Sinterklaasinkopen doen. Dat behoort niet tot mijn kerncompetenties. Ik vind het niet leuk. Ik heb eigenlijk ook nooit goede ideeën. En wat op de verlanglijstjes staat, geeft mij vaak te weinig houvast (“een lekker luchtje”, “een mooie sjaal”). Vroeger had je duidelijke verlanglijstjes: handschoenen, wintermuts, kleurboek, kleurpotloden, vierkleurenbalpen. Daar kon je wat mee.
Vele jaren hebben we het sinterklaasfeest in de kring van het gezin gevierd. Gedichten en cadeautjes. Door te frequente partnerwisselingen van onze kinderen hebben we vorig jaar met z’n tweeën sint gevierd. Dit jaar doen we dat weer zo, want onze oudste dochter verhuist deze week en heeft dus geen tijd (en geld) voor sinterklaascadeaus.
Vorig jaar had ik een voor mijn doen briljant idee. Ik had voor M. een ketting gekocht met trollbeads. Daar kon ik dan voor iedere verjaardag of ander feest eentje bij kopen. Mijn inkoopproblemen in een keer voor jaren van de baan. Ik hoefde niet meer te piekeren over een leuk cadeau!
Mijn cadeau viel zeer goed. M. vond dat ik het heel goed had gedaan. Een paar kleine dingen slechts.
De ketting was te groot en moest dus geruild worden. De trollbeads werden geruild voor net iets mooiere en die nog beter bij elkaar pasten. In de maanden daarna heeft M. veel nieuwe trollbeads gekocht. Voor haar verjaardag heb ik haar verrast met een heel mooie trollbead. Deze paste heel goed bij de andere trollen. Echter ook deze werd geruild voor een die nog beter paste. Ik ken nu mijn positie weer. Met een trollbead kan ik beter gelijk de aankoopbon geven, zeg maar.
Inmiddels heeft M. ook een halsketting met trollbeads. In Nieuw Zeeland waren een vergelijkbare soort en daar heeft ze ook wat van gekocht. Volgens mij hangt ze nu vol.
Ik koop geen trollbeads meer. Het idee was een succes. Echt iets voor de lange termijn.
Tja.
Ik ben terug bij af. Ik heb geen ideeën meer.
Ik ga rustig wachten op een ingeving. Anders vraag ik alleen een aankoopbon. Meer heb ik niet nodig.
