M. is ziek. Nou ja, was ziek. Hoesten, proesten, snotteren, moe, pijn, verhoging, kortom: ziek. Donderdag heeft ze niet gewerkt en is ze thuis gebleven. Dat komt zelden voor. Zaterdag kon onze pieterpadwandeling met E en M niet doorgaan. Vrijdag en in het weekend heeft ze het kalmaan gedaan en nu is ze voldoende hersteld om maandag weer te gaan werken. Vandaag heeft ze wel wat gedaan. Kon eigenlijk niet anders. De buitenschilders zijn namelijk begonnen. Nu staat voor het huis een hele stellage, waardoor de schilders bij de bovenverdieping kunnen komen. Maar nu kun je ook de ramen lappen. Zie verder de foto’s.
Het binnenschilderwerk is nu praktisch klaar. Een paar kleine plekjes bijwerken, nog twee plankjes bevestigen en de klus zit er op.
Nu het buitenwerk. Dat doen schilders. Professionele schilders. Die hebben verstand van schilderen. Weten hoe het hoort.
Ze hebben al tips gegeven over het onderhoud van het houtwerk buiten. Dat is dus niet goed. Aantal planken moet vervangen worden. Struiken moeten weggesnoeid worden. Daarna beginnen de vakmannen. Ik ben dus ook buiten druk.
Ze hebben mijn schilderwerk beoordeeld. Ze hebben M. verteld wat niet goed was, wat beter kon en wat veel beter kon. Ook wat eigenlijk niet kon. M. heeft geprobeerd dat voorzichtig aan mij te vertellen. Tja.
Ik zeg dan maar: ik zal straks de buitenboel ook eens kritisch bekijken. Als ze klaar zijn. Kijken hoe dat voelt. Bij mij zit er 8 weken werk in. En veel gevoel. Nou ja, na de eerste twee dagen eigenlijk geen gevoel meer. Meer kop d’r veur. Het moet af. En dat is het. En dan doen complimenten wonderen. Niet iedereen heeft pedagogische kwaliteiten.
Morgen ga ik maar weer eens een proefritje in een cabrio maken. Zet ik voor het huis neer. Kan iedereen bij huis zien hoe mooi een cabrio is.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
