Jan Geerts

Vandaag heb ik mijn exitgesprek gehad. Met het college van bestuur heb ik teruggekeken op de schoolperiode in Dalen. Ik mocht tips geven voor het verbeteren van de huidige organisatie en daar doet het college dan zijn voordeel mee. Als je weggaat kun je vrijuit praten. Ik had niet het idee dat ik mij ergens anders dan aan algemeen beleefde en gangbare omgangsvormen hoefde te houden.

Op school weer wat opgeruimd en vooral weggegooid. De tijd gaat dringen. Ik hoor nu van verschillende mensen die niet kunnen komen op de 22e januari en die dan nog wel even langskomen. Dat zal goed bedoeld zijn, maar vreet natuurlijk tijd. Komende week dus handen uit de mouwen en aanpakken!

Ik merk geregeld gefluister en het stilvallen van gesprekken als ik in de buurt van collega’s ben. Gisteren zei een kind op het plein dat ze mijn tekening nog niet afhad. Ik weet in grote lijnen wanneer ik de 22e januari op school moet zijn, maar de inhoud van de dag blijft voor mij een raadsel. De beeldschermen in de boeg worden voortdurend voor mij afgeschermd en programma’s worden weggeklikt. Mijn mailbox wordt opgeschoond van verkeerd bezorgde mailtjes. Het gist.

De weersvoorspelling voor het weekend is uiterst koud. Vanavond brandt de houtkachel, morgen blijven we zo veel mogelijk binnen en we maken er een fijn weekend van.

Ervaring leerde ook vandaag dat vergaderen weinig effectief kan zijn. Hierbij wou ik mijn dagverhaal maar laten.

Ik ben de afgelopen dagen bezig geweest met het jaarschema voor volgend schooljaar. Wel apart om zaken te plannen waar ik me niet meer mee bezighoud. Maar het is ook prettig voor mijn opvolger dat al een aantal zaken geregeld is. Vakanties staan er al op en ook de bijzondere activiteiten. Volgend schooljaar staan veel vakantiedagen gepland, waardoor het aantal studiedagen beperkt is. Goed om na te denken welke studiedagen we kunnen plannen en welke vakantiedag we inleveren. Of welke woensdagmiddagen we extra vergaderen. Dilemma dus, mooi om over te brainstormen.

De foto’s die ik van de collega’s gemaakt heb, zijn mooi geworden. Nou ja. Vaak zijn ze mooi geworden. Ik kan veel gebruiken. Ik ben bijna klaar, maar moet een enkele collega nog wat aantrekkelijker op de foto krijgen. Als je dus nu de camera op je gericht krijgt, weet je waarom dat is. Of om een andere reden. Kan ook zomaar.

De tijd heelt alle wonden, maar slaat er nog veel meer (Hans Dorrestein). Op de foto’s in het boekwerkje Mijn Collega’s kun je zien wat 15 jaar onderwijs met een leerkracht doet. En als je leest wat ze van plan waren, zie je dat het toch vaak anders is gelopen dan gedacht. Toen waren ze nog jong en onervaren, zullen we maar denken.

Nu zijn velen van het team ervaren. Wat kun je met ervaring? Ervaring is vooral heel handig als de toekomst er net zo uit ziet als het verleden.

Vandaag heb ik nog wat gevoelig papierwerk door de vernietiger gedraaid. Het opruimen is nu wel begonnen, maar het is een beste klus. Er zijn nog genoeg dagen te gaan.

Morgen wordt weer zo’n overlegdag. Eerst directeurenoverleg in Hardenberg, dan overleg op het stafbureau met de personeelsconsulent en aan het eind van de middag overleg over de intelligentietest van de kinderen van de groepen 8. En nou maar hopen dat al die overleggen zinvol zijn. Ik heb nogal wat twijfels (ervaring!).

Vanmiddag gewandeld met de honden. Vandaag was Nilsson erg aan het rauzen in het bos. Normaal blijft hij goed bij mij, maar vandaag zag ik hem maar af en toe voorbij scheuren. Misschien nieuwe luchten in het bos die hij nog niet ervaren had.

Fietsen in de sneeuw is link. Onze straat wordt niet geveegd of gestrooid, dus de sneeuw ligt vast op de weg en wordt steeds gladder. Maar ik geef niet op: fietsen zal ik! Jammer dat door de sneeuwval we niet kunnen schaatsen.

Vanmiddag begonnen met opruimen op school. Bij het selecteren wat weg moet, bewaard moet worden of mee naar huis gaat, moet je toch heel wat doorlezen. Dan komen allerlei herinneringen naar boven. Gelukkig zat M. bij mij en die luisterde geduldig naar al mijn oprispingen over mijn onderwijsverleden. Over schoolkampen in Den Haag, Vierhouten en Ommen. Over projecten als muziek en kunstenaars. Ook vond ik uit 1994 het blaadje over Mijn Collega, inclusief foto’s. Ik heb een aantal in de Kombuis gelegd. Ik ben niet als enige veranderd. Ruime brillen in die tijd.

Ook allerlei stukken tegengekomen over de strafzaak tegen de penningmeester van de or in 1999. En over een moeilijk jongetje met ingewikkelde ouders dat we moesten begeleiden. A. krijgt er nog spontaan rode vlekken van in haar nek.

Heb al een aantal zaken vernietigd, maar ook nog veel te doen. Is nog even tijd voor.

Zoveel jeugdherinneringen en weemoed! Doen denken aan een door thema en vooral muziek mooie film The Graduate. Waarschijnlijk gedateerd voor de jongelui, maar blijvend in het collectieve geheugen van mijn generatiegenoten. De eerste link is de trailer van de film, de tweede de slotscene.

http://www.youtube.com/watch?v=X-3PP7hfIm4

http://www.youtube.com/watch?v=i9eIXN6Sp40

Hoera! Weer naar school. Lekker gewerkt vandaag. Voorbereiding studiedag 5 februari gedaan. Erg leuk werk. Dat zijn voor mij altijd de krenten in de dagelijkse onderwijspap.

Mijn pogingen om een mooi filmpje van de foto’s van de collega’s te maken waren wel gelukt. Helaas is het mij na vele pogingen echter niet gelukt om dit op een stickje te krijgen. En dat was dus de bedoeling. Dank zij de onovertroffen hulp van H. en D. is het uiteindelijk toch gelukt. Jammer dat ze mijn wat avant-gardistische filmwijze wat minder vonden. Misschien toch een wat meer behouden smaak. Ach ja, jeugd.

Vanmiddag had onze onovertroffen postbode een pakje bezorgd. Wij hebben gelukkig nog een zelfdenkende postbode. Niemand was thuis, maar hij schreef op het briefje dat hij in de brievenbus had gedaan: “Pakje ligt achter de fietsen in de kruiwagen. Ik heb zelf wel even getekend”. Kijk, hiervoor hadden wij nou altijd de onovertroffen PTT’er die wist wie waar woonde en wat waar ook wel bezorgd kon worden. Mooi dat wij nog zo’n goede postbode hebben.

Vanavond mocht ik van M. niet Oh Den Haag zingen. Zij wou liever Bloed, zweet en tranen (en rot nou maar op…) zingen. Apart. Naar de smaak van de gezongen liedjes te oordelen, wordt er veel naar de piratenzenders geluisterd. Geeft niet, is ook een doelgroep. Ik heb wel het idee dat de karaoke over het hoogtepunt heen is. Was gezellig bij d’Aolle Bakkerij. Mooie opkomst, goede sfeer.

Morgen weer naar school! Yes! Vanavond de agenda doorgenomen, alvast een aantal zaken gedaan en voorbereid.

Koud vandaag. Vanavond honden uitgelaten. Was 11.2 graden vorst. Sproet had weinig zin en veel aanmoediging nodig, Nilsson wou graag. Vanmorgen was vooral Sproet als een kerstboom teruggekomen van het uitje in het bos. De sneeuw blijft in haar vacht hangen en vormt steeds grotere ballen. Beide honden hadden last van sneeuwproppen onder de poten. Liep lastig. Korte wandeling gemaakt vanavond dus. Ik zag niets in het weiland: wit en mist.

M. had sneeuw geruimd om het huis. Dankzij mijn 4WD kan ik zo naar de weg rijden, dus het pad hoeft niet gedaan te worden. De Mars blijft besneeuwd.

De vogels worden goed voorzien door M. van voedsel. De katten halen soms even een vogeltje op om binnen bij te warmen of zo. Vanmorgen vloog in de bijkeuken een mus. Hadden ze wel meegenomen, maar waarschijnlijk vergeten. Ik kon de mus naar buiten krijgen, vloog goed weg.

Vuilnis buiten gedaan in de container. Bij het naar binnen lopen sprintte de jongste kat voor mijn voeten heen en terug. Erover gevallen. Vastgegrepen aan de verwarming. Knop van verwarming eraf, ik op de grond. Bloed aan hand. Kat verwenst. En nog eens. En nog eens. Kl*tenbeest.

Het nieuwe jaar is gestart en daar hoort het opruimen van de kerstspullen bij. De kerstboom is eruit, de verlichting weer normaal, heerlijk! Wat lekker ruim ook in het huis.

Vanmiddag met M. een trollbead geruild. Ik was zo opgetogen over het cadeau voor haar met sinterklaas, maar kom er nu achter dat ik beter met het cadeau direct de ruilbon kan geven. Deze trollbead had ik met kerst gegeven. Was het net niet helemaal. Andere smaak. Verkeerd voorgelicht. Te snel beslist. In de winkel van W. in Coevorden heb ik erbij gezeten. Veel suggesties gedaan. Geen een is overgenomen. Toch apart, smaak.

Eind van de middag met honden naar het bos. Veel sneeuw. Aan het eind van de straat terug. Gelopen in het weiland. Verstandig, veel sneeuw. Daarna kachel aan, glaasje wijn, wie doet ons wat.

Verse sneeuw in een nieuw jaar. Wat wil je nog meer aan maagdelijkheid. Op mijn leeftijd.

Vanmorgen de school gecontroleerd. Was geen duidelijke schade aangebracht, wel wat vuurwerk onder de kozijnen afgeschoten en een paal achter het basketbalbord vernield. Daarna naar de Nieuwjaarsvisite bij de buren.

Zijn er overpeinzingen op deze dag? Teveel. Het is dus januari…. Het jaar 2010 is een mooi getal. Zekerheden verdwijnen, nieuwe invullingen. Afscheiden. Andere rol, andere verhoudingen. Onzeker. Mooie vakanties. Ruimte in de agenda. ’s Avonds thuis. Van die dingen dus. En nog veel meer….

We gaan er een mooi jaar van maken! Om Loesje te citeren: Niets voornemen, van alles doen.

Gelukkig 2010!