Vanmorgen blad geruimd.
Om half 11 kwamen E. van Coevorden HAH en H. de fotograaf voor een interview met foto. Op de foto gaan vind ik moeilijk: het lijkt al snel gekunsteld en ik ben me natuurlijk heel bewust van de camera. Hopelijk heeft H. er een goede foto bij.
Het interview verliep plezierig. Blijft toch ook lastig. Wat waren hoogtepunten en dieptepunten? Het laatste is wel duidelijk: het missen van kinderen, collega en ouders van kinderen. Hoogtepunten zijn lastiger. Is dat voor elkaar krijgen dat we allemaal op een lijn zitten in de school? Dat we goed met elkaar opschieten? Dat we ouders serieus nemen? Dat we er zijn als dat nodig is? Dat kinderen met plezier naar school gaan? Verbouwingen? Of zijn hoogtepunten de bekende zaken die veel publiciteit opleverden? Zitballen, snipperdagen? Er is veel om met plezier op terug te kijken.
Ik lees momenteel het boek van Frans de Waal: Een tijd voor empathie. Goed tegenwicht voor het recht van de sterkste. Bijgaand twee ontroerende filmpjes.
Het eerste gaat over twee jonge mensen die een welp opvoeden en in het wild uitzetten als hij groot is. Later komen ze terug en zie hoe de leeuw hen herkent. Houd de zakdoek gereed.
http://www.youtube.com/watch?v=i5vRPKIS5UM
In het tweede filmpje veel ontroerende voorbeelden van empathie onder dieren.
