1969.
Ik zat in militaire dienst.
Dienstplichtig militair.
Dat zei je er altijd bij, want je zat er niet vrijwillig.
De zomer was warm. Heet. Lang.
Veel oefeningen op de Veluwe in de brandende zon.
In het weekend naar huis als je niet paraat was.
Dan moest je binnenblijven.
Konden we de vijand direct terugslaan.
Het werd herfst.
Met vrienden feestje georganiseerd in Delft.
We waren allemaal ongeveer in dezelfde tijd jarig.
Een van de vrienden was net begonnen op een nieuwe
opleiding.
Had veel meisjes in de klas.
Die werden uitgenodigd.
Dat maakt een feestje veel gezelliger.
Toen gebeurde het.
Contact.
Of ik zin had om de volgende avond bij haar thuis te komen.
Haar ouders waren op vakantie.
Had ik wel oren naar.
Grote oren.
Bij binnenkomst bleken haar ouders weg.
Haar beide zussen niet.
Ook haar beide broers waren aanwezig.
De ouders kwamen later op de avond.
Ik kende alle gezinsleden dus.
Het is aangebleven.
Drie jaar later zijn we getrouwd.
Het is nog steeds aan.
Gelukkig aan.
Behalve dat het natuurlijk een echte man van je gemaakt heeft, heeft de dienstplicht toch nog iets goeds voortgebracht. Jan, van harte proficiat met jullie “jubileum”! De laatste 27 jaar heb ik het geheel van de zijkant mogen gadeslaan. Ik denk dat jullie zeer gerede kans maken dat jullie deze huwelijksrit verder samen zullen volmaken.
Hartelijk gefeliciteerd met jullie 40-jarige trouwdag en nog vele gelukkige jaren!Poul en Giny
Lieve Jan en Mieke Hartelijk gefeliciteerd 40 jaar getrouwd.Nog vele jaren samen, of gaan jullie nu latten als het tuinhuisje klaar is.Groet J&R