Je ontkomt er niet aan. Administratie. Moet af en toe gebeuren. De deadline van 1 april komt eraan: de belastingaangifte. Eerst maar alles opruimen van het afgelopen jaar. Mijn systeem is dat ik een la heb waar ik alles in doe. En dat moet dan wel een keer gesorteerd en geordend worden. Vandaag dus.

Je ziet in papieren en rekeningen toch een jaar voorbijgaan. Rekeningen voor reizen, tv en camera. Salarisstroken. Heb ik trouwens nooit zoveel van begrepen. Ik ga er vanuit dat het wel klopt wat ik krijg. Inderdaad, wat naïef. Luxe ook. Van de brieven van de belastingen begrijp ik ook lang niet altijd hoe het berekend is. Vorig jaar ben ik er eens achteraan gegaan omdat ik heel veel extra belasting moest betalen. Was een vooronderstelling van de belastingen. Foutje. Klopte niet. Maar ik moest wel de eerste termijn betalen en direct bezwaar maken. Als brave burger doe ik dat dan maar. Voelt wel kafka-achtig. Al met al toch een paar uur zoet geweest met dit werk.

Morgen komt de piano. Hoera! Zie hoe ik nu oefen. Zonder geluid.

Verlang naar de lente. De zon. Mag nu wel komen na deze echte winter.

Vasalis:

Ik had vergeten hoe het was

En dat de lente niet stil bloeien,

Zacht dromen is, maar hevig groeien,

Schoon en hartstochtelijk beginnen,

Opspringen uit een diep slaap,

Wegdansen zonder te beginnen