Soms kom ik niemand tegen op mijn zondagmorgenwandeling in het bos in Gees.
Een enkele keer passeert een mountainbiker, soms een klein groepje en zij houden bijna altijd rekening met mijn loslopende Andersson.
Een enkele keer zijn er motorcrossers in het bos. Je hoort ze al van grote afstand, want de uitlaten van deze motoren hebben een zeer matige demping. Ik heb daar een bloedhekel aan. En als ze mij dan ook nog tegenkomen, kan ik mijn drift tegen deze lawaaimakers slechts met zeer veel moeite enigszins de baas.
Als ik ze zie op mijn bospad, ga ik altijd midden op het pad staan en dwing ze zo om langzamer te rijden. Ik zeg er ook wat van als ik de kans krijg, want ze hebben niks te zoeken in het bos en mogen daar ook absoluut niet rijden. Het helpt echter niet en ik ben ook al eens schielijk weggelopen toen ze mij bedreigden.
Apart volk op de motor, zeg maar.
Laatst hoorde ik weer enkele motoren al van grote afstand door het bos crossen. Andersson liep een eindje voor me uit op het pad waar hij eigenlijk aan de lijn moest, maar ja, altijd burgerlijk gehoorzaam zijn is lastig voor mij, en ineens kwamen van een ander pad twee motorcrossers in felgekleurde outfit en met een veelkleurige helm op van een zijpad mijn richting op gereden.
Ik ging wijdbeens midden op het pad staan zodat ze er niet langs konden en ze stopten dan ook voor mij.
Ha, dacht ik, nou zal ik ze eens vertellen wat ik van het motorcrossen in het bos vind in het algemeen en van hun in het bijzonder.
De voorste crosser deed zijn vizier omhoog en zei dat ze van de politie waren.
K*t.
Ik keek nauwkeuriger en zag dat de felgekleurde jas een politiejas was.
Shit.
De politieman zei dat mijn hond los liep en dat ze daar rekening mee hielden. Ze waren al wat langzamer gaan rijden.
Mooi.
Ik vertelde over mijn ervaringen met motorcrossers en mijn mening daarover en tot mijn grote opluchting bleek dat de beide politieagenten van een speciale eenheid waren die probeerden de illegale motorcrossers op te sporen en te bekeuren.
Goed werk.
Ze zeiden dat veel motorcrossers onverzekerd rondreden, soms zelfs geen rijbewijs hadden, de natuur verstoorden en dat ze dikke bekeuringen uitdeelden als ze deze gasten te pakken kregen en soms namen ze zelfs de motor in beslag.
Ik juichte al deze handelingen toe.
De agenten vroegen mij om door te geven aan de centrale politiedienst als ik motorcrossers zou zien en ik beloofde om dat te doen. Op mijn vraag met hoeveel motorcrossende agenten ze in Drenthe de bossen in de gaten hielden, antwoordden ze dat ze met z’n tweeën waren.
Tja.
Zij wensten mij een fijne dag en ik hun ook en een goede vangst. Ze gingen achter verse bandensporen aan, zeiden ze.
En weg reden ze. Met veel lawaai op zoek naar illegale crossers.
Andersson liep nog steeds los, maar waarschijnlijk vonden de crossende agenten dat wel goed.
Bedenk ik maar.