En dan vliegt weer zomaar een dag voorbij. Na klein onderzoek attenties voor de kinderen besteld. Tussen alle gesprekken door heb ik vandaag mijn agenda voor 2010 gevuld. Ik was op 22 januari klaar. Alsof er daarna dus niets meer is.
Het doet denken aan een deel van onderstaand gedicht van WW.
Met de allerliefste in een trein
kan aangenaam en leerzaam zijn.
De prachtig vormgegeven stoel
geeft allebei een blij gevoel.
Voor ‘t verre reisdoel kant en klaar
zit ik dus tegenover haar.
De trein maakt zijn vertrouwd geluid
en zij rijdt vóór-, ik achteruit.
We zien dezelfde dingen wel,
maar ik heel traag en zij heel snel.
Zij kijkt tegen de toekomst aan,
ik zie wat is voorbijgegaan.
Van nieuw begin naar nieuw begin
rijdt zij de wijde toekomst in,
en ik rij het verleden uit.
En beiden aan dezelfde ruit.
Ik heb van F. een (deel van een) lied van A. en De M. doorgestuurd gekregen dat haar deed denken aan mijn plan om op Schiermonnikoog afstand te nemen. Hartelijk dank!
Daar sta je dan
’s Avonds twintig over elf
Op een strand
Sigaretten weg te werken
Even de ruimte,
Dat was alles wat je wou
Even alleen
Want je had zoveel te verwerken
En kijk eens aan
Daar staat de grote denker
Aan het werk
Op de grens van land en zee
De achtste dag
Dus vier dagen te gaan nog
Terwijl het leed wel was geleden op dag twee
Naar huis!!!!
