Kerstviering op school is bijzonder. Zeker als er sneeuw ligt. Gisteravond was de school prachtig verlicht en het plein was sfeervol versierd met vuurkorven en een kraampje. De klassen zagen er schitterend uit. De eerste keer met een lopend buffet was een succes: mooi gemaakt door ouders, ontspannen voor de kinderen door de vele keuzen en door het mogen lopen door de klas. Het idee van een haardvuur op het digitale bord heb ik 10 keer gezien. De kinderen en de leerkrachten hadden hun mooie kleren aan, echt feestelijk.

Op het plein kwamen al op tijd ouders gezellig een glaasje gluehwein of chocolademelk drinken.

Het is goed zo samen en als rond half acht begonnen wordt met opruimen, is het binnen drie kwartier allemaal weer weg: mooie samenwerking.

Daarna met het personeel en studenten naar ’t Oelnbret voor de gezamenlijke afsluiting. Spel Weerwolven gedaan, ijs gegeten, verhaaltje verteld, cadeautjes gegeven.

Vanmiddag interview gehad met E. Liep behoorlijk uit, het praat met haar heel gemakkelijk en fijn. Gevolg was wel een gejakker om naar huis te gaan, beesten eten te geven en weer naar school te gaan.

Mede daardoor was het verhaaltje van mij niet compleet. Ik baal dan toch van zaken die ik vergeet: S. geboren, H. 50 jaar, maar ongetwijfeld heb ik meer vergeten. Dat krijg je toch als je dit te snel doet en als je een opsomming maakt: het is zelden compleet.

De kerstcommissie verdient een zeer grote pluim: goed gedurfd om kerst anders te organiseren.

Net voor de kerstavond begon hebben M. en A. verteld over mijn opvolging. Ze hebben het uitstekend gedaan in de hele procedure en ik heb er oprecht vertrouwen in dat ze een goede keuze hebben gemaakt. Ik hoop dat ze in de kerstvakantie tot rust komen na deze hectische tijd.