Na vijf weken in Nieuw Zeeland zijn we in het ritme gekomen.
Het NZ-vakantieritme.
Twee, vaak drie en paar keer vier nachten op een plek bevalt goed.
Geeft rust, ook ’s nachts als iemand eruit moet.
Voor leeftijdgebonden externe secretie.
En het licht niet aan mag.
Laat naar bed. Op tijd eruit.
Ontbijten, iPads inkijken, op stap.
Aardige, ontspannen mensen, de kiwi’s.
Sportief. Surfen, kayakken, fietsen, bungee- jumpen, rugby, hardlopen.
Behulpzaam, rustig, vriendelijk.
Volgens M. ben ik hier in het verkeer veel leuker.
Komt door weinige auto’s op de weg.
En door de one lane bridges, die veel voorkomen en waar nooit gedoe is.
M. wil niet in de auto rijden.
Ze vindt buitenlands rijden niet fijn.
Zeker links niet.
Links rijden is niet moeilijk.
Gaat vanzelf, ook omdat alle anderen links rijden.
Soms vergis ik me.
Dan helpt M. even. Ze geeft graag advies.
We zijn allebei bruin. Eerst waren we rood.
Erg veel zon.
En veel sandflies. Die steken.
We hebben dus ook wat bulten. En een antisandfliessmeermiddel gekocht.
Onze actioncam geeft aan dat hij vol is.
We hebben 32 gb met onze acties gevuld.
Kan zijn dat we hem per ongeluk hebben aangelaten.
We zijn al heel ontspannen. Daar kan de komende dagen nog meer bijkomen.
Als we thuis komen, zijn we super relaxed.
Kunnen we er weer vol tegenaan.
Maar eerst nog meer Nieuw Zeeland.
Lost Gypsy Gallery. Artiest maakt bewegende voorwerpen in alle formaten. In een bus. Plafond in bus zit vol met moederborden.
Nog naar de Moeraki Boulders, eten bij Fleur’s.
Akaroa en omgeving bekijken.
Vol programma.
Fijn ritme zo.
