Het lijkt wel of ik in december met die donkere dagen ’s morgens steeds moeilijker wakker word. Als de wekker om kwart over zes gaat, duurt het even voordat ik weet wat er gebeurt en waar ik ben. Mijn armen en benen lijken wel twee keer zo zwaar en het licht in de badkamer is veel te fel voor mijn slaperige ogen. Ik doe iedere ochtend mijn activiteiten van douchen tot naar school gaan op routine. Na de eerste kop koffie een half uur buiten lopen met de honden, daarna ontbijt klaarmaken en in mijn luie stoel eten en de kranten lezen. Soms wordt het ritme gebroken door een ziekmelding en dat kan dan leiden tot enkele telefoontjes voor een invaller. Meestal willen onze “vaste” invallers wel helpen. Tegen acht uur ga ik, liefst op de fiets, naar school en voel mij dan echt goed wakker.

Vandaag veel achterstallig werk kunnen doen, lekker opgeschoten. Vanavond vergadering gehad van het Rudie Zwols Fonds. Dat was plezierig, een goed stel mensen met het hart op de goede plek. Morgen staat CP-M in de Margriet! Uit 300 goede doelen is ons fonds met 9 andere doelen gekozen in Margriets Betere Wereld. Kopen dus deze week, dat blad!

Ik heb al een voorbereiding getroffen op de periode na mijn vertrek. Op 22 januari afscheid, op maandag 25 januari gaan Mieke en ik met de honden eerst samen een week samen naar Schiermonnikoog en na die week gaat Mieke naar huis en blijf ik nog een week daar. Daarna moet ik in evenwicht zijn.

Naar Vasalis:

Zoveel soorten van verdriet,
ik noem ze niet.
Maar één, het afstand doen en scheiden.
En niet het snijden doet zo’n pijn,
maar het afgesneden zijn.