Zolang een verhaal in je hoofd zit, is het nog niet echt. Als je het vertelt, heb je het verhaal gedeeld en wordt het al meer werkelijkheid. Pas als het op papier staat, is het echt. Net als trouwen: je spreekt het af, vertelt het iedereen, maakt voorbereidingen en dan is daar ineens die kaart. Daar staat op dat jij gaat trouwen. En dat gaat echt over jou.
Zo voelde vandaag het zien van de kaart voor de uitnodiging van mijn afscheidsreceptie. Mooie kaart. Nu staat het op papier. Dan is het echt. Het gaat over mij.
Tijd voor een lekkere wandeling met de honden in het donker. Kun je lekker je gedachten laten gaan. Ziet niemand.
Onze Engelse Setters lijken op Ierse setters. Zijn iets rustiger, al zou je dat van de jongste hond niet zeggen. Vol energie. Altijd in voor een geintje. Daar hoort het verhaal van Ko van Dijk bij.
“Woef” van Simon Carmiggelt (Kronkel), verteld door Ko van Dijk.
