Blog Image

Jan Geerts

Mijn blog - reacties welkom


Pip

Hoofdstuk 8 Posted on ma, juni 23, 2014 11:57

Pip is dood.

Onze grote vriendin van Nilsson. Stond
altijd op hem te wachten na het uitlaten.

Was helemaal gek op hem als we een weekje
weg waren geweest.

Sliep bij hem in zijn mand.

Binnen een week was ze zeer ziek.

Sterk vermagerd, niet meer reagerend op ons
en op Nilsson.

Volgens de dierenarts hartfalen en
longontsteking.

We hebben haar laten inslapen.

Ze ligt begraven bij de andere dieren:
Bommel, Bram, Sproet en Moritz.

Nilsson is nu alleen.

We hebben altijd katten gehad en vaak ook
twee honden, soms zelfs drie.

De negen hennen en een haan beschouwen we
niet echt als huisdieren.

Ik vind dat je altijd een kat moet hebben op
een boerderij.

Gezellig voor ons, voor Nilsson en het houdt
de muizenbevolking klein.

M. wil voorlopig (?) geen kat meer.

Ik heb vorige week wat suggesties gedaan
over een kitten.

Ik stelde voor om twee kittens te nemen.

M. aarzelde kort en ging toen akkoord.

De vrouw blijft een raadsel.

Ik wil ook graag een tweede hond.

Leuk voor Nilsson.

Dat wil M. niet.

Ze is daarin heel stellig.

M. is soms lastig te doorgronden.

Zaterdag hebben we een nestje kittens
bekeken.

M. heeft er twee uitgekozen.

Ze wou eigenlijk ook de derde van het nestje
wel.

Dat doen we niet.

Volgende week halen we de twee kittens op.

Gezellig voor ons en voor Nilsson.

Weer wat leven in de brouwerij.

Nu gaan we namen bedenken.

Volgens M. doen we dat samen.

M. heeft al een lijstje gemaakt met
suggesties.

Mijn voorstellen hebben tot nu toe dat
lijstje niet gehaald.

Wil graag actief meedenken over de namen.

Ik houd me aanbevolen voor suggesties.

De kittens zijn twee katertjes.

Volgens de eigenaresse.

Dat had ze zelf geconstateerd.

Wij hebben daar verschillende ervaringen
mee.

Onze poes Bram heette de eerste drie maanden
van zijn leven Saar.

Toen bleek Bram beter te passen.

De namen die we kiezen, zullen dus werknamen
zijn.

Na het bezoek aan de dierenarts zullen de
namen definitief worden.

We kijken uit naar volgende week.



Familieweekend

Hoofdstuk 8 Posted on ma, mei 26, 2014 12:00

Het hoogtepunt van het jaar was afgelopen
weekend.

Voor velen het hoogtepunt.

Het was familieweekend.

Van de familie van M.

Ik hoor daar al heel lang bij.

Al 45 jaar.

Dat is lang.

We waren met 31 personen, 3 generaties.

Een familielid was er niet.

Kon geen vrij krijgen.

Al jaren kan hij dat niet.

Een ander familielid was ook afwezig.

Kon dit jaar geen vrij krijgen.

We zullen ze helpen met plannen.

De data voor de komende drie jaren liggen al
vast.

Enkelen zijn ziek.

Echt ziek.

Met heel veel ongemakken.

Maar ze waren er wel.

Gelukkig. Samen is toch het fijnst.

We hielden het dit jaar in Ratum.

Dat ligt bij Winterswijk.

Vroeger gingen de ouders van M. met het
gezin naar Ratum.

Na omzwervingen door het land, leek het ons
verstandig om het jaarlijks in Ratum te blijven doen.

Ligt mooi decentraal, dus iedereen moet ver
rijden.

Omgeving is mooi.

Vlakbij de Duitse grens.

We praten elkaar bij.

De oudste generatie over de kwalen en de
kleinkinderen.

De tweede generatie over hun kleine
kinderen.

De jongste generatie babbelt met iedereen
over alles.

Jaarlijks zijn dezelfde patronen te
herkennen.

Vrijdagmiddag boodschappen doen.

Altijd zelfde groepje.

Zaterdagmiddag weer boodschappen doen.

Zelfde groepje.

Zaterdagmiddag groepje winkelen.

Altijd zelfde groepje.

Je komt niet zomaar in zo’n groepje.

Onduidelijke regels bepalen of je mee mag
doen.

Ik mag niet meedoen.

Er zijn wel meer dingen die ik niet mag. Of
moet.

Voor we gaan krijg ik altijd een uitgebreide
briefing.

Dat is goed voor mij, volgens M.

Om half vijf borrelen. Iedere dag.

Sommigen beginnen om vier uur. Apart
groepje.

Om zes uur eten.

Vrijdag altijd macaroni.

‘s Avonds vanaf tien uur Weerwolven spelen.

Altijd zelfde groep.

Jaarlijks zelfde stemgedrag.

We stemmen altijd dezelfde persoon in de
eerste ronde eruit.

Mij.

Sommigen hebben gehoorproblemen als ze
drinken.

Gaan steeds harder schreeuwen tijdens het
spel.

Spelen op gevoel.

Om een uur mogen we naar bed.

Het weer is altijd goed. Het hele weekend.

Zondagmorgen de fotosessie.

Duurt twee uur.

Doen we om de paar jaar.

Kun je goed de verschillen zien.

Zondagmiddag wandelen.

Tocht wordt door vaste kaartlezer uitgezet.

Ik wandel dagelijks minstens drie keer met
Nilsson.

Nilsson loopt graag in Duitsland.

Ik ook.

Vertrek is altijd in dezelfde volgorde.

Sommigen mogen vroeg.

M. wil altijd de laatste zijn.

Tradities worden gekoesterd.

Volgend jaar weer.

Dan lang weekend.

Dan mag ik tussendoor even naar huis.

Kippen verzorgen.

In kort weekend mag dat niet.

Verheug me met velen op volgend jaar.

Datum is bekend.

Kun je dus gemakkelijk plannen.

We willen graag dat iedereen er is.

Wij zijn er.



Memories

Hoofdstuk 8 Posted on ma, mei 26, 2014 11:55

Heb meer verleden dan toekomst.

Verleden is soms nostalgie.

Mooie jeugdherinneringen.

Toen ik nog jong, onbevangen en onbevlekt was.

Kijk soms naar Memories.

Leuk als mensen na 40 jaren zeggen dat ze
geen steek veranderd zijn.

Mooi om te zien dat ze weer even verliefd
lijken net als toen.

Ben nog nooit gevraagd voor het programma.

Heb dus geen oude liefdes die nog contact
willen.

Zou het wel leuk vinden.

Maar durf geen stap te zetten.

Bang voor afwijzing.

Eerste meisje van de middelbare school.

Voor het eerst verliefd.

Zo pril. Innig dansen. Zoenen.

Hand-in-hand. Feestjes.

Knipogen in de gangen van de school bij de
leswisselingen.

Samen naar school op de brommer.

Dagdromen. Foto’s uitwisselen.

Na het examen was het uit.

Daarna nieuwe liefde.

Heftig en intensief.

Alles ontdekken.

Ging ook uit.

Verschillende kortdurende verliefdheden.

Toen kwam M.

Zij bleef.

Nog steeds.

Al 45 jaar.

Wat je hebt, zie je iedere dag.

Wat was zie je niet meer.

Zou best nog wel eens een oude liefde willen
zien.

Spreken.

Gewoon, even.

Kijken hoe het gaat.

Hoe het verder is gegaan.

Zeggen dat ze niet veranderd is.

Even het gevoel terughalen.

Dagdromen.



Wandelen

Hoofdstuk 8 Posted on ma, mei 12, 2014 12:09

Als ik graag wil wandelen met Nilsson in het
bos, ben ik van M. afhankelijk.

Ik mag met de sling niet autorijden.

Zij moet mij vervoeren.

Dat wil zij gelukkig wel.

Meestal.

Zaterdag had M. een goed idee.

We gingen onze wensen combineren.

M. winkelen in Ommen en ik wandelen bij de
Besthmenerberg.

Dat is bij Ommen.

Ik werd om half twee afgezet op de
parkeeerplaats van de camping.

Het regende hard.

We hebben onderhandeld over hoe lang ik in
de regen zou wandelen.

Ik dacht een uur.

M. twee uur.

Afgesproken dat ze mij om half vier zou
ophalen.

Lekker gewandeld.

Mooie lange tocht in mijn waxjas.

Na een half uur was de waxjas niet meer
waterdicht.

Gelukkig trok Nilsson zich niets aan van de
regen en ik wou me ook niet laten kennen.

Ik ken het gebied heel behoorlijk.

Vaker gewandeld en vroeger ook gekampeerd
met school.

Route lopen was niet nodig, ik liep op mijn
richtingsgevoel.

Na een uur dreigde ik op het beginpunt terug
te komen.

In de regen gaat de tijd langzamer.

Toch maar een deel van blauwe route genomen.

Had ook rood of geel kunnen kiezen.

Geen idee hoe lang dit uitgezette pad was.

Mijn richtingsgevoel gaf mij aan dat ik te
ver van het startpunt dreigde te raken.

Op gevoel andere paden genomen.

Op mijn mobiel gekeken waar ik was.

Geen verbinding.

Een hardloper gevraagd waar ik was en hoe ik
bij de camping kon komen.

Hij wist meerdere campings.

Hij duidde mij de weg aan.

Wees met linkerhand naar rechts en zei dat
ik een beetje links moest aanhouden langs het fietspad.

Hij vond de regen ook niet fijn meer, dacht
ik.

En dat ik een eind terug moest.

Het was inmiddels half vier.

M. gebeld.

Ze vond het niet erg om even te wachten.

Ze zat lekker droog, zei ze.

En dat ik niet moest rennen in verband met
vallen.

Op gevoel enkele afslagen genomen.

Een half uur later was ik al bij de auto.

Met Nilsson.

Hij was erg nat en moe.

Ik ook.

M. had heel fijn gewinkeld.

Nilsson en ik vonden het wandelen een uurtje
leuk.

Onderhandelen is een vak.

Richtingsgevoel een gave.

De zon een geschenk.



Schoon

Hoofdstuk 8 Posted on vr, april 18, 2014 13:46

Ons ochtendritueel is een stuk langer
geworden.

Het avondritueel ook.

Maandag jl. geopereerd aan cuff ruptuur,
dinsdag spuugmisselijk en vol pijn naar huis.

Nu is het vrijdag.

Ben al stukken beter.

Moet wel zes weken met arm in sling.

Geen autorijden.

Dagelijks oefenen, na vier weken met hulp
van fysiotherapeut.

Dankzij de handigheden van M. word ik
schoon.

We staan om kwart voor acht op.

Ik kan mezelf scheren.

Ik scheer alleen de kin.

Dan helpt M. mij uitkleden.

Eerst de sling, dan het t-shirt en de broek.

Alles heel voorzichtig, zodat de zere
schouder en arm niet belast worden.

Douchen.

Is een terug-in-de-tijd gevoel.

Ik word gewassen.

Zorgvuldig.

Stevig.

Ik vind te stevig.

M. niet.

Afdrogen.

Zalf. Poeder. Deo. Aftershave.

Aankleden.

Heel voorzichtig.

Zelf haren kammen met linkerhand. En een
borstel.

Tanden poetsen met linkerhand. En een elektrische
borstel.

Klaar.

Dan M. douchen en ik mag alvast naar
beneden.

Om 10 uur zijn we klaar om te gaan eten.

Twee uur en een kwartier.

‘s Avonds weer zo’n inspanning.

Het gaat dan wel sneller.

Hebben dan minder kleren aan te trekken.

Maar goed dat we de hele dag de tijd aan
onszelf hebben.

Hebben we ook wel nodig.

Over zes weken hebben we heel veel tijd
over.

Zal wennen worden.



Dinsdag 1 april

Hoofdstuk 8 Posted on di, april 01, 2014 19:49

Het gras is naar de knoppen.

Vorig jaar in de zomer zag ik dat het
bedroevend gesteld was met gras.

Veel droogte. Denk ik.

Grote stukken waren geel in plaats van
groen.

Volgens M.

Het najaar en de winter zorgden voor
overvloedige groei van mos.

Een steppe.

Nu deze winter het voorjaar gestart is, werd
het de hoogste tijd voor actie.

Het gras moet terug!

Natuurlijk heb ik me eerst laten informeren
over hoe ik dat het handigste doe.

En ik heb gegoogled.

Samengevat: mosdoden, verticuteren, kalken,
mesten, zaaien.

Piece of cake.

Eerst mosdoder erop gedaan. Het mos werd
zwart.

Geprobeerd om de zwarte stukken eruit te
halen.

Dat lukte ruimschoots.

Hele plaggen gingen eraf.

Twijfelde of dit wel helemaal de bedoeling
was.

Na 150 m2 maar gestopt.

Verticuteermachine gehuurd.

Volgens de verhuurder zou er veel rotzooi
vrijkomen.

Dat klopte.

Heel veel rotzooi.

M. en ik moesten alle mos en aanverwante
zaken bij elkaar harken en afvoeren.

Ruim vijftig kruiwagens vol.

We hebben een grote bult achter het
kippenhok liggen.

Mosbult.

Toen kalk op de steppe. En mest.

Totaal 300 kilo.

En inzaaien.

En nou groeien met die handel!

Kan er wel tevreden naar kijken.

Zal dat de komende tijd ook moeten doen.

Heb scheurtje in kapsel.

Van de schouder.

Nog van val in januari.

Doet deksels zeer.

Vooral ‘s nachts.

Moet gerepareerd worden.

Dicht niet vanzelf, volgens de orthopeed.

Daarna zes weken in immobilizer.

Klinkt statisch.

Wacht op oproep voor ziekenhuis.

Reis naar VS gecanceld.

Arme M.

Kan ook niet reizen.

Blijft mantelzorger.

Kan ze wel goed.

We gaan samen naar het groeien van het gras
kijken.

Worden we rustig van.

Moet wel.

Anders ga ik naar de knoppen.



Week van vroeger

Hoofdstuk 8 Posted on vr, maart 07, 2014 11:20

Het was de week van vroeger.

Hoe ouder, hoe meer verleden.

Oude collega’s van M. kwamen dinsdag, mijn
oude collega’s zag ik woensdag.

Dinsdag veel gekookt.

Alles klaargemaakt.

Om vijf uur kwamen de eersten uit Almelo.

Er leiden vele wegen naar Dalen.

Sommigen met TomTom kwamen via de normale
route.

Anderen via Coevorden.

Enkeling over Schoonebeek.

Via Duitsland.

Een paar moesten telefonisch begeleid worden
om ons huis te bereiken.

Om kwart over zes kwam de laatste binnen.

In Almelo doen ze niet veel aan samen
rijden.

Er stonden acht auto’s.

Hoefde me niet druk te maken over parkeren
en zo, was gezegd.

Konden ze wel.

Leuke collega’s.

Huis bekeken, allemaal positief.

Geen kritiek gehoord.

Denk dat ze in Twente niet zulke mooie
huizen en plekjes hebben.

Gezellig gedronken, gegeten en gepraat.

Tijd vloog voorbij.

Ze wilden maar een keer koffie en thee,
daarna gingen ze weg.

Ik had verkeerd voorspeld over moeilijk van
het pad afrijden voor vrouwen.

Dat deden zij goed.

Een man reed de spiegel van zijn auto eraf
tegen een boom.

Het lukt niet iedereen om op het rechte pad te blijven.

Maar dat wisten ze al.

Was heel leuke visite.

Alles opgeruimd in huis.

M. had drie hartige taarten gemaakt.

Twee waren er over.

Voor de zekerheid 18 liter soep gemaakt.

Twaalf liter over.

Matige eters, leu oet Almelo.

Maar wel leuke leu.

Hoop ze gauw weer te zien.

Woensdag jaarlijkse personeelswandeling.

Altijd eerste woensdag in maart.

Voor huidig en oud personeel.

Veel oude en enkele huidige leden waren er.

Fijne groep.

Gewandeld in omgeving van Dalen.

Bij boer nieuwe melkstal bekeken.

Was gelijk ook opsteken.

De groep is goed in opsteken.

Na een uur kwamen we pas weer op gang.

Op naar ‘t Oelnbret.

Weer opsteken.

Praten en opsteken zijn de kerncompetenties
van deze groep.

Was hartstikke leuk.

Fijn om de mensen weer te zien en te
spreken.

Zonder schade ging iedereen naar huis.

Volgend jaar weer wandelen.

Woensdag 4 maart.

Ik ben dr.



Visite.

Hoofdstuk 8 Posted on do, februari 27, 2014 13:34

Wij zijn hartstikke drok.

De hele boel moet aan de kant.

Bezoek komt.

Heel veel oude collega’s van M. komen op
visite.

Dat is leuk.

Buiten geveegd, dakgoten schoon, ramen
gelapt.

Schuur opgeruimd.

Scenario gemaakt.

Eerst drank.

Dan eten.

Koffie en thee.

Programma was vlot klaar.

Huis is alvast extra gepoetst.

Moet bijna dagelijks stofzuigen.

Met mijn zere schouder en rug.

M. doet ook veel.

Heeft de leiding over alle activiteiten.

Ik mag soep maken.

Twee soeps.

Kan ik wel.

Inkopen worden gedaan door M.

Ook extra soeppan wordt aangeschaft.

M. verwacht veel oude collega’s.

Hond wordt getraind.

Hij begroet de mensen altijd vriendelijk en
rustig zoals het een Engelse setter betaamt.

Hij wordt ook wel de gentleman onder de
honden genoemd.

Bij vrouwen steekt hij altijd zijn neus in
het kruis.

Dat zijn wij aan het afleren.

Bij hem.

Ook kwijlt hij soms.

Daarom hebben wij in huis altijd oude kleren
aan die wekelijks in de was gaan.

We hopen dat de visite niet de zondagse
kleren aan heeft.

Kwijlen afleren is moeilijk.

Beste klus.

Soep maken is gemakkelijker.

Kat wordt geleerd niet te slaan.

Als ze aangehaald wordt, kan ze ineens een
klap geven.

Beetje typisch.

Ook beste klus.

Dagelijks worden de afspraken voor de grote
dag herhaald.

Ik word goed voorbereid.

Moet zorgen voor het goed parkeren van de
auto’s.

Anders moeten ze achteruit het pad af.

Tussen de bomen door.

En het zijn bijna allemaal vrouwen.

Dat wordt nog wat.

De spanning loopt op.

Nog maar een paar dagen!

Ze zijn welkom!



« VorigeVolgende »