Jan Geerts

Helemaal vergeten bij het eerste bericht: de aardbeving.
We reden dinsdagmorgen van Christchurch naar Akaroa. Volkomen vertrouwend op de TomTom en M. die de TomTom in de gaten houdt, tuften we in de Toyota over de mooie tweebaansweg.
Rond half 12 stopten we even, want we waren net bij een mooi meer en wilden de benen strekken. Net daarvoor waren we door een enorme stofwolk van vliegen gereden en onze zilverkleurige auto had nu heel wat andere kleurtjes en viezigheid op zich. We stonden voor de auto en M. zei:” Wat is dit?” Ik keek naar de auto en die schudde heen en weer, echt wild schudden. Ineens hield het op. Dat was dus de aardbeving. Best wel indrukwekkend, maar voorbij voordat je je goed realiseert wat het is. We hebben daarna nog verschillende kleine naschokken gevoeld, o.à. In ons huisje. Het huisje, van hout, kraakte en het leek als een trein dichtbij langsreed. Hier wordt Christchurch EQC genoemd: Earth Quake City. De schade in de stad valt mee.Is althans maar op enkele plekken zichtbaar.
Het autorijden is een feest apart. Dinsdagmorgen de auto opgehaald. Lopend. 10 minuten. Allerlei formaliteiten afgehandeld, papieren getekend, creditkaart gegeven en teruggekregen, route naar Akaroa werd uitegelegd, de auto werd voorgereden. Beide grote koffers in de auto gedaan, pasten net samen in de kofferbak van de Toyota Camry, kleine kofferruimte in de auto, rugzak erin, jas erin, ingestapt: geen stuur. Zit links. Dat weet ik natuurlijk ook wel en nu ben ik wel gewend, maar ik ben toch een aantal keren verkeerd ingestapt. M. was in begin voorzichtig en vol goede raad om mij te behoeden van te ver naar links rijden. Ging uiteindelijk goed.
Hebben vanmorgen nog in Christchurch bij toeval kunnen werken aan het boodschappenlijstje van EK. We reden van Akaroa naar Kaikoura en moesten, nadat de TomTom meneer ons via een bergpas leidde ondanks aanwijzingen van M. (ze praten tegen elkaar), dwars door Christchurch. Ik wist, in de krant gelezen, dat er een grote platenzaak was in de straat waar we reden. Ik zei dat tegen M. en we bleken er voor te staan! Zijn dus een uurtje binnen geweest, ik al die platenbakken, ongesorteerd, doorwerken en M. lekker cd’s kijken. Heb wel gescoord, dus dat hoef ik verder niet meer te doen. M. heeft leuke cd’s gekocht, dus ook de reis in de auto is plezierig.

Eindelijk wifi. Weliswaar betalen, maar vooruit.
Zaterdagmiddag zijn we om half vier vertrokken, 35 uren later waren we 36 uren verder en op de plaats in Christchurch. Vluchten verliepen goed, mooie plekken in vliegtuig, wel wat geslapen, ik beter dan M. Hotel midden in de stad. Hebben even rondgelopen, op tijd terug en om 8 uur sliepen we, tot volgende dag 8 uur. Lopend auto opgehaald (10minuten), op weg naar Akaroa. Ongeveer 90 kilometer, mooie bochtige weg met heel veel prachtige vergezichten. Onderweg geregeld gestopt voor foto’s. Akaroa kennen we nog van 1999 toen we er ook waren. Ligt op een landtong, vaak mooi weer. Nu ook. Heel mooi huisje in park. Met de auto rondgereden en langs de kade gewandeld. Erg mooi en heel rustig.
Vergeleken met 11 jaar geleden is NZ duidelijk opgestoten in de vaart der volkeren. Veel meer welvaart, veel grote auto’s, betere Huizen, ook wat jachtiger. Meer op toerisme ingesteld. Is nog steeds wel rustig en mooi, maar gezien de vele Japanners (Chinezen? Koreanen?) ook meer bezoekers. Op deze bijzondere dag, Zuidlaarder paardenmarkt en mijn verjaardag, lekker gegeten en leuk tochtje gemaakt, fijn gewandeld, prima weer, ongeveer 16 graden en zon. Woensdag naar Le Bons Bay gereden en naar nog een andere baai. Dit deel van NZ is het enige waar Fransen voet aan de grond hebben gekregen.
Vanmorgen op tijd weg naar Kaikoura. Ligt aan de kust, bekend van de walvissen en zo. Morgen gaan we op een boot kijken. Als het weer goed is. De grootste walvissen ter wereld schijn je hier te kunnen zien. Tja. M. verheugt zich al enorm, ik ook, behalve op de boot.
Hebben weer een mooi huisje, met kookgelegenheid, en gaan straks de zeehonden bekijken. Is ook een kolonie van.
Raar idee blijft de tijd. We zijn nu voor in de tijd. Het is op dit moment van schrijven half vijf ”s middags, in Nederland is het nu half zes ’s morgens, de dag moet nog beginnen en wij drinken zo de middagborrel, of koffie en thee.
Dank aan allen voor felicitaties en wensen.
Ga dit bericht trachten te plaatsen op het blog. Zal proberen er ook een foto bij te krijgen.