In Schoonebeek waren de
veiligheidsvoorschriften voor NAM-personeel streng.

Altijd een helm op en
veiligheidsschoenen aan.

Zo zag ik mijn vader en zijn collega’s
naar het werk gaan.

De NAM zorgde goed voor zijn personeel.

Er werden huizen gebouwd, er werd
gezorgd voor recreatie in De Boo.

Dat is nu anders met die vele grote
buizen die het landschap ontsieren.

Maar de veiligheid stond en staat altijd
voorop.

Ik zag mezelf later als NAMmer met helm
en schoenen. En overall natuurlijk.

Ik wilde daar graag bij horen.

Het is anders gelopen.

Onderwijs kent geen
kledingvoorschriften. Als het maar netjes is. En schoon.

Op de bouw zijn de eisen voor de
veiligheid ook groot.

Ik bouw nu.

Ik houd me niet aan de voorschriften.

Nou ben ik nog maar net uit de grond met
het bouwen, dus er kan niks vallen.

Mijn voeten zouden wel beschermd moeten
worden.

De regenlaarzen zijn niet beschermend
en ook ontzettend koud.

Bij het uitlaten van de hond heb ik
last van koude voeten.

Er zijn nu NAMlaarzen te koop.

Met stalen neus. Leer. Waterdicht. Wol
aan de binnenkant.

Ik heb een paar gekocht.

Heerlijk warm. Zien er top uit. Lopen
lekker.

Zijn te mooi om op de bouw te dragen.

Ik moet dus nog iets verzinnen voor de
veiligheid op de bouwplaats. Het bouwplaatsje.

Een helm draag ik ook nog niet. Heb
alleen een motorhelm.

Nu hoor ik met mijn laarzen alsnog bij
de NAMmers.

Dat geeft een goed gevoel als ik met de hond in het
weiland loop.