Fijne dagen gewenst.
Voor 2013:
Gezondheid.
Geluk.
Voorspoed.
Goed weer.
Schaatsen.
Zwemmen.
Kamperen.
Vakantie.
Werk.
Leuk werk.
Studie.
Wandelingen.
Sporten.
Vrij van angst.
Vrij van gebrek.
Vrij van verdriet.
Van die dingen dus.
Gelukkig Nieuwjaar!
Wij eten snel.
In ongeveer 15 minuten hebben wij de maaltijd
achter de kiezen.
Inclusief toetje.
Soms eten wij langer.
Dan heeft M. veel te vertellen.
Dan gaat het eten dus langzamer.
Wij zijn geen fijnproevers.
Ik kook.
Ik kook al heel lang in ons huwelijk.
M. bedenkt altijd de redenen en de uitkomst is
steeds hetzelfde:
Ik kook.
Soms kookt M.
Op vrijdag en zondag.
De ene keer patat, de andere keer chinees.
Of ze maakt vis.
Dat kan ze goed.
Mijn specialiteit is stamppot.
Ik kan eigenlijk van de meeste gerechten wel
een stamppot maken.
Spruiten. Boerenkool. Bloemkool. Bieten.
Zuurkool. Wortels/siepels.
Toen wij trouwden, kon ik niet koken.
Maar ik kon wel lezen.
We kochten het Haagsch Kookboek.
Vooral de bladzijden 230-240 heb ik goed
gelezen.
Daar staan de stamppotten.
Ik kan ook goed vlees braden.
Kip grillen.
Rookworst warm maken.
M. maakt wel eens iets met een recept.
Dat doe ik niet.
Moet je altijd veel voor in huis halen.
Ik maak geen sausjes.
Vroeger wel.
De kinderen moesten altijd overal van eten.
Moet ik ook saus?
Dat zegt genoeg.
Ik kan dus geen saus maken.
Doe dat dus niet meer.
Ik kan ook goed snert maken.
Kost een hele middag, maar dan heb ik wel heel
veel.
Meestal drie pannen vol.
M. vriest altijd een deel in.
Ik weet niet waar dat blijft.
We zien het nooit terug.
Ik vind het wel moeilijk om in te schatten
hoeveel ik moet maken.
Ik maak altijd teveel.
Oorlogsherinneringen, denk ik.
Beter teveel dan te weinig.
Deze week twee keer stamppot gemaakt.
Vandaag de restjes.
Stamppot dus.
Voor M. heb ik pizza.
Was in de aanbieding.
Even in de oven en klaar.
We sluiten de maaltijd altijd af met toe.
Ik ben van de gladde toe.
Vla, yoghurt.
M. is van de griesmeel en gortepap.
Alleen het woord al.
Straks lekker stamppot.
Vla toe.
Heerlijk.
Gisteren mocht ik weer.
Vijf december.
Ik heb nog geen vaste aanstelling.
Als Sinterklaas.
Ik ben invaller.
Als er iemand uitvalt, val ik in.
Ik ben dus reserve.
Er was iemand uitgevallen.
Dat krijg je toch vaker op deze leeftijd.
Deze keer was de locatie een school in Sleen.
In onze omgeving staat de school bekend als de
asbestschool.
Landelijk kreeg de school hier zelfs
bekendheid door.
Hier mocht ik invallen.
Moest al vroeg uit bed.
Om vijf uur ging de wekker.
Douchen, eten.
Hond uitlaten.
Verkleden bij iemand thuis.
Kennismaken met mijn Piet.
Toen op naar de kinderen.
Met de bus.
De school wordt nog gereinigd, dus zijn ze
elders ondergebracht.
Ze zitten op twee locaties.
In de kerk en in een leegstaande school in de
omgeving.
Gaan ze dagelijks met de bus heen.
En terug.
Veel schoolreisjes, zeg maar.
Ik werd eerst naar de kerk gebracht.
Is een bijgebouw van mij.
Ik vroeg de ouders nog of de kerk wel RK was.
Dat was niet zo.
Ik zei dat het jammer was dat het niet van
mijn geloof was.
Ze begrepen het niet.
Krijg je met goddelozen.
Geen kerkgeschiedenis gehad.
Met de kinderen was het erg leuk.
Piet opgehaald bij de tandarts.
Kiespijn, teveel gesnoept.
Kinderen vonden het leuk.
Veel verhalen, tekeningen, dansjes,
toneelstukjes, liedjes.
Gangnamstyle.
Ochtend vloog voorbij.
Afschminken.
’s Avonds met M. sint gevierd.
Ik mocht geen sint spelen. Wel cadeaus geven.
M. ook.
Nilsson kreeg ook cadeautjes.
Hij kan veel dingen niet.
Hij kan wel snel zijn cadeautjes uitpakken.
Het was een bijzondere avond.
Het wonder is geschied.
Ik hoefde geen aankoopbon te geven.
De cadeaus waren goed!
Topdag!
Om 11 uur sliep ik al.
Te vroeg opgestaan.
Teveel emoties.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Dit gaat over de toekomst.
Maar eerst even wat over het verleden.
Vroeger was ik bang.
Bang om oud te zijn.
Daar kon ik heel angstig over dromen.
Dat je hulp nodig zou hebben.
Vrijdag was de verkeersmarkt en
mobiliteitsbeurs.
Voor senioren.
In Coevorden.
We waren mooi op tijd.
Gezellig druk.
M. en ik waren de jongsten.
We zaten met gezellige mensen aan een tafel.
Koffie en koek.
De wethouder legde de moeilijke woorden uit:
verkeersmarkt en mobiliteitsbeurs.
Niet iedereen lette op.
Toen kregen we een speurtocht naar
verkeersborden.
Onze tafel ging fanatiek aan de slag.
Daarna mochten we een tijdje vrij rondlopen.
Lang niet iedereen kon vrij lopen.
Er werd uitgelegd hoe een mobiele telefoon
werkt.
Wat een iPad is.
Hoe je tegenwoordig een plaatsbewijs in het
openbaar vervoer kunt krijgen.
Je kon ook elektrische fietsen bekijken.
De nieuwste modellen rollators werden geshowd.
Er was een act.
Twee verklede zusters haalden grappen uit met
een scootmobiel.
Ze deden heel onhandig.
Heel erg hilarisch.
Vond iedereen.
Bijna iedereen.
Daarna mocht M. laten zien hoe ze met een
scootmobiel overweg kon.
Dat was nog veel leuker.
Vond wel iedereen.
Op het eind kregen we een goody-bag.
Proefpakket Tena en uierzalf.
Het duurde de hele middag.
Van dit soort dromen kan ik dagenlang van slag
zijn.
Laat mij a.u.b. lang gezond blijven.
En ik hoef later niet in de hemel.
Een mooi strand in Nieuw Zeeland is genoeg.
Mijn auto gaf een storing aan.
Het dimlicht was stuk.
Gelukkig kon ik op een knop drukken waardoor
de melding verdween.
Bij iedere herstart verscheen de mededeling
weer.
Dit ging dus niet vanzelf over.
Ik heb al heel wat lampjes van auto’s
vervangen.
Hoe groter de auto, hoe gemakkelijker je bij
het lampje kunt.
Ik moest laatst een lampje vervangen van de
auto van M.
Kleine auto.
Het eruit halen ging vlot, erin zetten was
lastig.
Heel lastig.
Ik kon niet zien wat ik deed.
Moest op gevoel werken en dat kan ik niet zo
goed.
Na vele ontvellingen van de knokkels van beide
handen en enige onwelvoeglijke uitingen wou ik het opgeven.
Ik ben al eens eerder met de koplamp er half
uit naar een garage gereden.
Ik kreeg hulp.
Had ik erg nodig.
Hulp van M.
Zij heeft meer gevoel dan ik.
Ze heeft het voor elkaar gekregen.
Dat is knap.
Nu is dus een koplamp van de Volvo stuk.
Grote auto. Veel ruimte.
Ha!
Mooi niet.
Ik kon geeneens zien waar de achterkant van de
koplamp zat.
Handleiding erbij gepakt.
Moest ik de transponder (??) er half indoen,
op de start/stop-knop kort drukken en dan kwam de hele koplampunit eruit.
Geloof ik.
Stond in het boekje.
Nog eens gekeken.
Er zaten ook nog klemmetjes op.
Dit is te lastig voor mij.
Ik naar de dealer.
Die kan het vast wel.
Ben nog niet terug geweest sinds ik de auto
een half jaar geleden kocht.
Altijd leuk om naar de Volvo-dealer te gaan.
Moest dan wel eerst de auto wassen.
Kan toch niet met een vieze auto aankomen.
Dus auto gewassen en op naar de garage.
Voelde me een watje.
Beetje.
Beetje veel.
Bij de dealer mocht ik de sleutel afgeven.
Voelde me er heel welkom.
De verkoper had al gezien dat de koplamp
defect was.
Monteur vroeg naar het kenteken.
Ook dat wist de verkoper.
Ik mocht even wachten in de showroom.
Heb in alle nieuwe Volvo’s gezeten.
Ruiken lekker, zien er mooi uit.
Even later werd mijn auto voorgereden.
Ik kreeg de sleutel.
Hoefde niets te betalen.
Kleine reparaties tussen de beurten zijn
gratis.
Topgarage.
Top Volvo.
Voelde me gelijk een heel stuk beter.
Alles doet het weer.
Geen meldingen.
Always remember
on this day in november:
A GOOD HOME MUST BE MADE, NOT BOUGHT!
Het werd
het wordt
het is geworden.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Het gaat over allergie.
En trots.
Het is een technisch verhaal.
Ik heb de elektriciteit zelf aangelegd in ons tuinhuisje in
oprichting.
Dat begint met plannen.
Waar komt de kabel binnen?
Dus voor het metselen had ik al een buis gelegd.
Toen ik toe was aan het verder aanleggen van de
infrastructuur van de elektriciteit bleek de grondkabel iets dikker dan de buis
waar hij doorheen moest.
Met boren en hakken heb ik het wel voor elkaar gekregen.
Daarna in het huisje i.o. de buizen aangelegd, draden
getrokken en voordat ik met de aftimmering begon de contactdozen aangesloten.
Alles keurig gedaan zoals het op de verpakkingen stond.
De contactdozen zijn dubbel: zowel stopcontact als
lichtschakelaar.
Het was een heel gepruts om alles goed vast te krijgen in de
dozen.
Daarna huisje i.o. verder afgetimmerd.
Vorige week heb ik de grondkabel aangesloten op de
stroomkabel die er al lag.
Daarna weet je gelijk of het goed is.
Je hebt dan licht, of niet. Of een nieuwe stop nodig.
Het aansluiten van oud op nieuw is lastig.
Ik ben niet zo goed met kleuren.
Ik ben nogal kleurenzwak.
Vooral groen, rood, bruin, beige, blauw, grijs, paars en
geel kan ik lastig onderscheiden.
Maar ik ben optimistisch van aard en heb voldoende
zelfvertrouwen om de klus alleen uit te voeren.
En ik ben trots.
En een man.
Echte mannen vragen niet zo snel hulp.
In het huisje i.o. had ik bruin als fasedraad, blauw als nul
en de aardedraad was groengeel.
Voor de lichtpunten had ik zwart en bruin gebruikt (kwam ik
op terug).
De oude kabel had rood als nul, groen als fase en grijs als
aarde.
Ik had in het huisje de zwarte draad deels gebruikt als
aarde, dus groengeel.
Dit moest ik op elkaar aansluiten.
Heb ik gedaan: rood op blauw, groen op bruin en grijs op
zwart, wat eigenlijk groengeel was.
Gecontroleerd of er stroom was in het huisje en dat was er.
Er was geen stukke stop.
De buitencontactdoos waarin de aansluiting van oud op nieuw
zit, heb ik met een speciale harslaag afgedekt en goed diep onder de grond
begraven.
In het huisje bleek niet alles te werken zoals ik had
gedacht.
Ik had de blauwe en de bruine aansluiting verwisseld.
Dus in de centrale doos komt blauw als bruin binnen en is
bruin blauw.
Daarna zijn ze gewoon bruin en blauw.
De aarde komt zwart binnen en is daarna groengeel.
Bij de lichtpunten had ik een denkfout gemaakt.
De bruine draad (fase) moest natuurlijk een blauwe zijn
(nul).
Logisch.
Ik moest dus de betimmering op vijf plaatsen weghalen en in
kleine hoekjes in een doosje van 7 centimeter doorsnee waarin 11 draden gepropt
zitten verdeeld over drie stekkers er een bruine uithalen en aansluiten bij de
blauwe.
Dat viel niet mee.
Dat viel helemaal niet mee.
Dat is werken in mijn allergie.
Ik heb nu vier van de 5 contactpunten verbeterd.
Nog een te gaan.
Dan de lampen aansluiten.
En voor later onthouden dat bruin eerst blauw is, daarna
bruin, dat blauw eerst bruin is en daarna blauw en bij de lampen de bruine een
blauwe is.
Dat de zwarte geelgroen wordt en eigenlijk zo blijft.
Als ik het zo teruglees, valt het reusachtig mee en is het
goed te volgen.
Eigenlijk heel logisch.
Ons huis kan alleen gekocht worden door kleurenblinden.
De zoektocht is afgelopen.
Met succes.
We hebben de afgelopen weken ieder weekend besteed aan het
kijken naar caravans.
Doordeweeks zochten we op Marktplaats naar aanbiedingen.
We zijn in Hoogeveen, Emmen en Gieten geweest.
Caravanzaken.
Meerdere keren.
Wij namen er de tijd voor.
Dat is nog een heel proces:
Het eens worden over wat je samen wilt.
Over de indeling waren we het wel eens.
Een vast lengtebed.
Andere wensen liepen uiteen.
M. wil altijd een kleinere caravan.
Belangrijkste reden voor haar is het rijden met een caravan.
Het manoeuvreert lastig met een grote caravan.
Apart is wel dat M. nog nooit met een caravan heeft gereden.
En ook niet gaat doen.
Maar ze fokt zich toch op.
Ik niet.
Ik kan goed vooruit rijden met een caravan.
Achteruit is anders.
Dat lukt aan het eind van een vakantie ook goed.
Ik vind een halve meter meer caravan geen bezwaar.
M. wil de caravan ook niet meer op de plek duwen.
Er moet dus een mover onder.
Gisteren gingen we weer eens naar Emmen.
Daar zagen we de caravan staan die aan al onze wensen
voldeed.
Na keihard onderhandelen hebben we hem gekocht.
Over een paar weken kunnen we hem ophalen.
Dan nog een Autobahnvignet en we zijn er klaar voor!
 |
 |
 |
 |
