Vroeger hadden we meer gezin.
Ons gezin is nu M., Sproet, Nilsson en ik.
De helft van ons gezin is ziek.
Nou ja, niet in orde eigenlijk.
Dat hebben we eerder gehad in dit land.
Lang geleden, met de kinderen.
Lekker gekampeerd in Wallis. Toen het teveel regende, naar Frankrijk gegaan.
Altijd mooi weer.
En diarree.
Snel teruggegaan naar Zwitserland.
Bij M. en J. bleef dat zo. Een vorm van paratyfus.
Huisarts gaf middeltjes, hielpen echter matig.
M. heeft er lang last van gehad.
Na een half jaar was alles weer normaal.
Nu weer de helft van ons zwak.
M. heeft veel last van haar rug. Loopt heel moeizaam. Veel pijn.
Ze heeft daarnaast een lelijke hoest. Is dus ziek.
Volgens M. geeft een hoestbui een nieuwe dimensie aan het begrip rugpijn.
Tja.
Onze Sproet loopt bij de dierendokter in Frutigen.
De bloeduitslagen bleken goed. Alle gemeten functies en waarden in orde.
Vanmorgen was ze een stuk beter dan de laatste dagen.
Ze huppelde verschillende keren in het bos. Keek dan wel om zich heen van : Waar zijn we ook al weer?
Ze reageert duidelijk beter. Ze kwispelt soms. Wil goed eten.
Neus bloedt niet meer.
Dierendokter denkt dat het een hersenbloeding is geweest. Geen tumor.
Geen medicijnen. Rustig aan doen.
Komt goed uit met M.
Als ze samen gaan wandelen, gaat het langzaam en komen ze niet ver.
Geeft niks.
Nilsson en ik lopen lange stukken. Nou ja, langere, zeg maar.
Zo komt het samen met ons goed.
