Kerstgedoe
Kerst is een mooie periode van het jaar. Met eigen, vaste regels.
In 1972 kochten wij onze eerste kerstboom in Rijswijk. We waren dat jaar getrouwd en we hadden geen kerstspullen. Van enkelen kregen we wat kerstversieringen, maar we hebben ook zelf wat gekocht. De verlichting. Vroeger had je echte kaarsjes in de boom, maar dat was altijd een linke zaak. Er moest voortdurend iemand naar de boom kijken als de kaarsjes brandden en naast de boom stond een emmer water en een spons. Wij kochten lampjes. Ze leken op kaarsjes en het was best lastig om ze in de boom te hangen, want de lampjes moesten natuurlijk rechtop staan, dan leek het net echt. Na Nieuwjaar gooiden we de boom, althans de takken, want de naalden waren er inmiddels al afgevallen, over het balkon en jongelui sleepten er dan mee en maakten mooie brandstapels.
Het uitzoeken van een boom was niet eenvoudig. Bij ons tenminste niet. De boom moest goed passen in de kamer, d.w.z. de piek moest het plafond net niet raken. Bij het kiezen van de juiste boom was mijn taak vanaf de eerste boom in 1972 het ophouden van de verschillende kandidaten. Meestal hield ik alle sparren wel een keer vast. Uiteindelijk werd er dan een keuze gemaakt, Door M. Volgens haar in goed overleg. Ik zorgde voor transport.
Dat is in de loop van de jaren niet echt anders geworden. We hebben verschillende bomen gehad. Jarenlang hadden we bomen met een kluit. Die boom werd dan na de kerst in de tuin gezet, als het niet gevroren had. Soms overleefde een boom de zomer, vaker legde de boom alsnog de naalden neer. We kregen er wel een aparte tuin van.
Toen kwam in de handel een boom waarvan de naalden niet afvielen. Die waren een stuk duurder. En vaak kleiner. Te klein voor ons huis. Toch hebben we ook zulke bomen gehad. En de naalden vielen niet uit. Nou ja, minder.
Pas enkele jaren geleden heb ik gemerkt, nadat er meer informatie over was gegeven, dat ik allergisch ben voor naalden. Van kerstbomen. Ik kreeg steeds rode puntjes op mijn handen als ik de boom binnen had gezet. En de lampjes erin had gehangen Dat zijn trouwens mijn enige taken bij de kerstboom in huis. Sinds mijn rode pukkeltjes erkend zijn, begrijp ik mijn lichte aversie tegen de kerstboom. Het zijn de naalden die het hem doen.
M. versiert de boom. Ze heeft daarvoor thema’s. Ik mag niet helpen. Ook geen tips geven. Of aanwijzingen. Nou ziet de boom er idd mooi uit als zij hem versierd heeft. Ik zou het wel heel veel sneller kunnen. Maar dat telt niet.
Een heel mooi moment vind ik na Nieuwjaar het opruimen van de kerstspullen. Dat mag ik wel doen. Alle kerstballen die niet door kat of hond uit de boom zijn geropt, berg ik netjes op. Ik zorg dat de boom naar buiten gaat en ik zaag hem in stukken. Heerlijk dat dan de kamer weer ruim is. En schoon. En dat er weer veel licht is.
Zover zijn we nog lang niet. Eerst werken we onze vaste regels nog af. Hoewel.
Dit jaar is de 39e keer dat we een kerstboom uitzoeken. We doen dat altijd de week na sinterklaas. Handschoenen mee, op naar de kerstbomenverkoper.
Er is een mirakel geschied. De eerste boom die ik ophield, is goedgekeurd. We hebben geen verdere bomen bekeken. Dit wordt een vreemde kerst. Ik ben bang dat er nog wat tegenover zal moeten staan. Ik vrees de kerstmarkt.
