Vandaag heb ik mijn exitgesprek gehad. Met het college van bestuur heb ik teruggekeken op de schoolperiode in Dalen. Ik mocht tips geven voor het verbeteren van de huidige organisatie en daar doet het college dan zijn voordeel mee. Als je weggaat kun je vrijuit praten. Ik had niet het idee dat ik mij ergens anders dan aan algemeen beleefde en gangbare omgangsvormen hoefde te houden.
Op school weer wat opgeruimd en vooral weggegooid. De tijd gaat dringen. Ik hoor nu van verschillende mensen die niet kunnen komen op de 22e januari en die dan nog wel even langskomen. Dat zal goed bedoeld zijn, maar vreet natuurlijk tijd. Komende week dus handen uit de mouwen en aanpakken!
Ik merk geregeld gefluister en het stilvallen van gesprekken als ik in de buurt van collega’s ben. Gisteren zei een kind op het plein dat ze mijn tekening nog niet afhad. Ik weet in grote lijnen wanneer ik de 22e januari op school moet zijn, maar de inhoud van de dag blijft voor mij een raadsel. De beeldschermen in de boeg worden voortdurend voor mij afgeschermd en programma’s worden weggeklikt. Mijn mailbox wordt opgeschoond van verkeerd bezorgde mailtjes. Het gist.
De weersvoorspelling voor het weekend is uiterst koud. Vanavond brandt de houtkachel, morgen blijven we zo veel mogelijk binnen en we maken er een fijn weekend van.
Vind je het niet geweldig om te merken hoe iedereen net zo bezig is met jouw afscheid als jijzelf? Ook mijn eigen mannetje zegt drie keer per dag “niks tegen meester Geerts zeggen hoor!”
Maar de kinderen zien het volgens mij nu nog als een feest dat voorbereid wordt, dat het een afscheid is dringt nog niet echt door… Ik hoop dat dit afscheid voor jou niet alleen verdrietig is, maar ook een feest en een nieuwe start met vele kansen en tijd voor jezelf!