Ergens is er wat fout gegaan. Nu is niet echt het moment om goed te analyseren wat en wanneer, maar het gaat niet zoals gedacht.

Na 22 januari kwam voor mij de grote rust. Heel erg grote rust. Ik kon weinig buiten doen, het was te koud om te werken in de tuin of de schuur. Wel veel gelopen. De hond raakte overbelast. Teveel gewandeld.

In het voorjaar werden de klussen in en om het huis groter. Leuk. Nou ja. Niet alle klussen zijn leuk. En soms krijg je ergens pijn. Of doet een lichaamsonderdeel anders dan je verwacht. Wel voldoening.

Dan naderen toch de grote klussen. Nieuwe tuindeuren. En kozijnen. Er moet geschilderd worden. Buiten. En binnen. Oei. Ik vind schilderen leuk. Dat wil zeggen: ik vind het opstrijken van de verf op muur en hout leuk. Het voorwerk vind ik niets. Dat is wel het belangrijkste onderdeel.

M. zag het onheil aankomen. Zou je niet eens een klusje voor Bureau Meesterschap gaan doen? Dan laat je een ander het huis schilderen. Kun je wel wat meehelpen, maar zij doen de grote klus. Goed idee. Op zich. Klussers gevraagd. Schilder aangezocht. Bureau gecontact. Begin juni begonnen met interim werk in Assen. Leuk. Net even drukker dan gedacht. Is maar korte tijd, maar toch.

Nu zit ik dagelijks weer in het formatieplan, de schoolgids, het schooljaarplan, de kalender, de trendanalyse, leerling-administratie. Intern en extern overleg. Praten met leerkrachten. Plooien gladstrijken. Beleid ontwikkelen op het gebied van surfplanken, kolfverlof (teveel tegelijk zwanger, geen grenzen aan gesteld), zomerverlies, winterwinst, verhuizingen, ict-beleid, afstemming en organisatieontwikkeling.

Ik weet nu weer precies hoe druk het altijd was. Nog een week. Dan is de school klaar. Dan begint toch weer het grote genieten. Vakantie!

Zaterdag komen de klussers. Want ik had toch tijd zat. Ga niet op vakantie. Kan ik mooi helpen.

Ergens heb ik wat fout gedaan.