisbureau.

Ik wil heel graag winnen. Of iets winnen.

Ik vind het ook fijn als ik goedkoop slaag. Als ik
een buitenkans zie, word ik gelukkig.

Ik koop graag met korting.

Ik sta daarin niet alleen.

Ik las dat iedereen dat eigenlijk heeft.

Nou ja, in ieder geval veel Nederlanders.

Wij willen goedkoop en kwaliteit.

Ik kan moeilijk aantrekkelijke aanbiedingen
weerstaan.

Vooral niet als het gaat over zaken die ik leuk vind.

Auto’s. Trekkers. Caravans. Cabrio’s. Computers.
Verre reizen. VS. Canada. Nieuw Zeeland. Australië. En zo.

Deze week kreeg ik een mail van Jan Doets.

Jan Doets is reisspecialist naar de VS en Canada.

Dat valt heel erg binnen mijn aantrekkelijke zaken.

Jan Doets had een vakantieveiling.

Je kon op een reis bieden.

Dat heb ik gedaan.

M. vond dat goed.

Ik heb dus gewonnen.

De mevrouw van Jan Doets feliciteerde mij daarmee.

Ik had de veiling gewonnen.

Dat betekent dat ik de hoogste bieder was.

Wij gaan volgend jaar weer met het vliegtuig op reis.

In maart gaan wij naar Chicago.

Daar halen wij in de fabriek een splinternieuwe
camper op.

Die brengen wij naar San Francisco.

Daar doen wij drie weken over.

Van San Francisco vliegen wij terug naar huis.

Nou ja, Amsterdam dan.

Hoera! Wij kunnen dus ook winnen.

Als je inzet maar goed is!

Oant sjen.

Tige tank.

En zo ken ik inmiddels nog wel wat Friese woorden.

Ik versta het al heel behoorlijk.

Praktisch alle ouders, leerkrachten en kinderen
spreken Fries in Jubbega.

Dan moet je wel.

Maar nu is het gedaan.

Mijn werk zit erop.

Na de zomervakantie start de directeur weer en is
mijn aanwezigheid niet meer nodig.

Mooie tijd geweest.

Moest wel erg wennen aan de directheid.

Want dat zijn ze. De meesten dan.

Duidelijk en luid zeggen (sizze) ze wat op het hart
ligt. Dat ligt dus nooit zo lang op het hart.

Kritiek wordt gemakkelijk geuit, complimenten worden
snel gegeven.

De betrokkenheid bij de school is heel groot.

Zowel ouders als de leerkrachten werken hard om er
wat van te maken.

Soms gaat dat met wat schuren gepaard, soms met heel
veel lol.

Maar nu zit het erop.

Ik hoef de lange rit van een uur heen en een uur terug niet meer te maken.

Ik was gewend om 10 minuten te fietsen. Dat is
anders. Fijner.

Maar het was mooi.

Ik voelde mij wolkom.

Nu eerst vakantie (vakaansje).

Over 5 weken gaan wij pas weg.

Ik heb dus 5 weken vrij voordat onze vakantie begint.
En dan gaan we 4 weken.

Tja.

Daarna ga ik vast en zeker op de koffie in Jubbega.

Oant sjen!

BTW:

Morgen is het 39 jaren geleden dat bovenstaande foto werd genomen!

Wij zijn gescheiden.

Van bed.

We eten wel aan een tafel.

Maar M. slaapt elders. Wel in huis.

In het logeerbed. Een klein bed. Type twijfelaar. Was
vroeger helemaal top om in te liggen. Plek zat. We zijn nu veertig jaren
verder. Kan nog maar een in.

Ik slaap in het hoofdbed.

Een prachtig bed. Grenen. Mooie bolpoten.

Mooie bewerkte panelen. Lekker ruim bed.

Zeker nu ik er alleen in lig.

M. heeft last van haar rug.

Heel veel last.

Ze krijgt fysiotherapie. Is ze al twee keer geweest.

Ze gaat in augustus naar de neuroloog.

Die gaat er naar kijken. En goede adviezen geven.

Intussen heeft ze veel pijn. Kan moeilijk lopen.

Moeilijk zitten.

Maar wel goed slapen in het logeerbed.

Niet in het hoofdbed. Ze lag teveel wakker. Zei ze.

Dus is ze in een andere kamer gaan slapen.

Daar ligt ze lekker. Kan ze goed slapen. Alleen.

M. denkt dat een ander bed ons weer samen brengt.

We hebben dus bedden gekeken. En vooral matrassen
geprobeerd.

In veel beddenwinkels.

M. praat dan met de verkoper en probeert matrassen
uit.

Als ze de keus tot drie heeft beperkt, moet ik ook
testliggen.

We hebben de afgelopen weken de zaterdagmiddag dus
voornamelijk liggend in winkels doorgebracht.

Ik vind de meeste bedden wel goed liggen.

Eerlijk gezegd weet ik bij het derde bed al niet zo
goed meer hoe het eerste bed lag.

Zaterdag hebben we de knoop doorgehakt.

We gaan voor een boxspring. In hotels slaapt M. ook
altijd goed.

Woensdag wordt de spring gebracht.

Nog even apart dus.

We hebben een onwijs mooi bed te koop.

Je kunt er gemakkelijk met z’n tweeën in slapen.