Net voor Pinksteren kwamen we in de juiste stemming om een
cabriodag te organiseren.
Het was prachtig weer, rond de 28 graden en we spraken af om
dat zaterdag jl. te doen.
Goed plan.
Het was gisteren 15 graden.
Met lef zijn we met open dak en de jas aan en pet op naar
Ommen gereden.
Auto geparkeerd en met vrienden op het beschutte terras
koffie en thee gedronken.
Was heel rustig op het terras.
Er was eigenlijk niemand.
De vrouwen gingen Ommen in, de mannen gingen met hond naar
het bos.
Wij kennen het bos bij Ommen.
Gingen we vroeger op schoolkamp, naar de Besthmenerberg.
In tenten.
Spelen doen op de hei. Wandelen naar de Sahara. Stokbrood
bakken. Droppings. Bonte Avond. Eten bij de Chinees.
Mooie tijd.
Onderweg in het bos kwamen we bekende wandelaars uit Dalen tegen.
Zij waren aan het trainen.
Zij gaan de 4-daagse van Nijmegen lopen.
Vier dagen 40 kilometer per dag.
Dat is heel veel!
Daar oefenden ze dus voor.
Knap.
Wij liepen 7 kilometer. Heel rustig.
Dat is mijn afstand, zeg maar.
Hond bleef goed bij ons.
Goede temperatuur om te wandelen.
We herkenden veel plekken van de schoolkampen.
Veel herinneringen opgehaald.
Aan het eind van de wandeling terug naar het beschutte
terras.
Er waren geen gasten bijgekomen.
Daarna naar huis.
Kap van de auto open.
Was tenslotte cabriodag.
Wij hadden het maar een beetje koud.
Hond had het kouder.
Hij wou wel voorin zitten.
Denken we.
Thuis gauw de kachel aangedaan.
Was een gezellige cabriodag.
Inderdaad, kamperen in Ommen. Zou daar mijn ’trauma’ voor kamperen zijn begonnen? Ga over 2 weken op kamp met groep 7 en 8 naar Giethmen. Wel kamperen, maar in een kampeerboerderij. Moet lukken, denk ik.