Jan Geerts

En dan vliegt weer zomaar een dag voorbij. Na klein onderzoek attenties voor de kinderen besteld. Tussen alle gesprekken door heb ik vandaag mijn agenda voor 2010 gevuld. Ik was op 22 januari klaar. Alsof er daarna dus niets meer is.

Het doet denken aan een deel van onderstaand gedicht van WW.

Met de allerliefste in een trein
kan aangenaam en leerzaam zijn.
De prachtig vormgegeven stoel
geeft allebei een blij gevoel.

Voor ‘t verre reisdoel kant en klaar
zit ik dus tegenover haar.
De trein maakt zijn vertrouwd geluid
en zij rijdt vóór-, ik achteruit.

We zien dezelfde dingen wel,
maar ik heel traag en zij heel snel.
Zij kijkt tegen de toekomst aan,
ik zie wat is voorbijgegaan.

Van nieuw begin naar nieuw begin
rijdt zij de wijde toekomst in,
en ik rij het verleden uit.
En beiden aan dezelfde ruit.

Ik heb van F. een (deel van een) lied van A. en De M. doorgestuurd gekregen dat haar deed denken aan mijn plan om op Schiermonnikoog afstand te nemen. Hartelijk dank!

Daar sta je dan
’s Avonds twintig over elf
Op een strand
Sigaretten weg te werken
Even de ruimte,
Dat was alles wat je wou
Even alleen
Want je had zoveel te verwerken
En kijk eens aan
Daar staat de grote denker
Aan het werk
Op de grens van land en zee
De achtste dag
Dus vier dagen te gaan nog
Terwijl het leed wel was geleden op dag twee

Naar huis!!!!

Vanmorgen heb ik lekker gewandeld met de honden bij De Hoge Stoep. Ik was laat en daardoor kwam ik meer mensen tegen dan normaal. Ik merk dat ik tijdens de wandeling veel met het naderend afscheid bezig ben. Ik heb nu het gevoel dat je kunt hebben als je van een berg naar beneden gaat: je wilt eigenlijk niet zo snel, maar je kunt niet meer stoppen. Het gevoel dat je in je rug geduwd wordt en dat je gaat naar een plek waar je niet wilt zijn.

Vanmiddag lekker geklungeld in huis. Samen met Mieke gekeken wat aardig zou zijn om aan de kinderen op school te geven. M. had ook al een aantal suggesties. Moet deze week wel beslissen.

Even gekeken bij de you tube filmpjes welke ik zou willen delen. Dat zijn er nog heel veel!

De eerste is van Roy Orbison, al meer dan 20 jaar geleden overleden. In deze opname zingt hij samen met een ongekende groep vrienden: Bruce Springsteen, T Bone Burnett (gaat de volgende cd van Steve Earle produceren), Tom Waits, Bonnie Raitt, Elvis Costello, K.D.Lang, Jackson Browne, J.D.Souther en Jennifer Warnes. Hij laat zien dat hij de beste popstem ooit had. De film heet Black and White.

http://www.youtube.com/watch?v=kGFM1pY2dcw

De tweede is van Steve Earle en Emmylou Harris. Op de achtergrond speelt Little Steve Van Zandt (van Bruce Springsteen) mee.

http://www.youtube.com/watch?v=Rr2IY8q687I

Vandaag waren de finales van de mini-Olympische spelen in Coevorden. Dinsdagmorgen jl. waren de voorrondes en onze groep 8a mocht in de finale spelen. Allerlei verschillende ijssportactiviteiten waren georganiseerd en in groepen van 5 kinderen moest steeds tegen een andere school worden gespeeld. M. had ’s morgens een klein geschiedenislesje gegeven aan de kinderen, want er moest uitgelegd worden wie o.a. Jan Bols was. Ook legde M. uit dat wij natuurlijk willen winnen, maar dat sportiviteit minstens zo belangrijk is.

En de activiteit is nu al geschiedenis, want we wonnen! Zelfs het Jeugdjournaal kwam en meldde in de avonduitzending dat de Burg. Wessels Boerschool uit Dalen had gewonnen. Pas na 4 uur kwamen de kinderen terug met de bus en uitgelaten lieten ze hun medailles en de grote beker zien.

M. gaf aan dat ze ontzettend trots was op de kinderen en dat ze zich voorbeeldig hadden gedragen, zowel naar elkaar als naar de tegenstanders. Complimenten ook aan de organisatie van de spelen in Coevorden: hartelijk dank voor jullie werk!

En dan ben ik zo apetrots op een kanjer van een juf die met zulke kanjers van kinderen zoveel bereikt. TOP!!! Wat fijn om hier bij te horen.

Het lijkt wel of ik in december met die donkere dagen ’s morgens steeds moeilijker wakker word. Als de wekker om kwart over zes gaat, duurt het even voordat ik weet wat er gebeurt en waar ik ben. Mijn armen en benen lijken wel twee keer zo zwaar en het licht in de badkamer is veel te fel voor mijn slaperige ogen. Ik doe iedere ochtend mijn activiteiten van douchen tot naar school gaan op routine. Na de eerste kop koffie een half uur buiten lopen met de honden, daarna ontbijt klaarmaken en in mijn luie stoel eten en de kranten lezen. Soms wordt het ritme gebroken door een ziekmelding en dat kan dan leiden tot enkele telefoontjes voor een invaller. Meestal willen onze “vaste” invallers wel helpen. Tegen acht uur ga ik, liefst op de fiets, naar school en voel mij dan echt goed wakker.

Vandaag veel achterstallig werk kunnen doen, lekker opgeschoten. Vanavond vergadering gehad van het Rudie Zwols Fonds. Dat was plezierig, een goed stel mensen met het hart op de goede plek. Morgen staat CP-M in de Margriet! Uit 300 goede doelen is ons fonds met 9 andere doelen gekozen in Margriets Betere Wereld. Kopen dus deze week, dat blad!

Ik heb al een voorbereiding getroffen op de periode na mijn vertrek. Op 22 januari afscheid, op maandag 25 januari gaan Mieke en ik met de honden eerst samen een week samen naar Schiermonnikoog en na die week gaat Mieke naar huis en blijf ik nog een week daar. Daarna moet ik in evenwicht zijn.

Naar Vasalis:

Zoveel soorten van verdriet,
ik noem ze niet.
Maar één, het afstand doen en scheiden.
En niet het snijden doet zo’n pijn,
maar het afgesneden zijn.

Aardig- 1. Prettig; lief, welwillend 2. Grappig, geestig 3. Tamelijk groot.

Aardig. Er gaat niets boven een gemeend compliment. Zowel krijgen als geven. Als het druk is in de decembermaand, wordt aardig zijn soms vergeten. Kleine moeite toch om even aardig te doen?

Dank zij de grote inzet van R. redden we het op school zonder N. Hij is nog steeds ziek, al zei zijn vrouw dat hij wel eens kleinzerig kan zijn. Vandaag hebben de BMs de keukens schoongemaakt en dat was heel erg nodig. Het ziet er weer blinkend uit. Ze stellen gelijk voor om de komende tijd nog veel meer schoon te maken en vooral op te ruimen. Dat wordt dus nog wat deze maand.

De kerstboom op het plein heeft verlichting! Dank zij de goede hulp van H., zijn origineel Zwitserse zakmes en zijn durf om hoog te staan op de trap zijn de lampjes in de boom gekomen. En ze branden bijna allemaal. H. zal vanmiddag wat nieuwe lampen kopen om kapotte te vervangen.

De JGZ houdt om de week spreekuur op school op de woensdag. Mooi dat ze zo bij de school horen en dat je gemakkelijk met ze kunt contacten. N. wenste ons vanmorgen een fijne vakantie en tot januari. “Of ben je dan al weg?”, vroeg ze. Ik ben er dan nog en ik heb uitgelegd hoe het zit met de reden van mijn afscheid.

Ik maak gebruik van de mogelijkheden die vervroegd uittreden mij mogelijk maken. Ik zie er niet naar uit om te stoppen. Dat lijkt me zelfs heel erg vervelend. Daar zie ik tegen op. Maar ik denk dat ik nu nog goed functioneer en dan is het goed afscheid nemen. Ik zou niet willen niet functioneren.

Vanmiddag bij Pet in Hoogeveen de aardigheidjes voor de collega’s voor kerst gehaald. Iets met spelletjes. Of een spel. Er gaat weinig boven een leuk spel. Dacht ik.

In deze maand komt de evangelist in mij weer boven: deze muziek wil ik graag delen! Teksten zijn soms belangrijk, maar lang niet altijd. Hier twee voorbeelden: Een aboriginal, blind, speelt linkshandig op een rechtshandige gitaar:

http://www.youtube.com/watch?v=x8-YMpYbRqY

Een Zuid-Afrikaans dichter, mooier kun je niet worden toegezongen:

http://www.youtube.com/watch?v=Mje0oSG3Cr0

Hoe dapper fiets je door de regen? Vanmorgen vond ik het niet hard genoeg regenen, dus op de fiets. Terwijl ik naar de schuur liep om de honden weg te brengen, voelde ik net teveel druppels om mijn plan door te laten gaan. Ik had onlangs al vol goede moed een regenbui getrotseerd, maar ik liep wel de halve ochtend in een natte broek. Reden voldoende om met de auto te gaan en gelukkig regende het hard genoeg om daar geen schuldgevoel aan over te houden. Voor de zekerheid heb ik vanmiddag ook maar de auto gepakt. Het weer slaat immers zomaar om.

Het valt me al enige weken op dat veel kinderen mij groeten bij mijn naam: Hoi meester Geerts! Het is opvallend dat dit nu gebeurt. Of bedenk ik iets wat er niet is?

Op youtube is heel veel moois te vinden. De filmpjes van Derren Brown, gebasserd op NLP, verbazen. Onderstaande link leidt je naar zo’n filmpje. Er bestaan heel veel filmpjes van hem.

http://www.youtube.com/watch?v=zryGzTbU49I

Hele filmpje uitkijken!

Een avondmens begint de maandagochtend graag uiterst rustig. Vandaag bleek N. nog ziek en R. iets later te komen. Dus direct koffie en thee zetten, afwasmachine uitruimen, troep van de tafels in de kombuis vegen. Dat laatste was opmerkelijk. Ik weet zeker dat ik vrijdagmiddag alle tafels had afgenomen, maar nu lag er al weer troep. Om kwart voor negen werden de kerstbomen gebracht (hoe maken we de grote boom vast, Jan?). Tot kwart over 10 bezig geweest met het rondbrengen van bomen. Dank aan W. en D. die geholpen hebben. Morgen maar verzinnen hoe we verlichting in de boom buiten krijgen.

Nog niet alle collega’s zijn in staat om een telefoongesprek door te verbinden. Een daarvan is R. die het overzetten van een gesprek letterlijk neemt: hij brengt mij de telefoon. En neemt de volgende binnenkomende gesprekken niet op, want dan is hij de telefoon kwijt. R. heeft wel alle andere taken van N. op zich genomen. Mooi!

Mijn afspraak vanmiddag met een te coachen directeur ging niet door, omdat hij ziek werd. Gaf vanmiddag meer tijd.

Ik heb in het weekend voor de eerste keer serieus gekeken naar een presentje voor de kinderen bij mijn afscheid. Dat valt nog niet mee. Ik twijfel of het verschillend moet zijn voor onder- en bovenbouw of dat het voor alle kinderen hetzelfde aardigheidje moet zijn. Ik ben ook niet echt op de hoogte met huidige trends. Waar houden de kinderen eigenlijk van en wat vinden ze vet, cool enzovoorts. Tips zijn welkom.

Loop steeds met een vaag idee over muziek bij mijn afscheidspraatje. Een gitarist heb ik al. Ik zoek nog een accordeonist of een mondharmonicaspeler. Ik kan me er niet toe zetten om met de tekst te beginnen. Het is nog te ver en ik duw de gedachte eraan misschien ook wel weg: als je eraan gaat schrijven, wordt het vertrek nog manifester.

Buiten wonen op zo’n mooie plek als waar wij wonen, geeft een enkele keer spanning. Nu het zo vroeg donkert, zie je weinig en rondom ons huis is het pikdonker. Nu gebeurt er nooit wat en voor onraad hebben wij onze honden. De honden nemen hun taak”Blaffen bij onraad” uiterst serieus op. Ze merken veel onraad. Een collectant, een vreemde kat, een vogel, onze eigen katten die te hard lopen: overal slaan ze voor aan. Dat is ’s nachts niet fijn. ’s Avonds ook niet trouwens. Als ik ’s avonds in mijn stoel zit te lezen/tvkijken/enz. merk ik altijd als eerste op als er een auto ons pad oprijdt, nog voor dat de honden aanslaan. Het licht van de koplampen schijnt dan door de huiskamer. Omdat ’s avonds zelden iemand bij ons komt, valt het erg op als er drie auto’s achter elkaar ons pad oprijden.

Dat gebeurde zaterdagavond 5 december om half acht. Dat was toch wel heftig schrikken. Overval? Ik probeerde mijn onrust snel weg te denken: “onze kinderen”, “buren”, en toen stond de eerste auto al naast het huis. Er stond “Bloemen” op. Dus gewoon bloemen bezorgen! Gelukkig, weg onrust. Dat het heel raar is om op zaterdagavond 5 december, pakjesavond, bloemen bezorgd te krijgen, kwam niet in me op. Toen ik naar buiten liep, kwamen GA, HS en BL direct op mij af. Jullie hebben de verloting gewonnen! Ook miss Dalen en een fotograaf waren erbij. Wij bleken de wekelijkse trekking van de OVD te hebben gewonnen! Maar liefst 200 euro aan waardebonnen. Top! Fantastisch dat de drie ondernemers na hun lange werkdag eerst nog deze uitreiking deden voor ze naar huis konden gaan. Ook miss Dalen zal zich een leukere activiteit hebben kunnen voorstellen dan bloemen uitreiken op deze avond. Hartelijk dank aan onze Dalenaren die dit voor ons hebben gedaan en die met vele anderen ons Dalen zo fijn maken om te wonen.

Heel mooi om zo’n prijs te winnen, maar het voelt ook ongemakkelijk. Op zondagavond kijken wij naar de miljoenenjacht. Wij doen al lang mee, al was het alleen maar omdat je niet de enige sneue persoon in je straat wilt zijn als er een keer een grote prijs valt. Het aardige van het programma is dat je zelf kunt meespelen. Wij kiezen altijd een eigen koffer en hopen natuurlijk dat de 5 miljoen daar inzit. Als op het eind dezelfde prijs ergens in het land wordt uitgekeerd, hopen wij toch altijd dat het op een plek is bij mensen die het geld goed kunnen gebruiken. Op zondagavond houden wij wel altijd extra de straat in de gaten of Winston niet toevallig bij ons moet zijn. Aan de andere kant: wij gunnen het mensen die het minder hebben dan wij, en dat zijn er heel veel, het geld nog meer dan onszelf.

Dat maakt het gevoel van de prijs winnen van de OVD ook wat dubbel. Mooi, maar het had beter terecht kunnen komen. Om ons geweten te sussen, zullen we deze maand extra geven aan goede doelen.

Onze sinterklaasavond was gezellig met z’n tweeën. En de beesten. De honden kregen het eerst hun botten en piepspeeltjes en daarna kreeg Olle, de jongste kat, haar speeltjes. Mieke had mij goed bedacht en ik scoorde dit jaar helemaal goed: Trollbeads!