Gevoelige handen zijn heel vervelend in de kerstperiode. De kerstversieringen aanbrengen is voor mij altijd een beproeving. Mijn taken beperken zich tot het plaatsen van de kerstboom en het aanbrengen van de lampjes in de boom en de buitenverlichting. De kerstboom moet rechtop in de standaard geplaatst worden en de takken prikken zodanig dat ik twee dagen met rode vlekken op mijn handen rondloop (je kunt geen handschoenen aandoen als je de lampjes erin hangt). Het is altijd erg koud als ik de buitenverlichting aanbreng. Eerst moeten de snoeren uit de knoop gehaald worden. Bij het opruimen vorig jaar wist ik precies hoe ik de lampjesslingers weer uit elkaar moest halen, maar nu ben ik dat natuurlijk helemaal kwijt. Handige spijkertjes voor het ophangen zijn ineens weg, de nietmachine doet het geregeld niet en af en toe niet ik door het draad, zodat ik met een tangetje dat kan herstellen om vroegtijdig vuurwerk te voorkomen. Als uiteindelijk de verlichting het doet en de kerstboom min of meer stabiel staat, iets scheef, maar als je op een bepaalde manier kijkt valt dat wel mee, kan ik mijn ijsvingers gaan warmen. De kerstgedachte maakt zich op die momenten niet echt meester van me.
Gisteravond in het dorp geweest bij de manifestatie Dalen in Dickens. Prachtig wat de OVD en Lions met hulp van vele vrijwilligers hebben georganiseerd. Buiten was het koud, maar zelfs in de kerk was het lekker behaaglijk. Mooi feest met prima doelen.
Op zondagmorgen ga ik altijd met de honden naar het bos. M. had liever niet dat ik met deze sneeuwbuien naar buiten ging, maar ik heb tenslotte niet voor niets een 4Wdrive. Rustig rijdend ging het goed. Sproet heeft altijd last van sneeuwkloeten onder de voetzolen, ze bijt ze er zelf af. Was erg rustig in het bos. En onderweg.
Vanmiddag lekker bij de kachel.
Hieronder twee filmpjes van en over Willem Wilmink. Herman Finkers en Joost Prinsen vertellen.
