Als ik graag wil wandelen met Nilsson in het
bos, ben ik van M. afhankelijk.
Ik mag met de sling niet autorijden.
Zij moet mij vervoeren.
Dat wil zij gelukkig wel.
Meestal.
Zaterdag had M. een goed idee.
We gingen onze wensen combineren.
M. winkelen in Ommen en ik wandelen bij de
Besthmenerberg.
Dat is bij Ommen.
Ik werd om half twee afgezet op de
parkeeerplaats van de camping.
Het regende hard.
We hebben onderhandeld over hoe lang ik in
de regen zou wandelen.
Ik dacht een uur.
M. twee uur.
Afgesproken dat ze mij om half vier zou
ophalen.
Lekker gewandeld.
Mooie lange tocht in mijn waxjas.
Na een half uur was de waxjas niet meer
waterdicht.
Gelukkig trok Nilsson zich niets aan van de
regen en ik wou me ook niet laten kennen.
Ik ken het gebied heel behoorlijk.
Vaker gewandeld en vroeger ook gekampeerd
met school.
Route lopen was niet nodig, ik liep op mijn
richtingsgevoel.
Na een uur dreigde ik op het beginpunt terug
te komen.
In de regen gaat de tijd langzamer.
Toch maar een deel van blauwe route genomen.
Had ook rood of geel kunnen kiezen.
Geen idee hoe lang dit uitgezette pad was.
Mijn richtingsgevoel gaf mij aan dat ik te
ver van het startpunt dreigde te raken.
Op gevoel andere paden genomen.
Op mijn mobiel gekeken waar ik was.
Geen verbinding.
Een hardloper gevraagd waar ik was en hoe ik
bij de camping kon komen.
Hij wist meerdere campings.
Hij duidde mij de weg aan.
Wees met linkerhand naar rechts en zei dat
ik een beetje links moest aanhouden langs het fietspad.
Hij vond de regen ook niet fijn meer, dacht
ik.
En dat ik een eind terug moest.
Het was inmiddels half vier.
M. gebeld.
Ze vond het niet erg om even te wachten.
Ze zat lekker droog, zei ze.
En dat ik niet moest rennen in verband met
vallen.
Op gevoel enkele afslagen genomen.
Een half uur later was ik al bij de auto.
Met Nilsson.
Hij was erg nat en moe.
Ik ook.
M. had heel fijn gewinkeld.
Nilsson en ik vonden het wandelen een uurtje
leuk.
Onderhandelen is een vak.
Richtingsgevoel een gave.
De zon een geschenk.
