Gisteren hebben we gewandeld. Met het personeel van de
BWBschool. Nou ja, niet alle deelnemers zijn personeelslid. Een groot deel is
met pensioen of heeft in het verleden gewerkt op de BWBschool. Een soort reünie
was het zeg maar. Aangevuld met jonge mensen die nu nog dagelijks werken voor
de klas.
Het was reuze gezellig. Veel gepraat. Tijdens de wandeling
werd voortdurend van positie gewisseld zodat je je verhaal steeds opnieuw kon
doen. Dat was heel leuk, al die wisselende contacten.
M. en H. hadden de wandeling uitgezet rondom de Klencke in
Oosterhesselen. Prachtig gebied met soms zelfs versteende zwammen. Althans, dat
zeiden sommigen. Niet iedereen let op de omgeving tijdens zo’n tocht. M. en H.
Hadden de wandeling enkele dagen ervoor nog een keer gelopen, zodat we niet
voor verrassingen kwamen te staan.
Dat lukte toch wel. Verrassingen. Het was goed dat we
allemaal stevige wandelschoenen aanhadden. En dat het niet regende. En dat de
greppels droogstonden. Na enige tijd vonden we weer een pad. Daar zijn we niet
meer vanaf geweken. M. en H. liepen niet meer vooraan. Leek ons verstandiger.
Rustiger. Leeftijdsbewust wandelen zeg maar.
Na de wandeling zijn we gaan opsteken in het Wapen van
Oosterhesselen. Speciaal voor ons geopend. Normaal komt er niemand. Omdat ze
dicht zijn. Op woensdag. Nu wel. Lekkere koffie en heerlijk warm vruchtengebak.
Smaakte naar meer.
We hebben hard geklapt. Voor M. en H. Ze hadden goed werk
geleverd. Op een klein stuk na. M. wees de volgende organisatoren aan. Wel weer
twee mensen met weinig richtingsgevoel. Zal wel survivallen worden, al is dat
vast niet de bedoeling. Kunnen we ons op voorbereiden.
Was een fijne middag. Mooie traditie: eerste woensdag van
maart wandelen. Volgend jaar 7 maart. Om half twee bij de molen. Ik ben er.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
‘t Was inderdaad erg gezellig met een uitdagende wandeling.De opmerking wat betreft het richtingsgevoel laten de dames vast niet op zich zitten! We zullen het zien volgend jaar.Nog een jaar de tijd om goed te oefenen.