Jan Geerts

Rustige dag. Wandelen in het bos. Verplichte activiteit in de vakantie, maar ook altijd plezierig. Bezig geweest met gedachten en mijmeringen over afscheidstoespraak. Lastig. Heb nog niet de juiste inspiratie. Ik laat dat ook vaak op het laatste moment aankomen.

Denk ook terug aan mijn onderwijsgeschiedenis.

In mei 1973 ben ik direct na het eindexamen begonnen op de school aan de Steenwijklaan. Ik was al benoemd op de daltonschool Helen Parkhurst, maar kon op deze school starten, zodat ik de zomervakantie doorbetaald kreeg. M. en ik waren al getrouwd het jaar ervoor. Ik heb ongeveer zes weken op deze school gewerkt, deed de zesde klas.

http://www.obsdewissel-denhaag.nl/

Na de zomer van 1973 begon ik als adjunct op de Helen Parkhurstschool. Ik heb daar steeds de zesde klas gedaan, 6b, tot 1976.

http://www.ods-helen-parkhurst.nl/

In 1976 werd ik benoemd als hoofd van de openbare lagere school in Genemuiden. Ik heb daar gewerkt tot 1983. In 1978 werd het nieuwe schoolgebouw in gebruik genomen. Ik kan geen website van deze school vinden, wel een verwijzing.

http://wwww.genemuiden-info.nl/index.php?pagina=nieuws&cmd=weekoverzicht&a=6149

In de zomer van 1983 werd ik benoemd tot hoofd van school Stedeke in Diepenheim. Tot januari 1992 heb ik daar gewerkt. In de zomer van 1992 zijn wij verhuisd van Diepenheim naar Dalen. Ik heb van januari tot juli 1992 dagelijks gereisd van Diepenheim naar Dalen.

http://www.stedeke.nl/

Vanmorgen gebeld met G.W of zijn winkeltje wel open was. “Voor jou altijd, ik maak de zaak open!”, zei hij. Net als de boekhandel een lievelingswinkel. Liefst ben ik dan alleen in zijn winkel, zodat ik op mijn gemak alles kan bekijken. Ik mis dan echter wel zijn verhalen.

Hij is wat aan het tobben met zijn gezondheid, dus zijn camping staat nu te koop. Zijn winkeltje met stenen blijft hij natuurlijk houden!

Ik ben geslaagd in zijn winkel; daar zorgt G. ook wel voor. Ontzettend aardige man met veel verstand van deze materie. Hieronder enkele verwijzingen met mooie voorbeelden.

http://www.kristallkeller.ch

http://www.youtube.com/watch?v=wBkXojVKzME

Ingesneeuwd is teveel gezegd, maar er ligt wel een ruime hoeveelheid. Door opstuiving lagen er op de oprijlaan sneeuwhopen, die ik vanochtend heb verwijderd. M. is vandaag thuis blijven werken. Verstandig, want het blijft een glibberboel.

Vanmiddag in het bos gewandeld met de hondjes. Sproet loopt haar eigen route en komt mij geregeld voorbij. Zij redt zich goed alleen. Nilsson komt vaker even langs en duwt dan zijn snuit in mijn hand. Gistermorgen was hij mij kwijt. Hij heeft dan een simpele wijze van alarmering: hij blijft staan en blaft heel hard. Ik kom dan naar hem toe. Heel effectief, vanuit hem gezien.

Vanmiddag bezig geweest met het maken van het filmpje van de foto’s op school. Al veel foto’s weggegooid, maar er moeten ook nog wel gemaakt worden van collega’s die er te weinig opstaan. Filmpje werd helaas nu al te groot, dus er is nog werk aan de winkel

Gevoelige handen zijn heel vervelend in de kerstperiode. De kerstversieringen aanbrengen is voor mij altijd een beproeving. Mijn taken beperken zich tot het plaatsen van de kerstboom en het aanbrengen van de lampjes in de boom en de buitenverlichting. De kerstboom moet rechtop in de standaard geplaatst worden en de takken prikken zodanig dat ik twee dagen met rode vlekken op mijn handen rondloop (je kunt geen handschoenen aandoen als je de lampjes erin hangt). Het is altijd erg koud als ik de buitenverlichting aanbreng. Eerst moeten de snoeren uit de knoop gehaald worden. Bij het opruimen vorig jaar wist ik precies hoe ik de lampjesslingers weer uit elkaar moest halen, maar nu ben ik dat natuurlijk helemaal kwijt. Handige spijkertjes voor het ophangen zijn ineens weg, de nietmachine doet het geregeld niet en af en toe niet ik door het draad, zodat ik met een tangetje dat kan herstellen om vroegtijdig vuurwerk te voorkomen. Als uiteindelijk de verlichting het doet en de kerstboom min of meer stabiel staat, iets scheef, maar als je op een bepaalde manier kijkt valt dat wel mee, kan ik mijn ijsvingers gaan warmen. De kerstgedachte maakt zich op die momenten niet echt meester van me.

Gisteravond in het dorp geweest bij de manifestatie Dalen in Dickens. Prachtig wat de OVD en Lions met hulp van vele vrijwilligers hebben georganiseerd. Buiten was het koud, maar zelfs in de kerk was het lekker behaaglijk. Mooi feest met prima doelen.

Op zondagmorgen ga ik altijd met de honden naar het bos. M. had liever niet dat ik met deze sneeuwbuien naar buiten ging, maar ik heb tenslotte niet voor niets een 4Wdrive. Rustig rijdend ging het goed. Sproet heeft altijd last van sneeuwkloeten onder de voetzolen, ze bijt ze er zelf af. Was erg rustig in het bos. En onderweg.

Vanmiddag lekker bij de kachel.

Hieronder twee filmpjes van en over Willem Wilmink. Herman Finkers en Joost Prinsen vertellen.

http://www.youtube.com/watch?v=E0W0W3fO7cY

http://www.youtube.com/watch?v=iiyLxa6MfVs

Deze ochtend wou niet op gang komen en was ineens voorbij. Om kwart over zes opgestaan. Dikke ogen. Douchen. Beneden bleek de poot van mijn bril eraf. Schroefje lag ernaast. 20 minuten later zat het schroefje op de goede plek en kon de bril op.

Gisteravond geen tijd genomen voor een blog. Vanochtend op school snel een stukje geschreven; niet noemen van S. opgeschreven (dank aan M. en M.), H. en I. 50 enz. Krentenweggen naar or- en mr-ouders gebracht. Aantal klussen gedaan. Foto’s gemaakt.

Collega’s hebben veel opgeruimd. Hard gewerkt om alle kerstspullen mee te geven. School uit de kerstsfeer halen. Kerstbomen opgeruimd onder leiding van N. Oud papier weg door R. Vanmiddag zag ik druk overleg. Over de taakbrief van 4 januari. Over lessen voor studenten. Over een nieuw computerprogramma. Het lesprogramma werd op het bord gezet. Kanjers. Het ontroert als je ziet hoe betrokken ze zijn en hoe hard ze werken.

Ineens is het dan middag. Vrij. Kerstvakantie, twee weken thuis. Kerst vieren. Tijdens de kerstviering op school veel bedenkelijke muziek gehoord. Tijd voor wat beters.

Steve Earle en Joan Baez: Christmas in Washington.

http://www.youtube.com/watch?v=xmb9DcterR0

The Nitty Gritty Dirt Band speelt al samen sinds de jaren zestig. Een sfeerbeeld met kerst.

http://www.youtube.com/watch?v=8b3hfepgZxg

Dezelfde band, maar in het midden staan de twee zonen van de mannen ernaast. Mooiste samenzang in tijden. Hoe trots kun je als vaders zijn die al 40 jaar samenspelen en dan twee kinderen hebben die zo meedoen.

http://www.youtube.com/watch?v=d3Nl7DWIpL4

Omdat af en toe tranen getoond mogen worden met kerst, deze van Steve Earle.

http://www.youtube.com/watch?v=p4WOys7sWvU

De laatste tranen komen bij Townes Van Zandt.

http://www.youtube.com/watch?v=xTGKzWDakK8

Kerstviering op school is bijzonder. Zeker als er sneeuw ligt. Gisteravond was de school prachtig verlicht en het plein was sfeervol versierd met vuurkorven en een kraampje. De klassen zagen er schitterend uit. De eerste keer met een lopend buffet was een succes: mooi gemaakt door ouders, ontspannen voor de kinderen door de vele keuzen en door het mogen lopen door de klas. Het idee van een haardvuur op het digitale bord heb ik 10 keer gezien. De kinderen en de leerkrachten hadden hun mooie kleren aan, echt feestelijk.

Op het plein kwamen al op tijd ouders gezellig een glaasje gluehwein of chocolademelk drinken.

Het is goed zo samen en als rond half acht begonnen wordt met opruimen, is het binnen drie kwartier allemaal weer weg: mooie samenwerking.

Daarna met het personeel en studenten naar ’t Oelnbret voor de gezamenlijke afsluiting. Spel Weerwolven gedaan, ijs gegeten, verhaaltje verteld, cadeautjes gegeven.

Vanmiddag interview gehad met E. Liep behoorlijk uit, het praat met haar heel gemakkelijk en fijn. Gevolg was wel een gejakker om naar huis te gaan, beesten eten te geven en weer naar school te gaan.

Mede daardoor was het verhaaltje van mij niet compleet. Ik baal dan toch van zaken die ik vergeet: S. geboren, H. 50 jaar, maar ongetwijfeld heb ik meer vergeten. Dat krijg je toch als je dit te snel doet en als je een opsomming maakt: het is zelden compleet.

De kerstcommissie verdient een zeer grote pluim: goed gedurfd om kerst anders te organiseren.

Net voor de kerstavond begon hebben M. en A. verteld over mijn opvolging. Ze hebben het uitstekend gedaan in de hele procedure en ik heb er oprecht vertrouwen in dat ze een goede keuze hebben gemaakt. Ik hoop dat ze in de kerstvakantie tot rust komen na deze hectische tijd.

Volgens mijn M. dienen de collega’s keus te hebben bij het cadeautje op de kerstavond. Dat zouden ze met de huidige presentjes te weinig hebben. Vanmiddag daarom naar mijn eigen snoepzaak: de boekwinkel. Het is ontzettend leuk uitzoeken voor een ander en dan lekker van je eigen smaak uitgaan. Heerlijk! Ik heb altijd graag gelezen, wel vaak me de tijd niet gegund. Nu gaat dat beter en kan ik soms een boek maar heel moeilijk wegleggen.

Toen ik van de basisschool af was, werd de wereld voor mij groter. In die wereld waren spelregels waarover ik moest leren. Daarover kreeg je les.

Dansles hoorde daar bij. Je moest de quickstep, engelse wals, tango enzo leren en je kreeg een aantal etiquettelessen. Ik was ongeveer 14 jaar. Iedere zaterdagavond met z’n zessen naar dansschool Joop Kuipers in Den Haag. Rennen over de dansvloer als je een meisje mocht vragen. Ik had duidelijke voorkeuren. Typisch dat ik al die bewegingen later volslagen vergeten ben. Alsof het gedeletet is.

Een aantal collega’s kan goed dansen, maar blijkt niet te weten wat een flash mob is. Ik weet wel wat een flash mob is. Voor wie dat niet weet, check de onderstaande filmpjes maar even. Ik verwacht voor 22 januari wel een flash mob te zien. De links zijn gedeeltelijk van dezelfde, met verschillende opnamen. En om met The Band te spreken: IT SHOULD BE PLAYED LOUD!

http://www.youtube.com/watch?v=lVJVRywgmYM

http://www.youtube.com/watch?v=V3dh0HcnBnw

http://www.youtube.com/watch?v=je1KOcBYGjM

Zolang een verhaal in je hoofd zit, is het nog niet echt. Als je het vertelt, heb je het verhaal gedeeld en wordt het al meer werkelijkheid. Pas als het op papier staat, is het echt. Net als trouwen: je spreekt het af, vertelt het iedereen, maakt voorbereidingen en dan is daar ineens die kaart. Daar staat op dat jij gaat trouwen. En dat gaat echt over jou.

Zo voelde vandaag het zien van de kaart voor de uitnodiging van mijn afscheidsreceptie. Mooie kaart. Nu staat het op papier. Dan is het echt. Het gaat over mij.

Tijd voor een lekkere wandeling met de honden in het donker. Kun je lekker je gedachten laten gaan. Ziet niemand.

Onze Engelse Setters lijken op Ierse setters. Zijn iets rustiger, al zou je dat van de jongste hond niet zeggen. Vol energie. Altijd in voor een geintje. Daar hoort het verhaal van Ko van Dijk bij.

“Woef” van Simon Carmiggelt (Kronkel), verteld door Ko van Dijk.