Jan Geerts

Ik ben nooit verloofd geweest.

Eigenlijk zou dat wel moeten, want alle andere activiteiten op het gebied van relaties heb ik wel gehad. Nou ja, scheiden niet. Maar dan heb je geen relatie meer.

De normale stappen zijn verkering, verloofd en getrouwd zijn.

Dat begint dus met verkering. Het is handig om vaker te verkeren. Dan weet je wat de verschillen zijn. Kun je ook beter een keuze maken. Het is verstandig om je hersens te gebruiken bij de definitieve keuze. Niet iedereen doet dat.

Wij wel. Wij hebben na geruime tijd verkering besloten om samen verder te willen. Daarvoor moesten we wel trouwen. Anders kregen we geen woning. Zo ging dat vroeger. Dus na onze verkeringstijd zijn we getrouwd. Omdat we beiden onze opleiding nog niet hadden afgesloten, moest het zo goedkoop mogelijk. Op dinsdag, want dan was het gratis. Met de auto van de buurjongen, een 2CV. Kostte 10 gulden. Om het wat meer inhoud te geven, trouwden we ook in de kerk. De Remonstrantse Kerk. Daar konden we ook onze twijfels over het geloof kwijt. En we konden zelf zeggen wat we van onze relatie verwachtten. Voor zover we dat dan wisten. Geen receptie, wie wou feliciteren kon bij M.’s ouders langskomen. We hadden ook broodjes en soep. Na het terugbrengen van de eend op de brommer naar ons huis.

Zo is het gegaan. Het huwelijk houdt nog steeds stand. Maar we hebben een stap overgeslagen.

We zijn nooit verloofd geweest.

Dat mis ik. Heb voorgesteld aan M. om alsnog te verloven. Zij miste het niet.

Heb gedreigd me met een ander te verloven. Liefst op tweede kerstdag. Samen met nieuwe verloofde op vakantie tot nieuwjaarsdag. Dan uitmaken. Als je dat van tevoren aangeeft, moet er toch iemand te vinden zijn die dat met mij wil. Boer zoekt vrouw heeft ook altijd veel aanmeldingen.

Ik mis dus het verloven. Heb er wat op gevonden.

Eerste kerstdag heb ik vlak voor het toetje M. ten verloving gevraagd. Ik ben op de knieën gegaan. Eigenlijk op een knie. De ander deed nog teveel zeer van het schaatsen. Ze wou wel. Heb haar toen als verrassing een verlovingsring gegeven. Zelf uitgezocht. Had ze niet verwacht! Ik had er ook een voor mezelf.

M. vond het leuk. We zijn nu dus verloofd. Alle stappen hebben we gehad! Ik ben tevreden.

Bon van de ringen natuurlijk bewaard. Vrijdag gaan we ze ruilen.

Al voor sinterklaas had ik mijn schaatsen laten slijpen. Deze week de toerberichten van de KNSB goed in de gaten gehouden. Vandaag stond de Belter Wiedentocht gepland. Dus it sil heve.

Kleding bijeengezocht, op naar Belt-Schutsloot. Zoals altijd was het daar ook nu weer goed georganiseerd. Veel vrijwilligers als verkeersregelaar, dus goed de auto kunnen parkeren, op naar het ijs.

Kaart gekocht bij het restaurant. Schaatsen onder gebonden. Ik had dit jaar nog niet geschaatst. Beter wel even kunnen doen.

Tocht liep goed. Was niet druk, je kon goed schaatsen. Veel Friezen op het ijs. Zulk mooi ijs hebben ze niet in het heiteland. Wel veel tegenwind op de meren. Hard werken, je krijgt het dan echt niet koud. Wind mee gaat vanzelf.

Op de meren goed ijs, in de Wieden veel scheuren. Onderweg genoeg choco gedronken en worst gegeten. Dertig kilometer gereden. Pas 100 meter voor eindpunt gevallen. Zachtjes, als in slow motion.

Heb weer een medaille. En blaren. En heel veel spierpijn. Maar heb ook een heel mooie dag gehad.

Morgen voor tv kijken naar het Nederlands Kampioenschap schaatsen. Wordt op dezelfde plek gereden.

Al een tijdje sta ik op schoolpagina.nl. Af en toe leidt dat tot hernieuwen van de contacten. Met enkele oud-leerlingen is mailcontact ontstaan. Het is leuk om te lezen hoe ze over je denken (of dachten). Oud-klasgenoten zijn vaak oud geworden. Dat vind ik altijd wel meevallen van mezelf. Vandaag ben ik echter keihard met de neus op de feiten gedrukt.

Ik krijg via de schoolpagina.nl ook reclamemail. Ik denk dat ze aan doelgroepbenadering doen. Ik kreeg mail van Monuta.

Samen lachen, eten, drinken….en herinneringen ophalen. Tijdens de feestdagen denken we vaak aan de dierbaren die er niet meer zijn. Hoe wilt u herinnerd worden als u er niet meer bent? Met live muziek of uw favoriete CD? Met een uitgebreid buffet of koffie en cake? Wat u ook wilt, met Monuta kunt u gemakkelijk en online uw uitvaart regelen.

Dus maar eens even kijken welke mogelijkheden er zijn. Op de website staat een hoofdstuk met ideeën.

Wat is jouw uitvaartstijl? Je hebt bijvoorbeeld de

HUISKAMER: ook al ben je weg, nog steeds heb je een thuis. Van thuis opbaren tot een maaltijd voor de nabestaanden aan je eigen eettafel, alles is mogelijk.

VIP: jij was groots, dat mag iedereen weten. Champagne, sushi, een rij stijlvolle volgwagens.

GROEN: dichtbij de natuur, zo word je herdacht. Van biologisch brood tot veldboeketten.

HOLLANDS: molens, tulpen, Nederlandse muziek.

LUCHTIG: gezelligheid en plezier staan voorop. Een biljartje leggen bij de uitvaart? Een glas?

TRADITIONEEL: gewoon dus, met toespraken.

MULTIMEDIA: rouwcirculaire per sms, condoleanceboek online, films op een flatscreen, je uitvaart op YouTube.

ELEMENTEN: aarde, lucht, water en vuur. Afscheid op het strand, met vuurkorven.

HOBBY: of je nou gevoetbald hebt of danst. Een ceremonie in de voetbalkantine of een grafsteen in de vorm van een gitaar.

Welk uitvaarttype ben jij? Ben je gesloten of juist erg open van aard? Ben je onafhankelijk of gericht op mensen om je heen? Je kunt een aantal filmpjes bekijken en een testje doen.

AFSLUITEN: natuurlijk met Elton John, ingetogen afscheid. Of MEMOREREN: traditioneel. ONDERSCHEIDEN: je deed het op je eigen manier, Frank Sinatra, I did it MY WAY. RESPECTEREN: stijlvol, met THE ROSE van Bette Midler. VERBINDEN: een afscheid voor en door nabestaanden, Marco B. VIEREN:uitbundig, met Amy McDonald, this is the life.

Als je de test doet, moet je kiezen uit 12 stellingen en zo wordt bepaald welk uitvaarttype je bent.

Er zijn trends in het begraven. Je kunt nl. begraven worden, of gecremeerd, een zeemansgraf krijgen of je lichaam ter beschikking aan de wetenschap stellen.

Je hebt enkele natuurbegraafplaatsen, je wordt natuurvriendelijk begraven, geen steen en zo. Is ook goedkoper.

Hydrolyse is de trend in de USA. Onder invloed van chemische middelen en water wordt je lichaam tot 3 % van het oorspronkelijke gewicht teruggebracht. Dat kun je dan in een urn bewaren. Of in de groene bak doen.

Je kunt je ook bovengronds laten begraven. Vooral voor mensen met claustrofobie een uitkomst!

Daarnaast is vriesdrogen in Zweden uitgevonden. Uiteindelijk breekt het lichaam in stukjes en blijft er maar 25 kilo over. Volgens de Zweden is dit natuurvriendelijk.

Er is dus meer mogelijk dan ik dacht.

Er zijn groene uitvaartkisten. Den en beuk komen uit onze eigen staatsbossen. Bekleding is van ongebleekt katoen en het kussentje is gevuld met maïsvlokken. Staatsbosbeheer krijgt 50 euro extra van iedere kist!

Het is het einde van het jaar. Toch tijd voor contemplatie. Kerst. Oudjaar. Wat weemoedig.En dan zo’n mail. Commercie op de emotie. Alles is mogelijk. Als je betaalt. Ik word daar opstandig van. Ga er niet over nadenken. En ga voor straf heel lang doorleven. Ook allen die ik liefheb, gaan gewoon door met leven. We zullen ze pakken!

Tijd voor toertochten, uggs, bontmutsen, houtkachel, opvliegende winterganzen en foto’s.

Onze vogels worden goed verzorgd. Door M. Pinda’s, vetbollen, vogelzaad, van alles hangt in ruime hoeveelheden in de tuin. We kunnen vanuit huis goed zien dat er gretig gebruik gemaakt wordt van de voederplaats. Het is moeilijk om alle vogels te benoemen. Mussen, pimpelmees en koolmees lukt nog wel. Merel ook. Ik denk ook de geelgors. Andere soorten onderscheid ik niet. Natuurlijk wel de Vlaamse gaai. Daar hebben we er twee van. Die roppen echt het voer uit de netjes. Eronder lopen vaak kippen, die de gevallen zaadjes oppikken. Dat doen ze samen met de mussen.

Kraaien (roeken?) zitten ook rondom het huis, zelden bij de voederplaats. Gisteren trof ik er een in delen aan. Vleugels, poten en kop. De rest was keurig afgekloven. Ik denk door de buizerds.

Bij terugkomst gisteren zagen we langs het pad een grote roofvogel zitten. Pas op het laatste moment vloog hij weg, echter slechts 10 meter verder. Auto neergezet, gauw foto’s proberen te maken. Hij wou niet echt wegvliegen. Wat bleek? In de kippenren liep nog een roofvogel. Gauw via het kippenhok naar binnen, toen vloog het beest echter weg. Zie foto’s. Alle kippen waren binnen. Zou ik ook doen met zo’n roofdier voor de deur. Ik mis nog geen kippen. Zag vandaag echter de roofvogels weer. Ik denk ruigpootbuizerds.Duidelijke bevedering aan de poten.

’s Avonds laat ik de honden uit. Nou ja, meestal hond. Sproet vindt het ’s avonds wel goed en blijft in haar mand. Nilsson wil altijd uit. Gisteravond liepen we in het weiland. Ineens een geweldig aanzwellend lawaai. Vele honderden ganzen vlogen van het weiland op. Luid gakkend vlogen ze over ons heen. Indrukwekkend. Op de terugweg gebeurde hetzelfde. Bijna angstaanjagend, de hoeveelheid ganzen en het lawaai.

De kalkoen hebben we gewoon besteld. Bij de coop. Voor 1e kerstdag.

Zo houden we de voedselketen in stand.

Kerstgedoe

Kerst is een mooie periode van het jaar. Met eigen, vaste regels.

In 1972 kochten wij onze eerste kerstboom in Rijswijk. We waren dat jaar getrouwd en we hadden geen kerstspullen. Van enkelen kregen we wat kerstversieringen, maar we hebben ook zelf wat gekocht. De verlichting. Vroeger had je echte kaarsjes in de boom, maar dat was altijd een linke zaak. Er moest voortdurend iemand naar de boom kijken als de kaarsjes brandden en naast de boom stond een emmer water en een spons. Wij kochten lampjes. Ze leken op kaarsjes en het was best lastig om ze in de boom te hangen, want de lampjes moesten natuurlijk rechtop staan, dan leek het net echt. Na Nieuwjaar gooiden we de boom, althans de takken, want de naalden waren er inmiddels al afgevallen, over het balkon en jongelui sleepten er dan mee en maakten mooie brandstapels.

Het uitzoeken van een boom was niet eenvoudig. Bij ons tenminste niet. De boom moest goed passen in de kamer, d.w.z. de piek moest het plafond net niet raken. Bij het kiezen van de juiste boom was mijn taak vanaf de eerste boom in 1972 het ophouden van de verschillende kandidaten. Meestal hield ik alle sparren wel een keer vast. Uiteindelijk werd er dan een keuze gemaakt, Door M. Volgens haar in goed overleg. Ik zorgde voor transport.

Dat is in de loop van de jaren niet echt anders geworden. We hebben verschillende bomen gehad. Jarenlang hadden we bomen met een kluit. Die boom werd dan na de kerst in de tuin gezet, als het niet gevroren had. Soms overleefde een boom de zomer, vaker legde de boom alsnog de naalden neer. We kregen er wel een aparte tuin van.

Toen kwam in de handel een boom waarvan de naalden niet afvielen. Die waren een stuk duurder. En vaak kleiner. Te klein voor ons huis. Toch hebben we ook zulke bomen gehad. En de naalden vielen niet uit. Nou ja, minder.

Pas enkele jaren geleden heb ik gemerkt, nadat er meer informatie over was gegeven, dat ik allergisch ben voor naalden. Van kerstbomen. Ik kreeg steeds rode puntjes op mijn handen als ik de boom binnen had gezet. En de lampjes erin had gehangen Dat zijn trouwens mijn enige taken bij de kerstboom in huis. Sinds mijn rode pukkeltjes erkend zijn, begrijp ik mijn lichte aversie tegen de kerstboom. Het zijn de naalden die het hem doen.

M. versiert de boom. Ze heeft daarvoor thema’s. Ik mag niet helpen. Ook geen tips geven. Of aanwijzingen. Nou ziet de boom er idd mooi uit als zij hem versierd heeft. Ik zou het wel heel veel sneller kunnen. Maar dat telt niet.

Een heel mooi moment vind ik na Nieuwjaar het opruimen van de kerstspullen. Dat mag ik wel doen. Alle kerstballen die niet door kat of hond uit de boom zijn geropt, berg ik netjes op. Ik zorg dat de boom naar buiten gaat en ik zaag hem in stukken. Heerlijk dat dan de kamer weer ruim is. En schoon. En dat er weer veel licht is.

Zover zijn we nog lang niet. Eerst werken we onze vaste regels nog af. Hoewel.

Dit jaar is de 39e keer dat we een kerstboom uitzoeken. We doen dat altijd de week na sinterklaas. Handschoenen mee, op naar de kerstbomenverkoper.

Er is een mirakel geschied. De eerste boom die ik ophield, is goedgekeurd. We hebben geen verdere bomen bekeken. Dit wordt een vreemde kerst. Ik ben bang dat er nog wat tegenover zal moeten staan. Ik vrees de kerstmarkt.

Er zijn enkele kritisch succesfactoren voor het slagen van het sinterklaasfeest.

Anders gezegd: het kan gemakkelijk misgaan en ook eenvoudig goed.

Voor jonge kinderen is een uiterst spannende gebeurtenis. Voor oudere kinderen is het anders spannen. Surprises, reacties op je gedicht, op wat jij gemaakt hebt. Voor ouders is het meestal een mooie tijd. Velen kijken met heel veel plezier naar de sinterklaasbloopers.

Mijn binnenkomst op een rijtuig was indrukwekkend. Het was een hele toer om op de bok van de kar te komen, maar met hulp van pieten en ouders lukte dat goed. Tussen heel veel kinderen en ouders van de bok afstappen viel niet mee. Meer geluk dan wijsheid, zullen we maar zeggen. Net niet in de bloopers beland.

Het is erg leuk voor sint om bij jonge kinderen te zijn. Soms zijn ze eerst wat afwachtend, maar al snel vrij. Heel veel tekeningen. Veel groepen die het bezoek goed hadden voorbereid. Mooi ingerichte lokalen.

De pieten waren in vorm. Konden het goede evenwicht vinden tussen rust en gekkigheid. Hielden goed in de gaten wat meegenomen moest worden. Deden het heel goed met de kinderen. Kregen ook veel tekeningen van de kinderen.

De oudere kinderen hadden mooie surprises gemaakt. Vaak reageerden de kinderen leuk en spontaan op het bezoek. Bezoekjes waren erg kort in de bovenbouw. Iedereen moest op de groepsfoto. Leuk voor later, vraagt echter wel veel tijd. Ook hierin zag je veel verschillen. Veel groepen gingen vlot zitten.

Opvallend dat de jonge kinderen graag naast de sint stonden en dat oudere kinderen vroegen of ze op schoot mochten. Gezien de commotie binnen de geloofsgemeenschap leek dat laatste niet zo’n goed idee.

Mooi feest. Goed georganiseerd. Goede begeleiding de hele dag. Fijne kinderen. Aardige ouders. Betrokken leerkrachten. Veel deeltijders waren aanwezig terwijl het hun werkdag niet was. Goede visagiste. Volgende keer willen de pieten en de sint wel graag wat afschminkspullen. Staat op het verlanglijstje voor volgend jaar.

Mooie dag!

Sinterklaasinkopen doen. Dat behoort niet tot mijn kerncompetenties. Ik vind het niet leuk. Ik heb eigenlijk ook nooit goede ideeën. En wat op de verlanglijstjes staat, geeft mij vaak te weinig houvast (“een lekker luchtje”, “een mooie sjaal”). Vroeger had je duidelijke verlanglijstjes: handschoenen, wintermuts, kleurboek, kleurpotloden, vierkleurenbalpen. Daar kon je wat mee.

Vele jaren hebben we het sinterklaasfeest in de kring van het gezin gevierd. Gedichten en cadeautjes. Door te frequente partnerwisselingen van onze kinderen hebben we vorig jaar met z’n tweeën sint gevierd. Dit jaar doen we dat weer zo, want onze oudste dochter verhuist deze week en heeft dus geen tijd (en geld) voor sinterklaascadeaus.

Vorig jaar had ik een voor mijn doen briljant idee. Ik had voor M. een ketting gekocht met trollbeads. Daar kon ik dan voor iedere verjaardag of ander feest eentje bij kopen. Mijn inkoopproblemen in een keer voor jaren van de baan. Ik hoefde niet meer te piekeren over een leuk cadeau!

Mijn cadeau viel zeer goed. M. vond dat ik het heel goed had gedaan. Een paar kleine dingen slechts.

De ketting was te groot en moest dus geruild worden. De trollbeads werden geruild voor net iets mooiere en die nog beter bij elkaar pasten. In de maanden daarna heeft M. veel nieuwe trollbeads gekocht. Voor haar verjaardag heb ik haar verrast met een heel mooie trollbead. Deze paste heel goed bij de andere trollen. Echter ook deze werd geruild voor een die nog beter paste. Ik ken nu mijn positie weer. Met een trollbead kan ik beter gelijk de aankoopbon geven, zeg maar.

Inmiddels heeft M. ook een halsketting met trollbeads. In Nieuw Zeeland waren een vergelijkbare soort en daar heeft ze ook wat van gekocht. Volgens mij hangt ze nu vol.

Ik koop geen trollbeads meer. Het idee was een succes. Echt iets voor de lange termijn.

Tja.

Ik ben terug bij af. Ik heb geen ideeën meer.

Ik ga rustig wachten op een ingeving. Anders vraag ik alleen een aankoopbon. Meer heb ik niet nodig.