Jan Geerts

Toen vanmorgen de wekker ging, had ik het gevoel dat ik uit een diepe bewusteloze toestand langzaam ontwaakte. Alles aan me was loodzwaar. Het valt niet mee om op te staan, als je door de week werkt.

Maar op zondagmorgen moet er gewandeld worden in het bos. De honden rekenen (??) erop en wat je belooft, moet je doen. Lekkere temperatuur om te lopen. Ik spuit me voor het weggaan wel in met antimug. Stinkt wel, maar is effectief.

Zaterdagmiddag hebben we een nieuwe wasmachine gekocht. Onze oude machine maakt nu zoveel lawaai en trilt zo hard, dat hij bijna de kamer komt binnenwandelen (Walk-in ..). HS heeft ons een Miele (Er is geen duurdere…) verkocht (alle boeren ……), want wij weten wat onze peergroup is. Voor een tv had hij nog geen goede aanbieding. Ik zoek voor mijn voetbalhoek naar een breedbeeldscherm. Ik heb daar nu een klein 4:3 scherm en dat kijkt niet geweldig. En dezer dagen moet ik het voetbal natuurlijk wel goed bijhouden. Nog maar even doorzoeken.

We waren zo druk, dat we niet meer naar Folk veur Volk konden. Jammer. ES had zoals hij beloofde, gezorgd voor kaartjes. We hadden er wel graag heen gewild. Volgend jaar maar.

Reis dagelijks af naar Assen naar het Sterrenschip in de nieuwbouwwijk Kloosterveen. De gemeente Assen heeft daar een zeer ambitieus project. Midden in de wijk ligt de Kloosterveste en daarin zitten o.a. twee scholen, winkels, woningen, welzijnsvoorzieningen enz. Alles in nog in aanbouw. De school zit voor een groot deel sinds januari in dit gebouw. Nog 5 groepen zitten in noodlokalen op een dislocatie. De school heeft drie verdiepingen, 21 groepen en samen met de school ernaast een speelplein van ongeveer 125 m2. Kinderen hebben ook speelplekken op het dak.

Het lijkt dus wel een stadsschool, terwijl Assen nu net zoveel ruimte heeft. Tja.

De rit naar Assen is goed te doen. In 40 minuten ben ik over. Er ligt best veel werk. Wennen om na een vakantie van ruim vier maanden zo ineens weer bezig te zijn. Komt mijn pianospel niet ten goede.

Het is de bedoeling dat ik tot de zomervakantie interim ben. Daarna zal ik de nieuwe directeur begeleiden.

Mensen op school zijn heel aardig, hardwerkend en net als iedereen in het onderwijs toe aan vakantie. Na deze week nog maar 4 weken: piece of cake.

De meisjes van de groepen 8 van het Sterrenschip hebben gisteren de finale van het schoolvoetbal gespeeld in Zeist. Ik had me erg verheugd op een kampioenschap. Had ik een leuk mailtje naar FZ, DS, MvdW en SvB kunnen sturen. Ze zijn echter tweede geworden. Knap toch!

Mooi weer. Familieweekend was goed. Weer op de hoogte van het wel en wee. Vrijdagavond bijpraten.

Zaterdag divers. Een aantal is naar de Steengroeve in Ratum geweest. Daarin mag je alleen op vastgestelde zaterdagen tegen vergoeding en na afspraak met hamer en beitel in de stenen hakken op zoek naar mineralen. Fossielen. Anderen gingen naar Obelink, dat is de Vrijbuiter van de Achterhoek. Of wandelen, lezen.

’s Avonds spel gedaan: De Weerwolven. Leuk. Veel fanatieke deelnemers.

Op zondag uitluieren en naar huis. Via Duitsland. Dat is het handigst.

Thuis evalueren. Voor mij slechts twee dingetjes: 1 x te stil geweest en 1 x te snel een verkeerde grap gemaakt. Redelijke oogst. Is wel eens een stuk minder geweest.

Volgend jaar met Pasen. Lang weekend. Dan wordt M. 60. Tja.

Vanmorgen gewerkt in Assen. Vorige week begonnen aan interimklus. Lijkt leuk, wel veel te doen. Grote school. Werk drie dagen per week. Is te overzien. Tot de zomervakantie. Na zomervakantie begeleiden nieuwe directeur, twee dagen per week. Ik heb straks dus weer vakantie!

Dit weekend hebben wij familieweekend. De familie van M. gaat dan een heel weekend samen in een groot huis. Het zijn 5 broers en zussen, allen getrouwd, allen kinderen. Totaal 27 personen.

We gaan naar Ratum. In de jaren ’70 gingen de ouders van M. daar op vakantie in een klein boerderijtje. Toen alle kinderen van het gezin waren uitgevlogen, was de behoefte aanwezig om samen op vakantie te gaan. Dat hebben we begin jaren ’80 een keer een week gedaan. Dat was leuk, maar 5 dagen te lang. Daarna zijn de familieweekends ingesteld.

Ze worden betaald door iedere maand een vast bedrag te sparen. Er worden geen verjaardagscadeautjes gegeven, dus het kost niets extra’s. We gaan trouwens weinig bij elkaar op verjaardagsvisite omdat we zo ver uit elkaar wonen.

Na vele omzwervingen door het land gaan we nu weer naar Ratum. Niet in dezelfde boerderij van de jaren ’70, maar in een vakantieboerderij er vlak bij.

We doen samen boodschappen (een aantal), koken (een aantal), spelletjes (een aantal), praten (velen). Wandelen, soms fietsen. Honden uitlaten (enkelen). Sommigen willen graag een lang weekend, bijv. met Pinksteren of Hemelvaart. Anderen willen een kort weekend.

Het is meestal gezellig. Wij maken thuis alvast enige afspraken (wat mag wel/niet gezegd worden en tegen wie wel/niet). Na het weekend evalueren we. Wat kon beter en wat viel niet zo goed. Afspraken en evaluaties zijn bijna iedere jaar hetzelfde.

Ik vind het altijd leuk om de familie te zien. Ik hoor bij de groep die een korte ontmoeting op prijs stelt. Volgens mij kan het ook best heel leuk zijn om dit op een middag te doen. Scheelt heel veel geld en krijgen we ook meer verjaardagsvisite. Maar ja, ik vorm een minderheid. Zeer kleine minderheid.

Een auto kopen is emotie. Voor mannen. Voor mannen die van auto’s houden. Die mannen. Echte mannen.

Als je gaat kijken naar een nieuwe auto, ben je al beperkt. Beperkt in het aanbod. Want een heleboel merken komen niet in aanmerking. Verkeerde beeldvorming. Verkeerde modellen. Rare uitstraling.

Slechts enkele merken komen aan bod. Daar ga ik dan kijken.

Objectief gezien door mij zijn dat auto’s die vooral in winterse sferen goed presteren. Die veilig zijn. Die uit Zweden komen. Die voorop lopen met nieuwigheden op het gebied van veiligheid, prestatie, uitstraling. En er goed uitzien. Als je daar objectief naar kijkt, kom je altijd uit bij Volvo of Saab. Auto’s met een relatie met Nederland. Auto’s uit een stuk. Waar je mee voor de dag kunt komen. Auto’s die je wat doen.

Voor vrouwen werkt het wat anders. Hoe ziet hij er uit? Hoe groot is hij, of liever: hoe klein is hij? Hierbij geldt: hoe kleiner, hoe beter. Ook: Welke kleuren zijn er? Zijn er veel opbergvakken? Kun je goed rondom kijken en vooral: kun je hem gemakkelijk parkeren? Hoe gemakkelijk kun je de boodschappen inladen? Tja. Dan kom je soms op heel andere merken.

Ik rijd al vele jaren in de beste auto’s. Objectief gezien dan.

M. rijdt al vele jaren in praktische auto’s. Nu vol vertrouwen in een Japanner. Dat vertrouwen heeft een deuk opgelopen. Wereldwijd. Nu is zij toe aan een volgende auto. Wat moet het worden?

Ik heb daarvoor goede ideeën. Die spreken M. niet aan.

Haar spreekt een model van onze oosterburen aan. Dat had ik nooit verwacht. Dat merk was, zeg maar, bij ons niet “salonfähig”. Dat deed je gewoon niet.

Vroeger reden we in een eend. Dat hoorde zo. Frans was alternatief en dus goed. Enkelen denken dat dat nog steeds zo is.

Nu hoor je in een Zweed te rijden.

Tja.

M. heeft gekozen voor een MB. Een baby MB.

Ik ben mee geweest. En moet eigenlijk bekennen: De auto is mooi. Rijdt prima. Zit goed. Zit hoog. Veel zicht rondom. Klein. Fijne automaat. Veel opbergvakken. Boodschappen zijn er goed in te zetten. Mooie kleuren. En niet te vergeten: JE kan heel goed een MB verkopen.

Vanaf vandaag hebben we de oorlog en de finale definitief achter ons gelaten. Onze carport ziet er voorgoed anders uit.

M. rijdt MB!

Nog leuker dan op vakantie gaan is thuiskomen. Voor mij dan. Tijd zat. Lekker eigen douche en toilet, ruime tuin en goede stoelen. Ook het weer is uitstekend. Vakantie was leuk. Ander dagritme, andere omgeving. Gezonde berglucht. Heerlijke wandelingen in de bergen. Lekker weer. De eerste dagen dan. En de laatste. Lekker slapen met het getik van regen op de caravan.

Alles is al weer opgeruimd, gewassen en de caravan staat al weer in de stalling. De katten zijn blij dat we weer terug zijn. De kippen ook. Denk ik.

Deze week in de Margriet een interview met CP van het Rudie Zwols Fonds. Op de site van Margriet staat een filmpje met haar.

http://www.margriet.nl/dagboeken/user-generated/margriet-tv-op-bezoek-3.html

Zwitsers groeten je. Op straat, tijdens het wandelen, in de winkel. Ze zeggen Gruesse, Gruessie, Gruesse mit einander (als je met meer dan 1 bent). Of Tag. Gutentag. Guten Morgen (’s morgens). Auf Wiedersehen. Adieu. Soms zegt een Zwitser Gruess Gott. Meestal niet. Vooral Oostenrijkers zeggen dat. Die hebben altijd al meer met gezag. Soms zegt een Zwitser niets. Dat is dan meestal een Duitser.

Ik mompel maar wat terug. Gruessie. Gruessie mit einander. So etwas. Aardig volk. In het groeten dan. Verder zijn ze over het algemeen erg op geld gericht.

De camping in Frutigen waar wij al weer heel wat jaren komen, vormt een uitzondering. De man komt van oorsprong uit Denemarken, de vrouw uit Zwitserland. Hij praat goed Nederlands. Zeer aardige mensen. Hebben al vele jaren de overnachtingsprijs niet verhoogd. Een aantal jaren geleden hebben ze de prijs zelfs verlaagd, toen de Gemeinderat had besloten de toeristenbelasting te verhogen. Daar waren ze het niet mee eens. Ze werken hard op hun camping en zijn heel gastvrij. Als je ooit in de buurt bent: Camping Grassi in Frutigen. Er is trouwens maar een camping in Frutigen.

Op onze camping zijn 65 plaatsen. Er staan 3 Nederlanders (oude mensen), 1 Engels stel in een tent en wij. Het is altijd rustig bij de douches.

Het regent heel vaak niet. Dan gaan wij wandelen. Sproet loopt mank. Haar pootjes zijn overbelast. We wandelen dus best veel. In Adelboden, Rohrbach, Kiental, Sundtal. Usw.

Rustig tempo. Honden worden tegen 9 uur wakker. Uitlaten, broodjes halen, eten. Krant lezen. Overleggen wat we gaan doen.

Iedere avond kijken we een aflevering van The Wire. Verkrijgbaar bij De Volkskrant. We keken in het begin 1 aflevering. Daarna 2 per avond. Op zaterdagavond, toch een soort feestavond, 3. We zitten dus goed in de serie.

Heb Laatste Nacht in Twisted River van John Irving uit. Aanrader voor wie van zijn werk houdt. Ben nu van Henning Mankell De gekwelde man aan het lezen. Zijn laatste boek over Wallander.